هشدار به دولت و مسئولان ورزشی کشور

1. ورزشگاه‌ها و مکان‌های شلوغ و پرتردد و پرازدحام مستعد ظهور وندالیسم است. ناشناخته‌ماندن هویت افراد و گم‌شدن در لابه‌لای جمعیت انبوه، فرصتی است که گاه موجب طغیان هیجان به‌ویژه در میان جوانان و نوجوانان می‌شود‌. پیروزی یا شکست، مسائل اجتماعی و ناامیدی، خشم‌ یا تعصب شدید روی تیم ورزشی و مانند آن از‌جمله زمینه‌های بروز وندالیسم است. در این شرایط، ممکن است هواداران یک تیم یا بخشی از هواداران یک تیم خود را بخشی از قبیله تیم بدانند و حریف را به‌عنوان قبیله مقابل یا دشمن تلقی کنند. وندالیسم استعداد آن را دارد که به خشونت ختم شود و خون‌ریزی و تلفات جانی در پی داشته باشد. ‌بسیاری از کشورها، انواع و در‌جاتی از وندالیسم را در مسابقات ورزشی یا شورش‌های خیابانی تجربه کرده‌اند.

یکی از معروف‌ترین نمونه‌های این پدیده، در فاجعه هیزل در سال 1985 و در مسابقه فوتبال میان تیم لیورپول انگلیس و یوونتوس ایتالیا در بروکسل بلژیک روی داد که به کشته‌شدن 39 نفر و زخمی‌شدن بیش از 600 نفر انجامید. در سال 2012 فاجعه خونین‌تری در استادیوم پورت سعید مصر روی داد؛ در جریان مسابقه میان تیم الاهلی و المصری، هواداران المصری به زمین بازی حمله کردند و بر اثر خشونت روی‌داده، ورزشگاه به خاک و خون کشیده شد و بیش از 74 نفر کشته و 500 نفر زخمی شدند. این رویداد به یکی از بزرگ‌ترین و مرگ‌بارترین فجایع ورزشی در تاریخ معاصر منجر شد. تشنج و آشوب ناشی از وندالیسم در مسابقات باشگاه‌های اندونزی در سال 2018، مسابقات کریکت میان هند و پاکستان در سال 1999‌، مسابقات بسکتبال آمریکا در میشگان در 2004 و نیز مسابقه مصر و الجزایر در سال 2009 از‌جمله نمونه‌های دیگری از آشوب‌های مشهور مسابقات ورزشی است.

گاه آشوب‌های مسابقات ورزشی حتی به خارج از زمین ورزش کشیده شده و به فجایع بدتری ختم شده است. جنگ فوتبال عنوانی است برای درگیری میان هواداران السالوادر و هندوراس در سال 1969 میلادی که به خارج از ورزشگاه کشیده شد و به جنگ تمام‌عیار صد‌ساعته دو کشور با بیش از سه هزار نفر کشته و ده‌ها هزار آواره منجر شد.

مسابقه فوتبال تنها عامل جنگ نبود، اما نقش مشهودی در فوران زمینه‌های قبلی و در نتیجه بروز جنگ داشت. حضور ایدئولوژی و سیاست در زمین ورزش می‌تواند تحریک‌کننده خشونت و التهاب باشد و به فجایع بزرگی ختم شود. یکی از نمونه‌های عبرت‌آموز ورود سیاست به میان تماشاگران مسابقات ورزشی، در ماه می‌1990 در کشور در آستانه فروپاشی یوگسلاوی روی داد. در حاشیه بازی دو تیم ستاره سرخ بلگراد (صربستان) و دینامو زاگرب (کرواسی) در استادیوم ماکسیمیر زاگرب، شعارهایی قومی و نژادی داده شد و به‌سرعت بازی را تحت تأثیر قرار داد. این بازی لغو شد و هیچ‌گاه به اتمام نرسید و در نهایت به تشدید دشمنی میان گروه‌های قومی در یوگسلاوی سابق منجر شد. 

آخرین مقالات منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.