قانون خوب، اجرای ناهماهنگ
چرا سامانههای تجاری به جای آرامش، اضطراب میآورند؟
در نگاه نخست، سامانههای ثبت کالا، شناسهگذاری و رهگیری انبارها قرار بود نظم، شفافیت و عدالت اقتصادی به همراه آورند. اما تجربه میدانی در سالهای اخیر نشان میدهد که این ابزارهای مدرن، گاه به دلیل اجرای ناهماهنگ، اطلاعرسانی ناقص و آموزش ناکافی، خود به منبعی از اضطراب و بیاعتمادی میان کارگران، تولیدکنندگان و اصناف تبدیل شدهاند.
جلیل حاجیحسینی- وکیل دادگستری و مشاور رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره: در نگاه نخست، سامانههای ثبت کالا، شناسهگذاری و رهگیری انبارها قرار بود نظم، شفافیت و عدالت اقتصادی به همراه آورند. اما تجربه میدانی در سالهای اخیر نشان میدهد که این ابزارهای مدرن، گاه به دلیل اجرای ناهماهنگ، اطلاعرسانی ناقص و آموزش ناکافی، خود به منبعی از اضطراب و بیاعتمادی میان کارگران، تولیدکنندگان و اصناف تبدیل شدهاند. بسیاری از فعالان اقتصادی، بهویژه در بخش انبار و توزیع، هنوز از جزئیات مراحل ثبت، نحوه اعتبارسنجی کد رهگیری، یا مسئولیت قانونی خود آگاهی کافی ندارند. نتیجه، تشکیل پروندههای تعزیراتی غیرضروری است که هم هزینه اداری دولت را افزایش میدهد و هم فشار روانی مضاعفی بر کارگران و مدیران واحدهای کوچک تحمیل میکند. نکته انتقادی در این میان، نه اصل قانون، بلکه فقدان سیاست ارتباطی و آموزشی فراگیر است. وزارت صمت، سازمان تعزیرات و اتحادیهها هریک در جزیره خود عمل میکنند، در حالی که سامانههای تجاری تنها در صورت گفتوگوی سهجانبه میان دولت، تشکلهای صنفی و نیروی کار به ثمر مینشینند. پیشنهاد روشن است: به جای افزودن مقررات تازه، باید از دلِ همین ساختار موجود، سازوکارهای آموزشی و پاسخگویی فوری طراحی شود. کارگاههای آموزشی برای کارگران انبار، بستههای راهنمای ساده برای کسبوکارهای کوچک و خط پاسخگویی سریع به ابهامات روزمره، میتواند بسیاری از تخلفات غیرعمدی را حذف کند. در نهایت، شفافیت واقعی تنها با اعتماد ساخته میشود، نه با ترس از جریمه. اگر دولت در کنار مردم بایستد، نه روبهروی آنان، آنگاه سامانههای ثبت کالا به ابزاری برای نظم و عدالت تبدیل خواهند شد، نه منبع نگرانی و تعزیر.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.