در دفاع از سیاست خارجی رئیس‌جمهور
به‌تازگی آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور، صحبت‌های صریح و شفافی درباره مذاکره و دیپلماسی با غرب بیان کرده است. او گفته اگر مذاکره نکنیم، کدام روش را اتخاذ کنیم؟
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
به‌تازگی آقای پزشکیان، رئیس‌جمهور، صحبت‌های صریح و شفافی درباره مذاکره و دیپلماسی با غرب بیان کرده است. او گفته اگر مذاکره نکنیم، کدام روش را اتخاذ کنیم؟ اگر دوباره غنی‌سازی اورانیوم را شروع کنیم، چه‌بسا مجدد مورد تجاوز قرار گیریم و همچنین بیان کرده بدون هماهنگی با رهبری در سیاست خارجی و کلان کشور هیچ تصمیمی اتخاذ نمی‌شود.
ولی گفتن این حقایق، تعصبات جناحی و خطی را دوباره برجسته کرده است؛ بعضی صحبت از بی‌کفایتی ایشان می‌کنند، بعضی نوع موضع‌گیری رئیس‌جمهور را گفتن اسرار نظام و کشور به دشمن تفسیر کرده‌اند و بعضی با مغلطه گفته‌اند هم می‌شود مذاکره کرد و هم مذاکره نکرد. در‌واقع مذاکره‌کردن و مذاکره‌نکردن، هر دو از مدل‌های دپیلماسی هستند و نمی‌توان فهمید بالاخره باید مذاکره انجام شود یا نه؟ اما تجربه‌ای که ما در تاریخ شفاهی کشور خود به‌تازگی کسب کرده‌ایم و نیاز به کنکاش و مطالعه آن برای تجربه حکمرانی خوب داریم، جنگ ۱۲روزه است. ما در آن جنگ غافلگیر شدیم. آیا بار دیگر در زمان کوتاهی غافلگیری معنا دارد؟ اکنون سؤال اساسی این است که جلوگیری از جنگ لازم است یا یک بار دیگر در دام جنگ افتادن؟ رئیس‌جمهور، رئیس شورای امنیت ملی است. ایشان بهتر از هر فرد دیگری از اوضاع جاری کشور مطلع است، وضعیت کلان کشور ثابت نیست. این وضعیت چیزی نیست که غرب و آمریکا نداند و اصلا پنهان‌کردنی نیست. زمانی که در یک مدت محدود و کوتاه، فرماندهان و دانشمندان هسته‌ای ما را مکان‌یابی کرده و ترور می‌کنند یا مراکز حساس نظامی و لجستیکی ما را هدف قرار می‌دهند، قطعا از وضعیت نابسامان اقتصادی و ناترازی انرژی و فقر مردم با‌خبر هستند.
امروزه صدها پژوهشکده، مرکز راهبردی، استراتژیک و مرکز ارزیابی در آمریکا و غرب در حال رصدکردن و غربال‌کردن وضعیت کشور ما هستند و قطعا تمام جوانب را ارزیابی می‌کنند. پس بهانه‌گیری نکنیم که چون رئیس‌جمهور این صحبت را کرد، آب به آسیاب دشمن ریخت و گرا به دست آنان داد. من نمی‌گویم همین امروز رابطه با غرب و به‌ویژه آمریکا حلال مشکلات است و تمام مسائل حاد و خطیر کشور را حل می‌کند، اما ستیز و بر‌پا‌کردن جنگی دوباره چه پیامدهایی برای مردم، منافع ملی و کشور خواهد داشت؟ اگر در این شرایط خطیر، مکانیسم ماشه فعال شود، اولین قربانی همان چند بشکه نفتی است که به چین صادر می‌شود که با جلوگیری از صدور آن مشکلات عدیده‌ای برای کشور پیش خواهد آمد. پس بهتر آن نیست که با دیپلماسی، آن پدیده شوم یعنی فعال‌سازی مکانیسم ماشه خنثی شود؟ نتانیاهو در حال رجزخوانی برای کشور است و به ترامپ هم هیچ اعتمادی نمی‌توان کرد. چانه‌زنی، آن‌هم در یک زمان محدود و رودررو با ترامپ و دادن امتیاز با گرفتن امتیاز از آن اکنون از جنگ با آمریکا بهتر نیست؟ آمریکا اول اسرائیل را مجهز کرد به ما حمله کند و سپس خودش مستقیما به حریم ما وارد شد و کشور ما را مورد تجاوز قرار داد، پس تا اقدامی مجدد انجام نشده، دست به کار شویم.
آخرین اخبار یادداشت را از طریق این لینک پیگیری کنید.
