موسیقی ایران بدون گوشه «پروین»

موسیقی ایران شناسنامه خود را از نام‌های بزرگی می‌گیرد که هر‌کدام می‌توانند گوشه‌ای ماندگار برای تاریخ موسیقی کشور به یادگار بگذارند. این روزها هر‌گاه خبر درگذشت یکی از چهره‌های نامی موسیقی ایران که به گوش می‌رسد، گویی زخمی بزرگ در دل تاریخ هنر ایران رخ داده است. فارغ از هر نوع تحلیل، باورهای دولتی و رسمی و برداشت‌های سلیقه‌ای می‌توان گفت‌ پروین نیز بی‌شک یکی از همین اسامی است که حالا نبودنش جایگاه او را در موسیقی ایرانی به یاد آورده است. نسل آنها تراز محتوایی صدا و مفهوم بود، در کلامی ساده اشعار دلربا و نواهای قابل‌اعتنایی که در کنار هم خاطرات باشکوهی را خلق می‌کردند. برای همین است که هنوز تمام نشده‌اند و حتی نوجوانان نیز نام آنها را می‌دانند و آثاری که بر جای گذاشته‌اند، می‌شناسند. کافی است برخی از تم‌های موسیقی پروین در یک فضای عمومی خوانده شود، آن‌وقت به‌‌وضوح می‌توان دید که او یکی از آشناترین خاطرات در حوزه هنر ایرانی محسوب می‌شود. وقتی از این اسامی سخن به میان می‌آید باوجود آنکه برخی شاید این سخن را عبور از عادت‌های دولتی در هنر تفسیر کنند اما باید این واقعیت را پذیرفت که سخن‌گفتن از آنان بررسی یک اتفاق ملی در حوزه موسیقی کشور است. زیبایی‌های آثار پروین آن‌قدر تداوم داشت که در چند دهه گذشته که صدای او امکان حضور نداشت، مردان موسیقی ایران با تمام وجود سعی در آفرینش دوباره برخی از این آثار داشتند.

غوغای ستارگان یا آهنگی را که به نام «امشب در سر شوری دارم» هم می‌شناسند، ‌پروین خوانده است. ترانه‌ای در دستگاه شور که بسیاری معتقدند این آهنگ یکی از بهترین ساخته‌های همایون خرم است و شهرت فراوانی برای خواننده‌اش به همراه داشت. بی‌تردید این ترانه را می‌توان یکی از محبوب‌ترین‌های موسیقی ایرانی نامید؛ ترانه‌ای که نام خواننده‌اش «پروین» و‌ اجرایش که غنای بیشتری به ترانه و موسیقی‌اش داد را تا ابد در ذهن شنوندگانش ماندگار کرد.

پروین بی‌شک از خوانندگان مطرح زن در عرصه موسیقی ایرانی محسوب می‌شود و آثار ماندگاری مانند «غوغای ستارگان»، «پیک سحری»، «درد عشق»، و «زمستان» را در کارنامه هنری خود داشت.

پروین نوری‌وند در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد و پس از تحصیلات، کارمند بانک بازرگانی شد. علاقه‌اش به قمرالملوک وزیری موجب شد تا به‌واسطه توران مهرزاد به همایون خرم معرفی شد و پا به دنیای هنر گذاشت. او بیش از ۳۰۰ ترانه و آواز در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ خواند و در برنامه گل‌ها از جمله یک شاخه گل و گل‌های رنگارنگ اجراهایی داشت. جنس صدا و توانایی او همواره با دلکش مقایسه می‌شد.

پروین در طول فعالیت هنری خود همکاری مستمری با آهنگ‌سازانی مثل همایون خرم که بیش از ۱۲۰ ترانه برای پروین ساخت، حسین صمدی، مرتضی حنانه، رضا ناروند، مرتضی محجوبی، جواد لشگری، انوشیروان روحانی، امین‌الله رشیدی و همچنین ترانه‌سرایانی مانند پرویز وکیلی، کریم فکور، رحیم معینی‌کرمانشاهی، پرویز خطیبی، هدایت‌الله نیر‌سینا، عبدالله الفت، تورج نگهبان، مهدی سهیلی و بهادر یگانه داشت.

او در سال ۱۳۵۳ از کار خوانندگی کناره‌گیری کرد و دیگر هرگز نخواند و در تمام سال‌های رفته از کشورش خارج نشد و در تهران زندگی می‌کرد. بسیاری از ترانه‌هایی را که پروین در زمان حیاتش اجرا کرده بود، بعد از انقلاب خوانندگان مطرح ایرانی از جمله محمد اصفهانی، علیرضا قربانی و... اجرا کردند و بازخوانی ترانه‌های آواز پرتکرارترین ترانه‌های ایرانی است.

پروین نوری‌وند، خواننده سرشناس ایرانی، پنجشنبه ۱۹ مرداد، در ۸۵ سالگی در تهران درگذشت. اردیبهشت‌ماه حسین علیزاده آهنگ‌ساز و پ‍ژوهشگر موسیقی کشورمان بزرگداشتی برای بانو پروین برگزار کرد و خرداد سال جاری نیز پروین در اجرای کنسرت‌نمایش «کافه عاشقی» که در سالن شهرزاد اجرا می‌رفت، حاضر شد و در حضورش ترانه «غوغای ستارگان» هم‌آوایی شد.