پاجوش‌ها دست ایران را برای خارجی‌ها رو کردند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

روز دوشنبه هفتم مهرماه 1404 علیرضا‌ سلیمی عضو هیئت‌رئیسه مجلس، در گفت‌وگو با سایت مجلس افشا کرد در جلسه غیرعلنی مجلس افراد نظراتشان را صریح بیان کردند اما «طرح مشخصی برای خروج از NPT مطرح نشد». اما چرا مطرح نشد؟ مگر این همه سروصدا و تهدید برای خروج از NPT توسط پاجوش‌ها صورت نگرفته بود؟ در جلسه غیرعلنی مجلس چه گذشت؟ در یک ماه گذشته اساسا چه اتفاقی افتاد که آنها با وجود تهدیدها دست به چنین اقدامی نزدند؟

واقعیت این است که رفتارهای پاجوش‌ها بازی باخت - باخت را برای خودشان و ایران شکل داده است. از یک طرف خودشان با شکست عقب‌نشینی کردند و از طرف دیگر رفتار آنها منجر به بازشدن مشت کشور در مقابل طرف‌های غربی شد و تهدیدهای ایران را بی‌خاصیت کرده است.

لاف‌های توخالی

حالا نگاهی کنیم به روند این ماجرا در یک ماه گذشته. ششم شهریور وقتی حسینعلی حاجی‌دلیگانی از آماده‌شدن طرح سه‌فوریتی مجلس برای خروج از NPT حرف زد، در همین روزنامه و در واکنش به این طرح نوشتم که این طرح «سبب بازشدن مشت نظام در مقابل دشمن» می‌شود و اصرار این افراد به این کار را سبب بی‌اثرکردن تهدیدهای ایران معرفی کردم. (رجوع کنید به مقاله تبعات طرح سه‌فوریتی تندروها برای خروج از NPT، 9 شهریور 1404)

‌حالا مروری کنیم بر اظهارنظرهای یک ماه گذشته درباره ادعاهای خروج از NPT توسط جریان تندرو و پاجوش‌های مجلس با ذکر تاریخ‌ها:

۵ مهر ۱۴۰۴؛ امیرحسین ثابتی (نماینده تهران و مشاور سعید جلیلی): دستگاه دیپلماسی نتوانست کشورها را همراه کند و اسنپ‌بک را فعال کردند؛ این تغییر رژیم اساسی است و گزینه‌هایی مانند خروج از NPT را ضروری می‌کند.

۶ مهر ۱۴۰۴؛ حمید رسایی (نماینده مجلس): خروج از NPT کمترین اقدام در برابر مکانیسم ماشه است؛ دشمن دندان‌های ما را شمرده و قابل پیش‌بینی شده‌ایم، باید غیرقابل پیش‌بینی شویم و از NPT خارج شویم.

۲۲ شهریور ۱۴۰۴؛ ابراهیم عزیزی (رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس): خروج از NPT یکی از گزینه‌های ایران پس از فعال‌‎شدن اسنپ‌بک است، اما همه گزینه‌های ما این یک مورد نیست؛ جمهوری اسلامی ظرفیت‌های فراوانی دارد.

۶ شهریور ۱۴۰۴؛ حسینعلی حاجی‌دلیگانی (عضو مجلس): طرح خروج از NPT نهایی شده و آماده بارگذاری در سامانه مجلس است؛ این پیامد فعال‌سازی اسنپ‌بک است و اقدامات تلافی‌جویانه بیشتری علیه فعال‌کنندگان می‌گیریم.

۲۲ شهریور ۱۴۰۴؛ فداحسین مالکی (عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس): خروج از NPT را جدی بررسی می‌کنیم؛ فعال‌سازی اسنپ‌بک معادلات بین‌المللی را تغییر می‌دهد و تنش را افزایش می‌دهد.

۲۹ شهریور ۱۴۰۴؛ روح‌الله نجابت (عضو مجلس): کاهش همکاری و خروج از NPT باید روی میز باشد؛ این پاسخ به خصومت اسنپ‌بک است.

۲۲ شهریور ۱۴۰۴؛ احمد بخشی‌اردستانی (عضو مجلس): اگر بمب هسته‌ای بسازیم، حتی ترامپ عقب‌نشینی می‌کند؛ اسنپ‌بک خروج از NPT را ضروری می‌کند.

۲۲ شهریور ۱۴۰۴؛ احمد نادری (عضو هیئت‌رئیسه مجلس): تنها راه حفظ امنیت، خروج از NPT و آزمایش هسته‌ای است؛ اسنپ‌بک ما را به سمت سلاح هسته‌ای سوق می‌دهد.

