رامین رضاییان؛ مداخله‌گر یا صلح‌طلب؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

افسون حضرتی:‌ رامین رضاییان جزء بازیکنان خاص و شاید هم عجیب فوتبال ایران است. بازیکنی که وقتی با پدرش روبه‌روی عادل فردوسی‌پور می‌نشیند، ساعت‌مچی میلیارد‌ تومانی‌اش جلب توجه می‌کند. پدرش از حاشیه‌های زندگی‌اش می‌گوید، زمانی که خارج از ایران بازی می‌کرد. او می‌گفت: «پدرم گفته اگر برگشتی ایران به غیر از پرسپولیس حق نداری در تیم دیگری بازی کنی». جلوی دوربین تلویزیون اعلام می‌کند که هر قدر پول بدهند حاضر نیست به استقلال برود. در هر تیمی که بازی می‌کرد موفق نشده بود جام لیگ‌ برتر را بگیرد. استایل و تیپش همیشه سوژه رسانه‌ها بوده و در نهایت از تیم رقیب سر در‌آورد و مدعی است که آن‌قدر عاشق استقلال است که برای آمدن بازیکنان خارجی به این تیم با آنها صحبت می‌کند تا راضی شوند و به ایران بیایند. حتی یک درصد هم فکر نکنید که او مداخله‌ای در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی یا مربیگری دارد. او در یک برنامه تلویزیونی همان صحبت‌هایی را که درباره پرسپولیس سال‌ها قبل تکرار می‌کرد، درباره استقلال گفت. رامین رضاییان می‌گوید: «تصمیم من برای پیوستن به استقلال هیجانی نبود، قرار بود به الوصل امارات بروم اما مسیر فوتبال من عوض شد. از سال‌ها قبل این حس را داشتم که برای استقلال بازی خواهم کرد. چندین سال هواداران استقلال از من درخواست داشتند به استقلال بروم. من در کنار هواداران استقلال عشق می‌کنم. یک بار به دنیا می‌آیم و یک بار از دنیا می‌روم. تعصب استقلال را با تمام وجودم می‌کشم. من برای هیچ تیمی کری نمی‌خوانم. اگر قهرمان جام حذفی نمی‌شدیم نمی‌توانستم با استقلال تمدید کنم. چطور می‌توانستم بدون قهرمانی در چشم هواداران نگاه کنم؟ پشت تصمیم پیوستنم به استقلال سال‌ها فکر بود. دوست داشتم دل 30 میلیون هوادار استقلال را شاد کنم». او حرف‌های جالب‌تری هم بیان کرد: «سه هفته با نازان ویدئو‌کال کردم که به ایران بیاید. به او گفتم که ایران کشور فوق‌العاده‌ای است، مردم بی‌نظیری داریم، امنیت داریم. من عضو کوچکی از استقلال هستم که چون انگلیسی را کامل بلدم با نازان صحبت کردم. وقتی او به استقلال بیاید هواداران هم خوب‌بودن و حرفه‌ای‌بودنش را تأیید می‌کنند که یعنی این قرارداد موفق است». اما بازیکن «جلب‌کنی» رضاییان به همین‌جا ختم نمی‌شود. او با آسانی و خانواده‌اش هم انگلیسی صحبت کرده و از او خواسته به استقلال بیاید: «وقتی متوجه داستان آسانی شدم، پیگیری کردم و متوجه شدم که همسرش می‌ترسد. آنها فکر می‌کردند که ایران امنیت ندارد. بالافاصله با او ارتباط گرفتم و گفتم که نمی‌دانی قرار است به کجا بیایی. من در ایران زندگی می‌کنم. خودت خواهی دید که همه فوتبالی هستند. طرفداران استقلال به من وقتی به خیابان می‌روم عشق می‌دهند. من فقط همین کار را کردم و دخالتی در امور باشگاه نداشتم. از قبل هم با او رفیق نبودم. حتی با خانواده‌اش صحبت کردم که خیالشان راحت شود‌». رضاییان از آن بازیکنانی است که دوست دارد دیده شود. شاید در شخصیت اجتماعی‌اش هم همین تفکر را داشته باشد. او عطش زیادی برای دیده‌شدن دارد. حتی در تمرینات استقلال و دیدارهای تدارکاتی که این تیم فصل گذشته داشت، اگر گل‌زنی می‌کرد چند متری می‌دوید تا همه روی تعصبش مهر تأیید بزنند. او در گفت‌وگو با مجری برنامه فوتبال برتر، وقتی گفت انگلیسی را کامل بلدم، در هر جمله‌ای که به کار می‌برد یک کلمه انگلیسی هم استفاده می‌کرد تا تأییدی باشد بر ادعایش. او فصل قبل در بازی دربی و در حساس‌ترین لحظات اشتباهی کرد که خیلی‌ها فکر می‌کردند‌ پایان کارش در استقلال باشد. گرچه در طول فصل به لحاظ عملکرد فردی، بسیار خوب و قابل قبول ظاهر شد؛ آن‌هم فصلی که استقلال با انواع و اقسام حواشی و مشکلات دست‌وپنجه نرم کرد و هدایت آن به چند سرمربی رسید. با‌این‌حال، او راه‌های محبوب‌شدن را هم خوب بلد است. اینکه او در بین تماشاگران محبوبیت دارد عالی است، اما اینکه تأیید و تأکید می‌کند که در آمدن بازیکنان خارجی نقش داشته -حتی اگر صرفا آنها را راضی کرده- به‌نوعی دخالت در امور تیم است و موضوعی نیست که حداقل در فوتبال ایران چندان مورد پسند و پذیرفتنی باشد. شاید در طول فصل اتفاقاتی رقم بخورد که خیلی‌ها همین حرف‌های دوشنبه‌شب او را یادآوری کنند. آیا مشکل‌گشایی از تیم، خارج از مستطیل سبز، وظیفه بازیکن است؟ کمی واقع‌بینانه به آنچه در استقلال می‌گذرد نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که ریشه‌های یک پایگاه تأثیرگذار در این تیم در حال شکل‌گیری است. اگر در بر همین پاشنه بچرخد، رامین رضاییان پتانسیل تأثیرگذاری در تصمیمات ساپینتو را هم خواهد داشت. در سالی که امور فنی تیم را دو نفر باید هدایت کنند، آیا رضاییان به ضلع سوم بدل خواهد شد؟