فوتبال بر جنازه 6500 مهاجر
وقایعی که در مشهد رخ داد و پاشیدن اسپری فلفل بر صورت دختران و زنان علاقه‌مند به حضور در ورزشگاه، نشانگر بخشی از تفاوتها و تبعیض‌هایی است که سال‌هاست زنان کشورمان درگیر آن هستند. این چند روز که جهان درگیر مراسم قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال بود، فعالان زن و حقوق بشر نیز در راستای حمایت از اقلیت‌ها و زنان تلاش‌هایی انجام داده‌اند. آنان بر تبعیض‌هایی که در قطر و در هنگام آماده‌سازی این کشور برای جام جهانی رخ داده متمرکز بودند و برنامه‌هایی برگزار کردند مثلا قراردادن 6500 توپ فوتبال سوراخ‌شده در جلوی دفتر فیفا در هنگام برگزاری مراسم قرعه‌کشی. این توپ‌ها به نشانه کشته‌شدن 6500 کارگر مهاجری است که در این مدت به دلیل فشارهای وارده جان خود را از دست دادند. همچنین در هفتادودومین کنگره سالانه فیفا، لیز کلاونس، رئیس اتحادیه فوتبال نروژ، یک سخنرانی منتقدانه ایراد کرد که در آن تصمیم برگزاری جام جهانی در قطر را «غیرقابل قبول» خواند.
وقایعی که در مشهد رخ داد و پاشیدن اسپری فلفل بر صورت دختران و زنان علاقه‌مند به حضور در ورزشگاه، نشانگر بخشی از تفاوتها و تبعیض‌هایی است که سال‌هاست زنان کشورمان درگیر آن هستند. این چند روز که جهان درگیر مراسم قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال بود، فعالان زن و حقوق بشر نیز در راستای حمایت از اقلیت‌ها و زنان تلاش‌هایی انجام داده‌اند. آنان بر تبعیض‌هایی که در قطر و در هنگام آماده‌سازی این کشور برای جام جهانی رخ داده متمرکز بودند و برنامه‌هایی برگزار کردند مثلا قراردادن 6500 توپ فوتبال سوراخ‌شده در جلوی دفتر فیفا در هنگام برگزاری مراسم قرعه‌کشی. این توپ‌ها به نشانه کشته‌شدن 6500 کارگر مهاجری است که در این مدت به دلیل فشارهای وارده جان خود را از دست دادند. همچنین در هفتادودومین کنگره سالانه فیفا، لیز کلاونس، رئیس اتحادیه فوتبال نروژ، یک سخنرانی منتقدانه ایراد کرد که در آن تصمیم برگزاری جام جهانی در قطر را «غیرقابل قبول» خواند. اظهارات کلاونس تنها یک روز پس از آن بیان شد که اتحادیه جهانی بازیکنان و یک فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری نامه‌ای سرگشاده منتشر کردند که در آن از قطر به دلیل ادامه شرایط بد کاری برای مهاجران در آستانه مسابقات انتقاد کرد. هرچند در این بیانیه به برخی «نشانه‌های دلگرم‌کننده پیشرفت» اشاره شده بود. کلاونس، بازیکن سابق تیم ملی نروژ که خود اولین رئیس زن فدراسیون فوتبال این کشور نیز هست گفت که وقتی قطر در سال 2010 انتخاب شد «منافع اصلی» این ورزش نادیده گرفته شده و حقوق بشر، برابری، دموکراسی، از اهداف اصلی فوتبال تا سال‌ها بعد در این کشور مورد توجه قرار نگرفت». هرچند فیفا قول داد که به این مسائل رسیدگی کند اما به نظر می‌رسد راه زیادی در پیش است، چه در قطر چه در ایران. سؤالات زیادی درباره عدم رعایت حقوق بشر و رفتار با کارگران مطرح است؛ حتی گاردین سال گذشته گزارش داد که در 10 سال بیش از 6500 کارگر مهاجر به خاطر کار زیاد و گرمای هوا جان خود را از دست دادند. اما ناصر الخطر، مدیر سازمان‌دهنده مسابقات «قاطعانه» آن را تکذیب کرد و معتقد بود همه 6500 مرگ‌ومیر با پروژه‌های زیرساختی جام جهانی مربوط نیستند و سی‌ان‌ان نیز آن را مستقلا تأیید نکرد. مسئولان قطری در عین حال تلاش دارند کشور خود را کشوری مداراکننده و گفت‌وگو مدار معرفی کنند. البته گاهی پیشنهادهایی نظیر تحریم مطرح می‌شود اما اکثر رؤسای فدراسیون‌ها معتقدند گفت‌وگو و فشار بهتر از تحریم است. فیفا به شدت تحت فشار است تا از خانواده کارگرانی که دچار آسیب شده‌اند حمایت کند چراکه «هیچ‌جایی برای کارفرمایانی که آزادی و ایمنی کارگران جام جهانی را تضمین نمی‌کنند در فوتبال وجود ندارد».