بمب پرستی
نامه ۷۱ نماینده مجلس شورای اسلامی به شورای امنیت ملی، مبنی بر درخواست تغییر دکترین دفاعی ایران و حرکت به سمت سلاح هسته‌ای، مصداق کامل عدم درک سیاسی این جماعت و اولویت‌دادن مصالح جناحی خود بر مصالح ملی است.
نامه ۷۱ نماینده مجلس شورای اسلامی به شورای امنیت ملی، مبنی بر درخواست تغییر دکترین دفاعی ایران و حرکت به سمت سلاح هسته‌ای، مصداق کامل عدم درک سیاسی این جماعت و اولویت‌دادن مصالح جناحی خود بر مصالح ملی است. در بخشی از این نامه، ضمن تعریض به فتوای رهبر معظم انقلاب در سال ۱۳۸۹ مبنی بر حرمت تولید، نگهداشت و استفاده از سلاح هسته‌ای، افاضات فقهی فرموده‌اند که «تغییر موضوع و تفاوت شرایط در فقه امامیه موجب تغییر حکم خواهد شد».
طنز روزگار این است که کسانی که خود را مجذوبان در ولایت جلوه‌گر می‌کنند و از این بابت از جمعی از مردم رأی می‌گیرند، این‌چنین گستاخانه برای رهبری نظام تعیین تکلیف کرده و حکم صادر می‌کنند که ایشان فتوایشان را تغییر دهند. این جماعت خوش‌خیال بر این گمان هستند که در مسیر ساخت سلاح هسته‌ای، دشمنان ایران مثل مجسمه‌های بی‌تحرک به تماشا خواهند نشست و هیچ گزندی به ما نمی‌زنند. بزرگواران به شورای امنیت ملی حکم کرده‌اند که در دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران تجدید‌نظر کند و افاضه فرموده‌اند «(تنها) به‌کارگیری سلاح هسته‌ای مصداق حرمت فتوای رهبری معظم انقلاب در سال ۱۳۸۹ بوده اما ساخت و نگهداری به‌عنوان بازدارندگی بحث دیگری است». عرض می‌کنم «دم در بده بفرمایید تو، شما که تا اینجای راه را آمده‌اید، یک قدم دیگر را هم طی کنید و بفرمایید کجا را بزنیم». لابد اگر پیش از تحقق توهمات شما چند صد هزار و شاید چند میلیون ایرانی در حملات پیش‌دستانه دشمن به خاک و خون کشیده شوند، در راه هدف مقدس بمب‌پرستی‌تان ارزش و اهمیتی ندارد.
شاید کسانی در این میان فکر می‌کنند با چنین مواضعی نوعی تعادل برقرار می‌کنند تا نکند از آن سو دولت و وزارت خارجه در مسیر مذاکره کوتاه بیایند. این یک خام خیال بیش نیست. در شرایطی که موضع منطقی ایران در پنج دور مذاکره با فرستاده ترامپ و رفتار قلدرمنشانه آمریکا و اسرائیل در حمله به ایران، ما را در مسیر دیپلماسی عمومی در شرایط بهتری قرار داده و امکان شکستن اجماع جهانی در بازگشت قطع‌نامه‌های معلق‌شده شورای امنیت سازمان ملل را بیشتر کرده است، این قبیل موضع‌گیری‌های تند و ناصواب دشمنان ما را در موضع ضد ایرانی‌شان تقویت می‌کند. در شرایطی که اغلب ملت‌های منطقه و تعداد درخور توجهی از دولت‌ها مقاومت رشیدانه ما را در برابر تجاوز اسرائیلی‌ها می‌ستایند، تردید نکنید که چندان از داشتن بمب هسته‌ای توسط ایران حمایت نخواهند کرد. امروز ما به لحاظ سیاسی در موضع مستحکمی ایستاده‌ایم.
مواضعی که رهبر معظم انقلاب در ابتدای مهرماه جاری بیان کردند، حاکی از آن است که ما در حد همین میزان غنی‌سازی که تابه‌حال انجام داده‌ایم، می‌ایستیم و عقب‌تر یا جلوتر نمی‌رویم. وضعیت ما مشابه رزمندگانی است که در یک خاکریز مناسب سنگر گرفته‌اند؛ به‌طوری که اگر به سمت عقب خاکریز را رها کنند، معلوم نیست تا کجا باید عقب بروند و دشمن به کوچک و بزرگ‌شان رحم نمی‌کند و اگر هم به زعم پیشروی متوهمانه، بی‌محابا سنگر را رها کنند، معلوم نیست به‌زودی بتوانند خاکریز مستحکمی بزنند و نیروهایشان قلع‌و‌قمع می‌شوند.
آقایان! بگذارید این نبرد حساس یک فرمانده داشته باشد. این زمزمه‌ها و پارازیت‌ها چه برای عقب‌نشینی نسنجیده و چه برای پیشروی توأم با خوش‌خیالی، آرایش سیاسی-امنیتی جامعه را برهم می‌زند.
از اکثریت نمایندگان مجلس که این نامه را امضا نکردند باید تشکر کرد و از این اقلیت تندرو و سیاست‌ناشناس هم باید درخواست کنیم در مواضع نسنجیده و به دور از مصالح ملی خود تجدید‌نظر کنند. این راه به ناکجاآباد است.
آخرین مقالات منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
