ترامپ و پایان جنگ اوکراین صلح یا فرصت‌طلبی؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

بهمن اکبری  -  رایزن فرهنگی سابق ایران در عمان

‌‌جریان ترامپ و جمهوری‌خواهان به شکل فزاینده‌ای بر پایان سریع جنگ اوکراین تأکید می‌کنند؛ پایانی که حتی اگر به معنای پذیرش بخشی از دستاوردهای روسیه باشد، برای آنها تحمل‌پذیر است. پرسش اینجاست: چرا؟ نخست، از نگاه ترامپ، رقیب اصلی آمریکا چین است، نه روسیه. جنگ اوکراین منابع و انرژی واشنگتن را می‌بلعد و تمرکز استراتژیک بر مهار پکن را مختل می‌کند. توقف جنگ، امکان تمرکز دوباره بر تایوان و شرق آسیا را فراهم می‌آورد. دوم، هزینه‌های مالی این جنگ برای آمریکا و اروپا بسیار سنگین بوده است. با توجه به بدهی انباشته و فشار تورمی، ادامه حمایت از اوکراین، نه از نظر اقتصادی و نه در افکار عمومی قابل دفاع نیست. ترامپ با شعار «اول آمریکا» ترجیح می‌دهد منابع را صرف بازسازی داخلی یا رقابت‌های سودآورتر کند. سوم، انبارهای تسلیحاتی غرب به‌شدت خالی شده‌اند. بخش بزرگی از سامانه‌های پدافندی به اوکراین ارسال شده و نیاز به بازسازی فوری احساس می‌شود. پایان جنگ، فرصتی است برای آماده‌سازی مجدد در برابر بحران‌های احتمالی با چین یا خاورمیانه.

چهارم، حضور هزاران جنگجوی داوطلب یا مزدور در اوکراین، ظرفیتی است سیال برای انتقال به میدان‌های دیگر؛ از غزه و لبنان تا آفریقا و شرق آسیا، این نیروها می‌توانند تضمین‌کننده بخشی از نقشه‌های آینده غرب باشند. از سوی دیگر، در کنار همه این عوامل نباید بُعد انتخابات داخلی آمریکا را فراموش کرد. ترامپ در آستانه انتخابات، خود را به‌ عنوان مرد صلح معرفی کرده؛ به‌ عنوان کسی که پایان‌دهنده جنگی است که بایدن آغاز کرده بود. او می‌کوشد شکست اوکراین را به پای دموکرات‌ها بنویسد و در مقابل، تصویر خود را به ‌عنوان ناجی تقویت کند. اما واقعیت این است که اوکراین در وضعیت شکننده‌ای قرار دارد. ادامه جنگ می‌تواند به فروپاشی کامل دولت کی‌یف و هرج‌ومرج در اروپا منجر شود. برای ترامپ، توافق زودهنگام با روسیه «کم‌هزینه‌ترین» گزینه به نظر می‌رسد. در پایان اینکه نگاه ترامپ به اوکراین آمیزه‌ای است از واقع‌گرایی ژئوپلیتیک و فرصت‌طلبی انتخاباتی. اما پرسش اساسی همچنان باقی است: آیا این سیاست می‌تواند صلحی پایدار برای اروپا به همراه بیاورد یا تنها بخشی از بازی ترامپ برای بازگشت به کاخ سفید است؟