رنگپاشی سیاسی!
مفهوم رنگ فراتر از جلوه بصری، نقش بیشتری در رفتار و تصمیم هر فرد از خود به جا میگذارد؛ تا جایی که با پردازش ایدهها سعی در «بهگزینی» کالا و پذیرش رأی و نظری همسو با تمایلات شخصی دارد.
به گزارش گروه رسانهای شرق،
مفهوم رنگ فراتر از جلوه بصری، نقش بیشتری در رفتار و تصمیم هر فرد از خود به جا میگذارد؛ تا جایی که با پردازش ایدهها سعی در «بهگزینی» کالا و پذیرش رأی و نظری همسو با تمایلات شخصی دارد. در این زمینه انتخاب رنگ در میدان سیاست نمادی از جذب مخاطب خاص برای یارگیری است، چه در انتخابات و چه در صحنههای اجتماعی که هر دو با خروجی مشترکی هدفگذاری میشود؛ چه آنجا که هنگام انتخابات رنگ مدنظر جناحها و دستههای سیاسی زمینه شعار تبلیغاتی آنهاست و چه آنجایی که در گروه دوم بر پایه مدگرایی، سعی در فروش بیشتر دارد. به عبارتی «تکثر جمعی» در این دو نظریه به دنبال ایجاد زمینه مناسبی در راستای تحقق ایده و تفکری همخوان با خواستههای خویش هستند تا به نوعی از محل «اجرای اندیشه» مدار رشد و توسعه در هر دو حوزه مذکور به درجه قابل قبول ارتقا یابد. چالش سیمکارت سفید که در روزهای اخیر سرلوحه شبکههای اجتماعی است، از این منظر قابل تعمق و بررسی است. تفکیک طبقاتی در هر حوزهای با رویکرد سیاسی و اجتماعی نشان از واقعیتهای هر جامعهای دارد که شاخصهای قدرت براساسآن تعریف میشود. موضوع سیمکارت سفید خارج از امتیازبخشی به فرد یا شخص خاصی، نشان از تفکیک جامعه به دو بخش متفاوت دارد؛ ازجمله تقسیمبندی نظام سیاسی و اجتماعی که هر سوی آن سعی در تحمیل نظرات خویش دارند و هیچگاه در سالهای اخیر در «زیست همجوار» طی طریق نکردهاند، این پدیده نموداری است که هر لحظه در زمانهای گوناگون بنا بر اعمال فشارهای سیاسی بر جامعه ایرانی سیر رشد منفی در همه حوزهها را ترسیم کرده و به اشکال گوناگون چالشهای سیاسی متفاوتی را برای نظام به همراه داشته است.
فاصله طبقاتی با رویکرد ارتباطات که فرد از اطلاع و تحلیل خبر به دور میماند، جامعه را در شرایطی نابرابر قرار میدهد. این نابرابری در حوزههای گوناگون تأثیر خود را به جا میگذارد؛ از رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی در جنبههای مختلف که به کندی میگراید تا ارتباطات جهانی که «جامعه معذور» را در معرض ناخودآگاهی قرار میدهد و زمینه بروز آسیبهای اجتماعی را فراهم میکند. در چنین بزنگاهی است که دولتها، تصمیمهایی را دیکته میکنند، غافل از آنکه پدیده «تخته سیاه قابل زدایش» در نسل جدید جای خود را به «شیشهنگاری وضوح» در کلاس درس سیاست داده است. تعبیر تغییر رنگ سیاه به سفید که در سخنان اخیر دکتر پزشکیان با مضمون «تمام سفیدها را سیاه میکنم» بر پایه همین شفافسازی اجتماعی است که تعویض فیلتر سیاه سیاست را از سوی ایشان میطلبد. نقطه مقابل این تعبیر جامعه منتظری است که سالهای متمادی از رنگپاشی سیاست که بهاجبار جامهای منقوش به تن کرده، از وحدت رنگها در مسیر نازیبای زندگی طرفی نبسته است و همیشه انتظار را بر لوح فکر و اندیشه خود در حد ترسیم رؤیاها بهره خیالی برده است. برخورداری از چنین قابی چنانچه کجومعوج بر دیواره اجتماع بنشیند، آن سوی دیوار را با چالشهای جدیتری همراه خواهد کرد و بدیهی است که در شرایط کنونی ایران هیچ رنگی، سیاست خطخطی کنونی را رنگین نمیکند، حتی تفکیک سیاه از سفید... .
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
