رنج‌های بی‌شمار کشاورزان
سخنان صریح و کوتاه اما به نهایت کامل یکی از باغداران تلاشگر مرکبات به نمایندگی از مردم بخش میان‌درود استان مازندران را که در شبکه‌های اجتماعی انتشار یافت، به گوش جان شنیده و با اشک دیدگان آمیختم. سخنانی که برخاسته از رنج‌های جانکاه تولیدکنندگان بخش کشاورزی کشور است. اشکی که از اندوه بی‌پایان این قشر زحمتکش حکایت داشته و البته با شوقی از امید هم همراه شد.
سخنان صریح و کوتاه اما به نهایت کامل یکی از باغداران تلاشگر مرکبات به نمایندگی از مردم بخش میان‌درود استان مازندران را که در شبکه‌های اجتماعی انتشار یافت، به گوش جان شنیده و با اشک دیدگان آمیختم. سخنانی که برخاسته از رنج‌های جانکاه تولیدکنندگان بخش کشاورزی کشور است. اشکی که از اندوه بی‌پایان این قشر زحمتکش حکایت داشته و البته با شوقی از امید هم همراه شد.
شوق از آن‌رو که در انبوه آلام این قشر، چه بسیارند آنان که از میان خاکستر این عرصه نیم‌سوخته، ققنوس‌وار سر برون آورده و با طنین نقدهای مدنی خود از تولدی دیگر نشان و نوید می‌دهند.
این نماینده محترم در کمترین جملات و با بلاغتی ستودنی، از وعده‌های بی‌انجام وزیر جهاد کشاورزی به باغدارانی گلایه کرد که در صورت تولید مرکبات با استانداردهای صادرات مورد حمایت قرار خواهند گرفت. این تولیدکنندگان نیز به امید افزایش درآمد خالص به مراقبت و مدیریت پرهزینه باغات خود پرداختند. اما اکنون این باغداران در زیر بار هزینه‌ای افزون‌تر در بن‌بست صدور محصولات‌شان، تن به زیان داده‌اند. وی در دقایق کوتاه این سخنان از مدیریتی انتقاد کرد که باری بیش از شایستگی‌های لازم بر عهده گرفته است. از نمایندگان مجلس شورای اسلامی گلایه کرد که در درون معادلات چند‌مجهولی خودساخته و حاشیه‌ای، به اولویت‌های توسعه پایدار در این عرصه عنایتی ندارند. از درد جانکاهی شکوه کرد که تولیدکنندگان را در لابه‌لای چرخ‌دنده سوداگران موسوم به بخش خصوصی و واسطه‌گری تولیدستیز خرد کرده است. وی در خاتمه این کوتاه‌سخن، وزیر مخاطب خود را به رستاخیز محتومی وعده و هشدار داد که در آن محکمه عدالت، ناگزیر از شکست سکوت و ملزم به پاسخ‌گویی خواهد بود.
اگرچه باید از حضور و کنش این چهره‌های امیدبخش در جمع تولیدکنندگان سبزفام کشورمان شادمان شد، اما بسی افسوس از اینکه آنان و با بازوانی نیرومند برای تلاش و درکی سرشار از دانایی چرا باید در زیر سقف کوتاه مدیریت‌های ناکارآمد حاضر این‌چنین به ستوه آیند؟ مدیریت‌هایی که برای افزودن به ارقام ذهنی تولید و اثبات شایستگی، چشم بر اسراف در نهاده‌های حیاتی خاک و آب بسته‌اند. طنین رسای این باغدار رنجدیده در حقیقت در جای‌جای بخش در‌حال زوال کشاورزی کشور زمزمه شده و دیری نخواهد گذشت که به ضجه‌های دردآلود بگراید. اندوه بیشتر آنکه چرا از دانش‌آموختگان و صاحب‌نظران در شاخه‌های کشاورزی و با رزومه‌های سنگین از مقالات علمی، جز سکوتی پرسش‌آمیز در‌حال‌حاضر بازتابی به چشم نمی‌خورد؟ اگر تلاش برای افزودن به حجم انتشارات علمی خود را با دغدغه‌های ملی در‌نیامیزیم چگونه می‌توانیم به نسل‌های آینده این سرزمین پاسخ‌گو باشیم؟ نسل‌هایی که اگر با ترفند واگذاری اتومبیل ارزان هم فرابخوانیم، چه‌بسا بر سفره‌هایی خالی از قوت و غذا ناگزیرند که بنشینند. امیدواریم که روزی فرارسد که مدیریت‌های بخش کشاورزی به جای تلاش برای نمایش ارقام ناپایدار تولید، ستون‌های تولید را بر بستری از توسعه پایدار نهاده و بیش از توجه به ایام کوتاه جلوس خود، عزم به صیانت از منابع تجدیدناپذیر داشته باشند. منابعی که از پیشنیان گرفته و ملزم به واگذاری به آیندگان این مرز و بوم هستیم.
