یک خانواده‌ایم
شرط بقا، شناسایی مخاطرات و کسب آمادگی برای مقابله با آنهاست. هر فرد و جامعه‌ای که با سرخوشی از دوران آسایش و برخورداری، روزگار بگذراند و فکری برای دوران بحران و فقدان خود نداشته باشد، خیلی زود از بین خواهد رفت. چه روزگار سرشار از مخاطراتی است که اگر فکری به حال پیشامد آنها نکنیم، هم غافلگیرکننده است و هم ویرانگر. جنگ، جنگ خارجی، یکی از این پیامدهاست. در جنگ خارجی، آنچه موجب پیروزی است، قوت و قدرت همبستگی مدنی و اتحاد ملی است
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
شرط بقا، شناسایی مخاطرات و کسب آمادگی برای مقابله با آنهاست. هر فرد و جامعه‌ای که با سرخوشی از دوران آسایش و برخورداری، روزگار بگذراند و فکری برای دوران بحران و فقدان خود نداشته باشد، خیلی زود از بین خواهد رفت. چه روزگار سرشار از مخاطراتی است که اگر فکری به حال پیشامد آنها نکنیم، هم غافلگیرکننده است و هم ویرانگر. جنگ، جنگ خارجی، یکی از این پیامدهاست. در جنگ خارجی، آنچه موجب پیروزی است، قوت و قدرت همبستگی مدنی و اتحاد ملی است؛ امری که گرچه در شرایط جنگ و تهدید تا حدودی موجب هم‌گرایی افراد یک جامعه می‌شود، ولی تشدید و تقویت آن پدیده‌ای است که باید در بستر زمان و با ارتباطات سازنده اجتماعی ایجاد شود.
ما مردم ایران با تمام تجربیات و سوابق تاریخی و فرازونشیب‌های بسیار سیاسی، این زمان درگیر جنگی سخت و پرخسارت هستیم که دشمن خارجی بر ما وارد آورده است. آنچه بر ما گذشته است، گذشته است. هم‌اکنون در شرایطی قرار داریم که برای بقا باید به فکر باشیم و بکوشیم. می‌توانیم تنها به دنبال منافع شخصی باشیم. چمدان و وسایل‌مان را جمع کنیم و از شهر بگریزیم. به فروشگاه‌های مواد غذایی هجوم ببریم و مازاد بر نیاز روزانه خرید کنیم. می‌توانیم چنددستگی ایجاد کنیم و عده‌ای، یک عده دیگر را به استقبال از جنگ و وطن‌فروشی، و عده‌ای یک عده دیگر را به منفعت‌طلبی و برخورداری از رانت‌های حکومتی متهم کنند. اما این موارد جز به شکاف بیشتر اجتماعی و از دست رفتن اتحاد و احتمال شکست در برابر دشمن نمی‌انجامد. ما یک خانواده‌ایم. خانواده در شرایط تهدید بیرونی، اختلافات درونی را کنار می‌گذارد و دفع شر می‌کند. شر که دور شد، می‌نشینیم و دوباره بر سر آنچه اختلاف است، آن‌قدر جر و بحث می‌کنیم تا به توافق برسیم. شرط بقا در شرایط حاضر، توجه به منافع جمعی و در نظر گرفتن و آمادگی برای بدترین سناریوهای ممکن این جنگ در ادامه است. برای بقا در این جنگ، باید بدترین احتمالات را در نظر گرفت. ممکن است دشمنان با همراه‌سازی بخشی از جامعه جهانی، فشارها را افزایش دهند. در صورت تضعیف نظامی، بار اصلی مقاومت بر دوش مردم خواهد بود. نباید انتظار داشت کشورهایی مانند روسیه و چین از ما حمایت درخورتوجه داشته باشند. در این شرایط برای بقا چه کاری باید انجام دهیم؟ باید اتحاد ملی فراتر از اختلافات را حفظ کنیم. در شرایط جنگ، هرگونه تفرقه‌اندازی و اتهام‌زنی به معنای تضعیف جبهه داخلی و تقویت دشمن است. به یاد داشته باشیم که حتی اگر در مسائل سیاسی، اجتماعی یا اقتصادی اختلاف نظر داریم، امروز دشمن مشترک، تمامیت ارضی و استقلال کشورمان را تهدید می‌کند. تا آنجا که امکان دارد، در سازمان‌دهی شبکه‌های مردمی مشارکت کنیم. در محله‌ها، شهرها و روستاها شبکه‌های مردمی تشکیل دهیم تا در صورت قطع ارتباطات یا حملات دشمن، بتوانیم به هم کمک کنیم. این شبکه‌ها می‌توانند در توزیع منابع، امدادرسانی و حفظ امنیت محلی مؤثر باشند. خریدهای هیجانی و ذخیره‌سازی غیرمنطقی باعث کمبود کاذب و تشدید بحران می‌شود. به جای آن، هر خانواده باید به صورت برنامه‌ریزی‌شده و معقول، مایحتاج ضروری (آب، غذا، دارو و سوخت) را برای چند روز آماده کند.
هر تخصص و حرفه و پیشه‌ای که داریم، بدون چشمداشت مزد، آن را در اختیار دیگران قرار دهیم. در تقویت روحیه مقاومت و پرهیز از یأس و ناامیدی بکوشیم. جنگ روانی دشمن به اندازه جنگ نظامی خطرناک است. هر خبری را بدون تأیید منابع معتبر منتشر نکنیم و به شایعات دامن نزنیم. حتی اگر حکومت نتواند متحدان قوی داشته باشد، مردم می‌توانند از طریق ارتباطات غیررسمی با ملت‌های دیگر، فشارهای بین‌المللی را کاهش دهند. اگرچه حمایت رسمی از سوی کشورهای دیگر ضعیف باشد، اما مردم جهان می‌توانند فشار آورند. استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای نشان‌دادن واقعیت‌های جنگ و جنایت‌های دشمن می‌تواند افکار عمومی جهانی را تغییر دهد. همه باید با اصول کمک‌های اولیه، اطفای حریق، پناهگیری در برابر حملات هوایی و اقدامات ضروری در زمان بحران آشنا شویم. جنگ روزی پایان می‌یابد، اما آنچه باقی می‌ماند، درس‌هایی است که از آن گرفته‌ایم. باید از هم‌اکنون به فکر بازسازی کشور، تقویت اقتصاد داخلی و ایجاد نظامی عادلانه‌تر باشیم تا دیگر در دام آسیب‌پذیری‌های این‌چنینی نیفتیم. شرایط کنونی، بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری و همدلی ملی است. جنگ تنها با سلاح پیروز نمی‌شود، بلکه با اراده جمعی و مقاومت یکپارچه می‌توان بر دشمن غلبه کرد. تاریخ نشان داده است که ملت‌های یکدست و مصمم، حتی در سخت‌ترین نبردها نیز پیروز شده‌اند. اکنون زمان آن است که به جای فرار، تفرقه یا سرزنش یکدیگر، با اتحاد و برنامه‌ریزی، آینده‌ای ممکن را رقم بزنیم. شرط بقا، آمادگی برای بدترین‌ها و امید به بهترین‌هاست. ایران در طول تاریخ، با وجود تمام دشمنان و تحریم‌ها، مقاومت کرده و پیروز شده است. این روحیه مقاومت را باید زنده نگه داریم.
آخرین اخبار یادداشت را از طریق این لینک پیگیری کنید.
