معرفی فیلم به اسکار با میانجیگری عمان

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

 اگر اسنپ‌بک و ماجراهایش را فاکتور بگیریم، خدا را شکر در مملکت خبر خاصی نیست. هفته‌ای یک بار خبر می‌آید که دولت آلمان از شهروندانش خواسته‌ ایران را ترک کنند، بعد هم خبر تکذیب می‌شود. کسی هم نمی‌پرسد که اصلا این وسط شهروند آلمانی کجا بود؟

اصولا آلمانی در ایران چه کار می‌کند؟ اگر شما در کوچه و خیابان شهروند آلمانی دیده‌اید، ما هم دیده‌ایم.  خبر تعجب‌آور بعدی که البته تکذیب هم نشده این است که به زنانی که مادر می‌شوند «کارت امید مادر» تعلق می‌گیرد. این کارت به‌مدت دو سال، ماهانه دو میلیون تومان شارژ می‌شود. خیلی جالب است که من همین دیروز درباره عدم امکان فرزندآوری در طبقه متوسط نوشتم و به 24 ساعت نکشید که دوستان مشکل را به صورت ریشه‌ای حل کردند. واقعا عالی شد.  بچه به دنیا می‌آید، می‌بیند خانواده‌اش دو تا کارت دارند؛ یکی کارت امید مادر که داخلش دو میلیون پول است و یکی هم کارت ناامیدی پدر که توش هیچی نیست. ولی اهمیت ندارد؛ مهم این است که ما تأثیرمان را گذاشته‌ایم.  اتفاق مهم دیگری هم که افتاد، انتخاب نماینده ایران برای معرفی به اسکار بود.

بعد از جنگ‌و‌جدل‌های فراوان بین بخش‌های مدیریتی مختلف و در حالی که کار داشت بالا می‌گرفت و دیگر نزدیک بود جلسه بعدی با میانجیگری عمان در مسقط انجام شود، قرار شد فیلم «علت مرگ: نامعلوم» به اسکار برود.  بنده چون دوستان و آشنایان زیادی در سینمای ایران دارم و همه بازیگرها را با نام کوچک صدا می‌زنم و نمی‌خواهم کمترین ناراحتی ای برای حامد و جواد و رضا و علی ایجاد شود، از اظهارنظر در این مورد صرف‌نظر می‌کنم. فقط سربسته بگویم که هر فیلمی که می‌رفت به احتمال زیاد اتفاق خاصی برایش نمی‌افتاد. امسال اگر رحمان عموزاد معروف به رحمان بی‌رحم را به‌عنوان نماینده ایران برای اسکار معرفی می‌کردیم، شانس بیشتری برای کسب جایزه داشتیم. علاوه بر اینها، خبرهای دیگری هم هستند که فکر نکنم شما علاقه‌ای به خواندن‌شان داشته باشید. 

مثلا رئیس مرکز مطالعات راهبردی کشاورزی و آب از احتمال مهاجرت میلیون‌ها نفر از اصفهان و کرمان به دلیل فرونشست زمین گفته که در این مورد شاید مسئولان با این قضایا شوخی داشته باشند اما من واقعا شوخی‌ای به ذهنم نمی‌رسد. حقیقتش هر‌چقدر بیشتر خبر می‌خوانم، بیشتر احساس ناامیدی می‌کنم. می‌دانم الان یک عده از مسئولان هستند که با خواندن این سطور از وضعیت من ناراحت می‌شوند و برای ریشه‌کن‌کردن این حالت سریع دستور می‌دهند کارت امید طنزنویس برایم صادر شود، ولی ضمن تشکر از مهربانی و دلسوزی عزیزان، عاجزانه می‌خواهم این کار را نکنند. همین دو میلیون را خرج زیرساخت کنید ما راضی‌تریم.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.