الان آب هست، شاید فردا نباشد
چهارشنبه ادارات دولتی به خاطر گرمای هوا و برای کاهش مصرف آب تعطیل شده است. درحالی‌که این مطلب نوشته می‌شود، گفته می‌شود احتمال تعطیلی سه‌شنبه هم زیاد است. می‌گویند سدهای کشور به مرز بحران رسیده است و تهران تا دو هفته دیگر بیشتر آب ندارد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
مریم منصوری: چهارشنبه ادارات دولتی به خاطر گرمای هوا و برای کاهش مصرف آب تعطیل شده است. درحالی‌که این مطلب نوشته می‌شود، گفته می‌شود احتمال تعطیلی سه‌شنبه هم زیاد است. می‌گویند سدهای کشور به مرز بحران رسیده است و تهران تا دو هفته دیگر بیشتر آب ندارد. وزیر نیرو به خاطر فشار پایین آب عذرخواهی می‌کند و می‌گوید وضعیت بحرانی است و فعلا آبی نداریم.
تعداد کسانی که در تهران مدت سه یا چهار ساعت آب ندارند هر روز بیشتر می‌شود. تصویری از عرضه آب با تانکر پخش شده و عنوان شده این اتفاق در تهران می‌افتد.
ترسی که موجب اسراف می‌شود
هرکس از منظری به این مسئله ترسناک می‌پردازد و نگرانی خود را بیان می‌کند. فردین علیخواه، جامعه‌شناس، اما یک ترس دیگر در این زمینه را مطرح می‌کند و در صفحه خود می‌نویسد: «من شک دارم که قطع‌کردن آب منازل بتواند بحران کم‌آبی را تعدیل کند. شناختی که از رفتارهای اجتماعی هم‌وطنانم دارم مرا به این گمان جامعه‌شناختی می‌رساند که خط‌مشی «بود و نبود» معمولا باعث شکل‌گیری عقده‌هایی در افراد جامعه می‌شود. منظورم آن است که ساعاتی آب نیست و بعد آب هست. وقتی آب هست، عقده‌های برخاسته از فقدان آن باید ارضا بشود و همین می‌تواند باعث مصرف آب بیشتری شود.
افرادی را دیده‌ام که قبل از قطعی آب، ساعاتی کولر آبی‌شان را خاموش می‌کردند ولی هم‌اکنون آن را یکسره روشن می‌گذارند. دلیل: چون چند ساعت دیگر بدون آنکه من بخواهم آب قطع خواهد شد و دیگر کولر ندارم! من این ایده را در نوشته‌های دیگری گفته‌ام. اینکه برای مثال چرا ایرانیان حتی در نشست‌های رسمی به سمت میز غذا یورش می‌برند چون درباره غذا همواره در طول تاریخ با تجربه «بود و نبود» مواجه بوده‌اند. «هم‌اکنون غذا هست، ولی معلوم نیست تا کی باشد». من فکر می‌کنم خط‌مشی مناسب، تأکید بر اختیار، انتخاب و اقناع مصرف‌کننده است. خط‌مشی «بود و نبود» یا «قطع و وصل» باعث ذوق‌زدگی به هنگام وصل، لذت‌گرایی به هنگام دسترسی و در نتیجه مصرف بیشتر خواهد شد. البته این صرفا یک گمان جامعه‌شناختی و براساس شواهد در دسترس درخصوص آب است».
راهی نمانده
اینکه چرا آن‌قدر مسئله پیگیری نشده تا کار به اینجا برسد، اینکه چرا در هر مسئله‌ای فقط مردم مقصرند، اینکه مسئولان فراموش کرده‌اند تدابیر لازم را برای حفظ و نگهداری آب انجام دهند و اکنون در این چاه عظیم بی‌آبی فرو رفته‌ایم، پرسش‌هایی است که مدام در شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود. در این میان مسئولان تدبیری که اندیشیده‌اند تعطیلی تهران و قطع اشتراک پرمصرف‌ها بوده است.
راه‌حل‌های مقطعی که امیدوارند برای گذر از این پیچ مفید باشد. سخنگوی صنعت آب اعلام کرده که در چهار ماه اخیر آب ۴۷هزارو ۵۳۵ مشترک بدمصرف تهرانی به طور موقت قطع شده است و برخورد جدی با این مشترکان ادامه خواهد داشت. همچنین حدود هزارو ۶۳۸ دستگاه اجرائی مستقر در تهران کاهش ۲۵درصدی مصرف آب را اعمال کرده‌اند و بیش از هزارو ۷۰۰ انشعاب مراکز حساس از‌جمله مراکز درمانی شناسایی شده که برای هزارو ۲۰۰ مورد از آنها مخزن اضطراری طراحی شده تا از تنش آبی جلوگیری شود.
نقش شهرداری
اما نقش شهرداری در‌این‌میان عجیب است. شهرداری تهران سالانه ۱۶۰ میلیون متر‌مکعب آب برای فضای سبز مصرف می‌کند که باید با پساب جایگزین شود. اینکه چرا تاکنون این اتفاق نیفتاده، خود پرسش بی‌جواب دیگری است. البته نکته مهم و دردناک دیگر این است که از ۷۰۰ چاه شهرداری تهران، فقط ۵۵ مورد کیفیت آب شرب دارند که باید به وزارت نیرو تحویل داده شوند. حالا باید دید این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
