برگزاری کنفرانس بین‌المللی گردشگری سلامت در همدان با شروع موشک‌باران متوقف شد
سایه جنگ و فرصت‌های سوخته
جنگ بی‌رحم است و سایه‌اش تاریک و سترگ. نه کودک می‌شناسد، نه زن باردار، نه سالخورده، نه جوان. جنگ تمایزی بین نظامی و غیرنظامی قائل نیست. جنگ فرصت‌ها را می‌سوزاند؛ فرصت‌هایی را که ماه‌ها و حتی سال‌ها برای آن فکر و تلاش شده، به یک‌باره سوزاند و خاکستر کرد. هم‌زمان با شروع جنگ، پرونده توسعه گردشگری سلامت در لابه‌لای خبرهای جنگ به بایگانی رفت.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
مریم کاظمی: جنگ بی‌رحم است و سایه‌اش تاریک و سترگ. نه کودک می‌شناسد، نه زن باردار، نه سالخورده، نه جوان. جنگ تمایزی بین نظامی و غیرنظامی قائل نیست. جنگ فرصت‌ها را می‌سوزاند؛ فرصت‌هایی را که ماه‌ها و حتی سال‌ها برای آن فکر و تلاش شده، به یک‌باره سوزاند و خاکستر کرد. هم‌زمان با شروع جنگ، پرونده توسعه گردشگری سلامت در لابه‌لای خبرهای جنگ به بایگانی رفت. همان‌طورکه پرونده جلسه B2B که در هتل استقلال تهران با حضور تورگردانان ایرانی و تورگردانان بسیاری از کشورها برگزار شد و قرار بود موج تازه‌ای در گردشگری خارجی در ایران به راه بیفتد. اما این بلیت‌ها با سایه جنگ در کشور، سوختند. کنفرانس بین‌المللی گردشگری سلامت و نمایشگاه پزشکی در حال برگزاری در شهر همدان بود که جنگ از سوی اسرائیل علیه ایران آغاز شد. خبرنگاران برای پوشش خبری این کنفرانس که با حضور رئیس سازمان و نمایندگان ۹ کشور عضو آن برگزار می‌شد، به همدان آمده بودند. برگزارکنندگان این کنفرانس مدت‌ها بود برای برگزاری آن برنامه‌ریزی و تلاش کرده بودند. کنفرانس چهارشنبه ۲۱ خرداد، با سخنرانی اسد مجیدخان، رئیس سازمان اکو و رضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آغاز به کار کرد. نمایشگاهی از دستاوردهای پزشکی ایران و همین‌طور بخش گردشگری در حال برگزاری بود. هدف از این مجموعه کنفرانس و نمایشگاه، معرفی توانمندی‌های ایران در بخش سلامت و درمان انواع بیماری‌ها با تکنولوژی روز و متخصصان، با قیمتی کمتر نسبت به سایر کشورها و همین‌طور معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران به عنوان مقصد گردشگری سلامت بود.
وزارتخانه میراث فرهنگی و گردشگری با همکاری وزارت امور خارجه و همین‌طور وزارت بهداشت، برای رشد و توسعه گردشگری سلامت و جذب بیماران از کشورهای عضو اکو به ایران در همدان این کنفرانس را برگزار کرده بودند. همه این برنامه‌ها در جریان بود که جنگ شروع شد. جمعه ۲۳ خرداد با خبر حمله‌های متعدد تروریستی اسرائیل به تهران و شهادت بسیاری، روز شد. با انتشار خبر حملات، فضای هتل پر شد از سردرگمی و نگرانی. ما نگران خانواده‌ها و همشهریان‌مان در تهران بودیم و با دیدن تصاویر آوارها در خیابان‌های تهران قلب‌مان فشرده می‌شد. میهمانان خارجی با چمدان‌هایشان در لابی هتل منتظر خروج از همدان و رفتن به سفارتخانه‌هایشان در تهران بودند. همان روز خبرنگاران را همراه میهمانان خارجی راهی تهران کردند. آنها باید به سفارتخانه‌هایشان تحویل داده می‌شدند و ما هم به تهران بر‌می‌گشتیم. من و همکارانم در ماشینی بودیم که نمایندگان پاکستان و ترکیه بودند. انتظار داشتم آثار نگرانی و پریشانی را در چهره آنها ببینم ولی اصلا این‌طور نبود و این برایم تعجب‌آور بود. در کنار «اسماء عمر خیام» نشسته بودم؛ او دانشمند پاکستانی طب گیاهی است که در آمریکا تحصیل کرده. در پاسخ به تعجبم گفت: «ما نمی‌ترسیم. در پاکستان خصوصا در کشمیر با این حوادث روبه‌رو هستیم و می‌توانم احساس شما را درک کنم».
به تهران بازگشتیم. شهر پر از دود بود و نگرانی. در میان تمام این صحنه‌ها اما فرصت‌های سوخته‌ای که می‌توانست چرخ اقتصاد این سرزمین را به حرکت درآورد و برای جوانان امید، انگیزه و شغل ایجاد کند، بیش از همه خودنمایی می‌کرد. خیلی از فرصت‌ها سوخت اما شاید بتوان از این تهدید هم فرصتی ساخت. شاید بتوان مانند بسیاری دیگر از کشورها که رشته‌ای به نام گردشگری تاریک دارند و بقایای جنگی خود را برای بازدیدکنندگان به نمایش می‌گذارند، چند نمونه از ساختمان‌هایی را که به دست اسرائیل ویران شده در تهران و دیگر نقاط کشور نگه داشت و از آن فرصتی برای استفاده از جاذبه گردشگری تاریک استفاده کرد. هرچند پیش از این ما از بقایای جنگ هشت‌ساله با عراق هم به‌درستی استفاده نکردیم. آن را محدود به کاروان‌های راهیان نور و چند برنامه ایدئولوژیک‌محور کردیم. می‌توانستیم از این فضا و پتانسیل به بهترین شکل برای معرفی تاریخ جنگ و جنایت‌های جنگی صدام که علیه ما انجام شد، به مردم خودمان و حتی گردشگران، خبرنگاران و پژوهشگران خارجی استفاده کنیم. اما آن فرصت را هم سوزاندیم.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
