واکنش هنرمندان امید رمز ماندگاری ماست
در یک هفته گذشته هنرمندان سعی کردند به شیوه‌های مختلف همراه مردم و مجروحان باشند. هیئت‌مدیره خانه سینما به همراه مدیرعامل در دیداری از بیمارستان طالقانی تجریش بازدید کردند. همچنین بیش از 200 نفر از هنرمندان مختلف در کنار هم تجاوز اسرائیل را محکوم کردند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
در یک هفته گذشته هنرمندان سعی کردند به شیوه‌های مختلف همراه مردم و مجروحان باشند.
هیئت‌مدیره خانه سینما به همراه مدیرعامل در دیداری از بیمارستان طالقانی تجریش بازدید کردند. همچنین بیش از 200 نفر از هنرمندان مختلف در کنار هم تجاوز اسرائیل را محکوم کردند.
هنرمندان به شیوه‌های مختلف با وجود سخت‌بودن امکان دسترسی همدلی خود را ابراز کردند.
اندکی صبر سحر نزدیک است
رضا کیانیان یادداشتی درباره این شرایط نوشت: «امروز، روز تولد من است که هم‌زمان شده با حمله وحشیانه کشوری تقلبی که حتی چندشم می‌شود نامش را بیاورم. کشوری که نبود و با حمایت انگلیس و به وسیله کشتی اکسدوس تشکیل شد، امشب و شب‌های گذشته بسیاری از هم‌وطنانم را عزادار کرد، بسیاری بی‌خانمان شدند، بسیاری در جاده‌ها سرگردانند، بسیاری در وحشت به سر می‌برند. همه هم‌وطنانم نگرانند. دیگر کسی برای تماشای ستاره‌ای به آسمان نگاه نمی‌کند، چون در آسمان کشورم رد موشک‌ها و پهپادها، رد ستاره‌ها را پریشان کرده.
ای ایران! ایران زخمی من! هفته پیش تصمیم داشتم در صفحه اینستاگرامی‌ام به همراه انتشار عکس‌هایی از خودم که تا به حال کمتر دیده شده‌اند، مطالبی بنویسم از پایان ۷۴سالگی‌ام، از شادی‌ها و غم‌هایی که گذراندم، اما حالا فقط غم‌ها بر سرم آوار شده‌اند. دیشب اینترنت هم قطع شد، انتشارشان بماند برای بعد.
در زندگی‌ام قبل از انقلاب را دیده‌ام، مبارز بوده‌ام، زندان رفته‌ام، انقلاب را دیده‌ام، جنگ را دیده‌ام، محاصره اقتصادی را دیده‌ام، گرسنگی کشیده‌ام، تحریم دیده‌ام و حالا باز یک جنگ دیگر... همه اینها را گذرانده‌ام، این را نیز می‌گذرانم.
همچنان‌که در سکانس پایانی فیلم «پاپیون» استیو مک کویین که خود را به دریا می‌اندازد، فریاد می‌زند من هنوز زنده‌ام! ما نیز رو به تجاوزگران می‌گوییم ما هنوز زنده‌ایم!
ای ایران! کشورم! دوستت دارم! تو را که در طول هزاران سال عمر پربرکت و پربارت بارها جنگ را تجربه کرده‌ای، حملات وحشیانه دیده‌ای، به خاک و خون کشیده شده‌ای اما باز از خاکستر خود برخاسته‌ای، نیرومندتر از قبل باز هم برخواهی خاست. من ایرانی‌ام، از نسل ققنوسم، برخواهم خاست.
یادمان باشد ایران بود و هست و خواهد بود اما کشوری که به ما حمله کرد، نبوده، سنش از سن من کمتر است.
ما به امید زنده‌ایم و با امید ادامه می‌دهیم. امید، راز ماندگاری ماست.
اندکی صبر، سحر نزدیک است».
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
