روی خط بسته
نمایشگاه «چشم‌بندان» هادی حیدری
«چشم‌بندان» تنها یک نمایشگاه نیست؛ روایتی است از میانه نبود، از فاصله دردناک میان هستی و نیستی، در فضایی که نگاه نیز به بند کشیده می‌شود. این مجموعه، حاصل تجربه زیسته هادی حیدری، کارتونیست و هنرمندی است که در بند هشت زندان اوین بود.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
زهرا راد
«چشم‌بندان» تنها یک نمایشگاه نیست؛ روایتی است از میانه نبود، از فاصله دردناک میان هستی و نیستی، در فضایی که نگاه نیز به بند کشیده می‌شود. این مجموعه، حاصل تجربه زیسته هادی حیدری، کارتونیست و هنرمندی است که در بند هشت زندان اوین بود. در آن فضای محدود و سخت، عناصر ساده‌ای همچون یک مداد، یک روان‌نویس و یک پاک‌کن -که هر یک را هم‌بندی‌هایش به او داده بودند- به مهم‌ترین ابزارش تبدیل شدند و دنیایی تازه برای بیان رنج‌ها و امیدهایش ساختند.
هادی حیدری که پیش از این با کارتون‌های اجتماعی‌اش شناخته می‌شد، در این دوره از زندگی، از یک کارتونیست به یک روایتگر تصویری تاریخ تبدیل شد. آثاری که او در زندان خلق کرد، هسته اصلی کتاب «زندانی بند هشت» و همزاد پادکست «دربندان» را تشکیل دادند و امروز در قالب این نمایشگاه، روایتگر بخشی از حافظه جمعی ما هستند. در این شرایط سخت، حیدری با پرکاری شگفت‌انگیزی که یادآور روحیه استاد و مرادش کامبیز درمبخش است، روی هر سطحی که در دسترس بود -از کاغذ آچهار و حاشیه روزنامه تا برگه‌های دستمال‌سفره- به آفرینش پرداخت. این بیش‌فعالیت هنری، تنها یک انتخاب نیست، بلکه شیوه‌ای برای حفظ روحیه و مقاومت در برابر فراموشی است. هر طرح، پاسخی است به انزوا و هر خط، تلاشی برای شکستن سکوت.
هادی در نقش یک راوی شفاف، نه‌تنها داستان پشت هر اثر را با صراحت روایت می‌کند، بلکه با قرار‌دادن همان روان‌نویس یونی‌بال و مداد سیاه در ویترین گالری، مخاطب را به قلب فرایند خلاقه خود می‌برد. این شفافیت، اعتماد عمیقی بین هنرمند و بیننده ایجاد می‌کند و بر اصالت تجربه پشت آثار تأکید دارد.
این هنرمند در تصمیمی عاطفی اشاره کرده که «دلش نیامده» آثار اصلی دوران حبس را بفروشد، به همین دلیل پرینت‌هایی باکیفیت را برای تماشا و خرید با امضای مدادی ارائه داده است. این تصمیم، نشان‌دهنده دلبستگی عمیق او به این آثار به‌عنوان بخشی از تاریخ شخصی و جمعی است. این مجموعه که در گالری دنا روی دیوار است، تنها یک‌سری طراحی نیست، بلکه اسناد بصری یک دوره سرنوشت‌سازند.
فضای حاکم بر آثار این نمایشگاه، مفاهیم عمیق بند و آزادی را در قالب ترکیب‌بندی‌های تصویری تکان‌دهنده‌ای بازمی‌تاباند. چهره‌های عاری از سر که گویی هویت فردی در آنها محو شده و در فضای گالری مثل طنینی از رنج آشکار می‌شوند. در همین حال، هاشورهای متراکم و پیچ در پیچ که با ظرافتی دردناک ترسیم شده‌اند، چون دیواری بلند و غیرقابل نفوذ، فضایی نفس‌گیر و محدودکننده را پیش چشم بیننده ترسیم می‌کنند.
در مجموع، نمایشگاه «چشم‌بندان» فراخوانی است برای دیدار از یک روایت صادقانه و تأمل بر معنای آزادی، هنگامی که در سخت‌ترین شرایط متولد می‌شود. این نمایشگاه تنها بازگوکننده خاطرات یک زندان نیست، بلکه خود فضایی برای تجربه حس حبس و امید فراهم می‌آورد. حضوری که هادی حیدری در گالری دارد و گفت‌وگوهای صمیمانه‌ای که با مخاطبانش می‌کند، بر اهمیت انتقال بی‌واسطه این تجربه می‌افزاید. «چشم‌بندان» فقط یک رویداد هنری نیست؛ یادآور این است که هنر می‌تواند در تاریک‌ترین لحظات، هم سلاح امید باشد و هم زبان امید.
این مجموعه نه‌تنها بازتاب‌دهنده تجربه شخصی هنرمند است، بلکه روایتی جهانی از تلاش انسان برای حفظ کرامت و بیان خویش در برابر محدودیت‌ها ارائه می‌دهد.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
