فضای هنری داخل کشور دچار رکود است

شرق: امیررضا مدبری در سال ۱۳۵۱ در آذربایجان شرقی متولد شد و نقاشی مبتدی را از هشت‌سالگی شروع‌ کرد و از سنین نوجوانی کوشید خطوط خود را از طبیعت زنده و بی‌جان الهام بگیرد و با استفاده از تکنیک‌های رنگ‌ روغن سعی بر خلق آثار رئالیسم داشت و این سبک را پلی برای ارتباط هر‌چه نزدیک‌تر با بینندگان آثارش قرار داد. او شاگرد مرحوم حاج اسماعیل باجالانلو در ایام نوجوانی بود و بهروز باجالانلو او را در ادامه مسیر همراهی کرد. برپایی پنج نمایشگاه انفرادی از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶، عضو‌ مؤسسه توسعه هنرهای تجمسی تهران و انجمن هنرهای تجسمی تبریز، برگزیده چهره‌های ماندگار اصناف کل کشور در سال ۱۳۸۹ هنرمندان ایران بخشی از کارنامه هنری او‌ست. امیر‌رضا مدبری در بیست‌وهشتمین حراجی آثار هنری نوس بوش (برلین) آلمان شرکت کرد و دو اثر از این هنرمند به فروش رفت و البته استقبال خوبی از آثارش شد.

مدبری درباره تجربه حضورش در این نمایشگاه به «شرق» گفت: «از بین800 اثر منتخب، آثاری از من هم در این حراجی بود و با استقبال خوبی روبه‌رو شد. آثاری که تقریبا بدون قلم است با کاردک کار شده. یک اثر در مورد برش آسمان بوده و یکی هم زندگی مدرنیته شهرها».

او ادامه داد: «من در آن زمان آنجا نبودم اما در جریان استقبال خوب شرکت‌کنندگان بودم و اتفاقا آثاری هم در این حراجی بوده که چندان مورد استقبال قرار نگرفته اما تصور می‌کنم دلیل دیده‌شدن آثار من سبکی است که خیلی رنگ‌گذاری با تکنیک خاصی گذاشته شده و عموما مخاطبان خارج از کشور دید خاصی به آثار هنری، خصوصا نقاشی دارند و همواره ذهنیتی از ایرانی‌ها دارند، چرا‌که هنر ایرانی در کل جهان مطرح است و مخاطبان آلمانی هم به لحاظ تکنیک کار و تازگی سبکی که در آثار من می‌دیدند، غافلگیر می‌شدند؛ چون این سبک ترکیبی از چند نوع سبک نقاشی است و به نوعی سبک اختصاصی است. رنگ‌گذاری و قلم‌زدن و حسی که بدون قلم کار می‌کنیم که البته یکی از مشکل‌ترین سبک‌های نقاشی است خوشبختانه با استقبال خوبی روبه‌رو شده است».

او در بخشی از صحبت‌هایش به تفاوت مخاطب آثار هنری در ایران و خارج از ایران اشاره کرد و گفت: «نحوه روبه‌رو‌شدن هنرمند در ایران و خارج از ایران متفاوت است. در خارج از مرزهای ایران سؤالات تخصصی درباره آثار هنری پرسیده می‌شود که در کشور خودمان معمولا این‌طور نیست، با این تفاوت که تعداد هنرمند در کشور ما بیشتر از باقی کشورهاست. ما بازدیدکننده حرفه‌ای نداریم ولی در خارج از ایران بازدید‌کنندگان آثار هنری نظر حرفه‌ای به آثار دارند».

او ادامه داد: «به نظر من فضای هنری داخل کشور دچار یک رکود است؛ چرا‌که دولت حمایت نمی‌کند. مثلا می‌توان در سمینارهایی که مسئولان تدارک می‌بینند، به‌جای هدیه‌دادن کادوهای بی‌ارزش، آثار هنری هدیه بدهند و این حرکت قطعا حمایتی است از آثار هنری و هنرمندان این کشور. در ایران نمایشگاه‌های آن‌چنانی برگزار می‌شود که ورودی‌های زیادی هم دارد، ولی نسبت به حمایت دولتی و خرید آثار هنرمندان در کشور ما ضعیف عمل می‌کنیم».

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «اصولا هدف و انگیزه‌ام از نقاشی خلق آثاری است که مردم از آنان لذت ببرند و تربیت هنر‌جویانی که تشنه یاد‌گیری باشند و با اثر‌های هنریشان کشورمان را بیش از پیش سر‌بلند کنند. هنرمند نقاش ایرانی چه کم از خارجی‌ها دارد که برخی‌ها برای خرید تابلوهایشان سر‌و‌دست می‌شکنند. چرا یاد نگرفته‌ایم به همدیگر اثر هنری هدیه بدهیم. این‌همه نمایشگاه اتومبیل و قهوه‌خانه داریم اما دریغ از یک مرکز آموزش و نمایش نقاشی».