۲۹ شهریور ۱۴۰۴؛ محمد منان رئیسی (نماینده قم): ماندن در NPT مصداق خوردن پیاز و کتک است؛ اگر با اتهام سلاح هسته‌ای تحریم می‌شویم، چرا از داشتن آن محروم باشیم؟

بازکردن مشت نظام

این نگاه البته مختص امروز هم نیست، فؤاد ایزدی، کارشناس مسائل بین‌الملل و مورد علاقه پاجوش‌ها، 19 اردیبهشت 1397 بعد از خروج ترامپ از برجام در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفته بود: «مجلس باید طرح سه‌فوریتی خروج نرم از NPT را تصویب کند». به عبارت دیگر آنها همواره خواهان این هستند که هر طور شده ایران را به سمت ساخت سلاح هسته‌ای سوق دهند.

از همان روز اول که این فشارها وارد می‌شد اهداف آن روشن بود. حتی اگر ابعاد و تبعات اقدامی که صورت می‌دادند برای خودشان روشن نبود، ما در مقاله 9 شهریور برایشان نوشتیم: «اگر طرح سه‌فوریتی خروج از NPT روی سامانه مجلس ثبت نشود، پیام بدی به طرف غربی مخابره می‌شود مبنی بر اینکه تهدیدات را جدی نگیرید. اگر طرح در سامانه ثبت شود اما رأی نیاورد، باز هم برای ایران وضعیت بدتری را رقم می‌زند؛ به این معنا که می‌فهمند ایران چنین اراده‌ای ندارد و تنها تهدید سطحی می‌کند. اما اگر طرح ثبت و تأیید شود، براساس آنچه علی‌اکبر صالحی، وزیر سابق خارجه و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی گفته: این امر در حیطه اختیارات رهبری است و مجلس بدون استفسار از نظر رهبری نمی‌تواند چنین طرحی را تصویب کند. در چنین وضعیتی، ثبت این طرح در سامانه در نهایت باعث می‌شود مشت نظام برای طرف غربی گشوده شود و هیچ تهدیدی بعد از آن کارساز نباشد». به عبارت روشن‌تر آنها تنها مانع ساخت سلاح هسته‌ای را فتوای رهبری می‌دانند که دکترین هسته‌ای ایران بر مبنای آن تدوین شده و در مقدمه قطع‌نامه 2231 سازمان ملل نیز به خواست ایران ذکر شده است. اما پاجوش‌ها معتقدند امکان تغییر این فتوا تنها از دو طریق ممکن است:

اول: فشارهای اجتماعی با مطالبه‌گری بمب

بمب‌طلبان فرض می‌کنند ساخت بمب هسته‌ای شدنی و ساده است. تنها مشکل داشتن اراده برای ساخت بمب هسته‌ای است. بنابراین معتقدند مانع اصلی این است که اراده شخص اول نظام این است که بمب ساخته نشود. از نگاه آنها با مطالبه‌گری و فشار اجتماعی قادر هستند نظر شرعی رهبری درخصوص حرمت بمب اتم را تغییر دهند و اگر فشار اجتماعی به قدرت کافی صورت بگیرد، دکترین هسته‌ای تغییر خواهد کرد.

دوم: قراردادن در عمل انجام‌شده

هم‌زمان با طرح فشار اجتماعی، که در لایه اجتماعی در حال اجراست، در لایه حکومتی نیز بر این باورند که با خروج از NPT مسئولان ارشد ایران در عمل انجام‌شده قرار می‌گیرند؛ بنابراین ناگزیر می‌شوند حالا که هزینه ساخت سلاح هسته‌ای با خروج از NPT به ایران تحمیل شده، از فتوای رهبری عبور کرده و با تغییر دکترین هسته‌ای جدید به سمت ساخت سلاح هسته‌ای پیش بروند.

بی‌خاصیت‌کردن تهدیدها

تا اینجا اما آنها موفق به اجرای پروژه‌های خود نبودند. پروژه فشار اجتماعی آنها نتیجه‌ای به‌دنبال نداشت. در ساحت سیاست هم عملا با همه سروصداها و تهدیدها، حتی طرح خروج از NPT را در مجلس روی میز نگذاشتند.

نتیجه اینکه رفتار پاجوش‌ها و اصرار آنها بدون توجه به تبعات حرفی که در سیاست زدند، منجر به بی‌خاصیت‌شدن تهدیدهای ایران و بازشدن مشت کشور در مقابل کشورهای خارجی شده است.‌

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.