از نتایج مثبت یک پدیده کاملا منفی
با نگاهی تحلیلی، ایران می‌توانست در این شرایط گرفتار نباشد ولی هست و اینک باید مختصات موقعیت واقعا موجود برای کسب «بیشترین منافع و کمترین آسیب ممکن» واقع‌بینانه بازبینی شود.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
با نگاهی تحلیلی، ایران می‌توانست در این شرایط گرفتار نباشد ولی هست و اینک باید مختصات موقعیت واقعا موجود برای کسب «بیشترین منافع و کمترین آسیب ممکن» واقع‌بینانه بازبینی شود.
استدلال‌های حقوقی جان‌داری از سوی صاحب‌نظرانی برای رد وجاهت حقوقی «اسنپ‌‌بک» آن سه کشور خاطی مطرح شده که مغتنم است و باید به قوت، غنی و پایه استدلال کشور قرار گیرد. با وجود این، باید دانست که ما در کدام جهان زندگی می‌کنیم.
همه ما با روش متعارف جهان در اعمال زور و توجیه منافع و خواست‌های نامشروع و در صورت اقتضا، عبور از اصول در مجامع آشناییم.
اسرائیل یاغی، به اعتبار پشت‌گرمی حامیان خود، هیچ‌گاه به مصوبات بین‌المللی تن نداده است و جنایات غزه و محکومیت‌های جهانی و گزارش‌های مستدل و بی‌توجهی رژیم جانی اسرائیل، نشانه آشکار آن است. افزون بر آن، حمله به ایران از سوی آن غده سرطانی و نیز آمریکا، کاملا ناقض منشور و اصول مصرح بود، ولی انجام شد و کشورهای مدعی هر‌یک به نوعی در کنار آن -به قول آن بدنام و سابقه آلمانی «کار کثیف»- ایستادند یا دیگرانی که بر آن چشم بستند.
با این مقدمه، به صرف تصور عدم وجاهت نمی‌توان از نتیجه اقدامات کذا و اصولا زیاده‌خواهی‌های آنان مطمئن بود؛ بنابراین این مسئله شایسته توجهی درخور است. با چنین دریافتی، علی‌الاصول مسئولان عالی جمهوری اسلامی نه‌فقط در آن قضیه خاص، بلکه اصولا برای مدیریت شرایط مبتلابه باید بدون تأخیر بیشتر، با کمک‌گرفتن از صاحب‌نظران مختلف، ضمن بررسی دقیق ظرایف و تحلیل کارشناسانه آرایش صحنه سیاسی جهانی و مخاطرات محتمل، چاره‌های متناسب با منافع ملی را جست‌وجو کنند.
بخش مهمی از این تحرک به مأموریت وزارت خارجه بازمی‌گردد.
بنده پیش از این هم عرض کرده‌ام ضمن ارج‌گذاری بر تلاش وزیر محترم و کارشناسان، این تحرک را کما و کیفا، کم‌جان و نابسنده دانسته و به‌‌هیچ‌وجه متناسب با شرایط خطیر موجود نمی‌دانم.
اقتضای عبور از انفعال، بهره‌گیری صمیمانه از بیشترین توانمندی‌های ملی قابل بسیج است، حتی اگر در تعریف مضیق کسان، «خودی» تلقی نشوند و همه به منظور شناخت بهینه ظرفیت‌های داخلی و خارجی و نیز ارائه طریق برای چگونگی همراه‌کردن کشور‌ها، نهادهای بین‌المللی و... سپس بهره‌گیری از تمام امکانات قابل تحصیل دیپلماتیک و همچنین رسانه‌ای جهان برای تحقق آنهاست.
ما در این مرحله به تدابیری جان‌دار، نقادانه و مدیریتی یکپارچه نیازمندیم؛ روندی پخته، پر‌تکاپو و اکیدا برخورد قاطع با مواضع ناهماهنگ و غیرمسئولانه ناکسان.
شیوه‌های کلیشه‌ای دیگر پاسخ‌گو نیستند؛ پس شاید لازم باشد در جهت تأمین این هدف ملی، وزارت خارجه با اندیشه‌هایی همه‌جانبه قوام یافته و در سازماندهی جدیدی (حتی اگر موقت باشد) بر این مبنا تجهیز شود و سخت‌کوشانه مراودات دیپلماتیکی را با کشورهای تأثیر‌گذار منطقه و جهان، سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی مرتبط و نیز بهره‌گیری بهینه از رسانه‌ها (به‌‌ویژه در دامنه تحرک بی‌سابقه افکار عمومی جهانی علیه نسل‌کشی و جنگ‌طلبی)، محافل ضد‌جنگ و «ان‌جی‌او»هایی با این مشی، برنامه‌ریزی کرده و با ذکاوت و گشودگی، بالندگی نوینی را زمینه‌سازی کند. باید بتوان کارشناسانه از ظرفیت‌ها و قابلیت‌های ممکن رسمی و غیر‌رسمی سود جست و در دامنه اهداف میان‌مدت و بلند‌مدت کشور یارگیری کرد.
در پس تهاجم اخیر، طی تحولی، به همت و غیرت و هوشیاری آحاد ملت، از ایران و محوریت منافع ملی در داخل و خارج غبار‌روبی شد. مردم دریافتند در پس این جنگ تحمیلی چه نیات شومی خفته است؛ کمینه آن که با حفظ تحفظاتی، خطوط مزدوری و وطن‌دوستی به برجستگی از هم جدا شد. رندی با اشاره به نوحه‌ها و عزاداری‌های مردمی امسال محرم و عاشورا، در جایی نوشت امام حسین(ع) به یاری ایران آمد و توهم زشت بی‌وطنان و تجزیه‌طلبان را نقش بر آب کرد و چه درست. پیوند و همبستگی مدنی و ملی احیا‌شده مغتنم است و به عبارتی از نتایج مثبت یک جریان منفی (تهاجم سبعانه اسرائیل، آمریکا و...)؛ پس به امید شکوفایی فردا باید از این دستاورد اجتماعی در مسیر ماندگاری با قوت پاسداری شود.
به بیانی دیگر، همچنان که بعد از آن تهاجم و تجاوز ابتدایی، نظامیان سلحشور ایران در مقام دفاع، با اقتدار تمام، قاطعانه به آن حملات ناجوانمردانه پاسخ دادند، در عرصه منطقه‌ای و جهانی نیز ظهور این عزم مستلزم آن است که ایران به تدبیر، پیام‌هایی استوار مبتنی بر پرهیز از گسترش جنگ و حاوی اراده‌ای مطمئن برای صلح پایدار و نیز آمادگی دفاع با‌صلابت از کشور و ملت، به صورت اصولی و واقع‌بینانه، با بیان حقوقی مستدل و زبانی فاخر از اهداف خود ابهام‌زدایی کرده و بتواند به گستردگی اعتماد و اطمینان ایجاد کند. در آنارشیسم حاکم بر جهان، هیچ‌کس به ضعیف رحم نمی‌کند و منافع این کهن مرز و بوم نیز هرگز در فرار و ضعف تحصیل نشده و نخواهد شد؛ بنابراین توفیق در این میدان نیازمند استدلال‌های قوی متین است.
درک و شناخت این بالندگی و تلاش کارشناسانه و پر‌قدرت حکومت و ملت برای عبور موفق از این شرایط و همبستگی، بشارت‌های زیادی با خود خواهد داشت.
آخرین اخبار یادداشت را از طریق این لینک پیگیری کنید.
