پایانِ طلسم طولانی «هری کین»
بالاخره یک طلسم طولانی در دنیای فوتبال شکست. ستاره‌ای که سال‌ها با لقب «بهترین بازیکن بی‌جام» شناخته می‌شد، حالا قهرمان بوندس‌لیگاست و این فقط شروع راهی تازه برای «هری کین» است. از همان کودکی که از آکادمی آرسنال کنار گذاشته شد، زندگی فوتبالی‌اش پر از تردید، تلاش و اثبات بود. خودش بعدها گفت همان رد‌شدن از آرسنال، جرقه‌ای بود که انگیزه همیشگی‌اش را ساخت. کین در آکادمی تاتنهام هم چندان استعداد خارق‌العاده‌ای نشان نمی‌داد. مربیانش می‌گفتند بازیکنی بود «بی‌دردسر»، اما وسواسی در پیشرفت. شوت‌هایش گاهی بی‌هدف و عجولانه بودند، اما پشت آنها، پافشاری نوجوانی قرار داشت که می‌خواست بهتر شود.
بالاخره یک طلسم طولانی در دنیای فوتبال شکست. ستاره‌ای که سال‌ها با لقب «بهترین بازیکن بی‌جام» شناخته می‌شد، حالا قهرمان بوندس‌لیگاست و این فقط شروع راهی تازه برای «هری کین» است. از همان کودکی که از آکادمی آرسنال کنار گذاشته شد، زندگی فوتبالی‌اش پر از تردید، تلاش و اثبات بود. خودش بعدها گفت همان رد‌شدن از آرسنال، جرقه‌ای بود که انگیزه همیشگی‌اش را ساخت. کین در آکادمی تاتنهام هم چندان استعداد خارق‌العاده‌ای نشان نمی‌داد.
مربیانش می‌گفتند بازیکنی بود «بی‌دردسر»، اما وسواسی در پیشرفت. شوت‌هایش گاهی بی‌هدف و عجولانه بودند، اما پشت آنها، پافشاری نوجوانی قرار داشت که می‌خواست بهتر شود. رفته‌رفته تکنیک، دقت و اعتمادبه‌نفس را به ضرباتش افزود؛ تا جایی که شوت‌های او از فاصله‌های دور، از هر دو پا، به نقطه قوتش تبدیل شدند. ورودش به ترکیب اصلی تاتنهام بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴، به چشم آمدن توانایی‌هایش را آغاز کرد. هری به خودش باور داشت و اطرافیان هم آرام‌آرام پذیرفتند که این مهاجم جوان، آمده تا بماند. فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵ برایش نقطه عطف بود: ۳۱ گل، جایزه بهترین بازیکن جوان لیگ و به دنبال آن، پایان‌دادن به لقب «پدیده یک فصل». او در دو فصل بعدی آقای گل لیگ شد و تاتنهام را به بهترین نتایج چند دهه اخیر رساند.
با این حال، جامی در کار نبود. در ۲۰۱۸ قرارداد شش‌ساله‌ای با باشگاه بست، با این امید که پروژه پوچتینو به قله برسد. اما تاتنهام ۱۸ ماه بدون خرید ماند، فینال لیگ قهرمانان را باخت و پروژه فروپاشید. مورینیو آمد و نقشی جدید برای کین تعریف کرد: مهاجمی که نه‌تنها گل بزند، بلکه بازی بسازد. در فصل ۲۰۲۰-2021، هم بیشترین گل را زد و هم بیشترین پاس گل را داد. در طول سال‌ها، یکی از ویژگی‌های متمایز هری کین، توانایی‌اش در سازگاری با نقش‌های مختلف در زمین بود. او فقط یک گل‌زن تمام‌کننده نیست؛ بلکه به مرور زمان به مهاجمی همه‌کاره تبدیل شده که می‌تواند بازی را بسازد، عقب بیاید و پاس‌های کلیدی بدهد. تحلیلگران بارها به هوش فوتبالی بالای او اشاره کرده‌اند؛ درک فوق‌العاده‌اش از فضا، زمان‌بندی دقیق و ارتباطی که با هم‌تیمی‌هایش در زمین برقرار می‌کند. این خصوصیات نه‌تنها او را در بین مهاجمان کلاس جهانی متمایز کرده، بلکه باعث شده تیم‌هایش بتوانند حول محور او شکل بگیرند؛
چه در تاتنهام و چه حالا در بایرن. اما بی‌ثباتی ادامه داشت. از اخراج مربیان تا شکست در فینال‌ها، کین را خسته کرده بود. دلش جام می‌خواست. بالاخره در ۲۰۲۳ و در آستانه پایان قرارداد، بایرن‌مونیخ پیشنهادی داد که نه خودش می‌توانست رد کند و نه باشگاه. کین رفت، و با خود، رؤیای قهرمانی را هم برد. در آلمان، شروعی توفانی داشت: ۴۴ گل و ۱۲ پاس گل در ۴۵ بازی. اما تا هفته آخر، باز هم جامی در دستش نبود. اما حالا بایرن قهرمان بوندس‌لیگا شده، و کین به قول اولی هوینس، «استحقاق این جام را از همه بیشتر دارد». کسی که همیشه تمام تلاشش را کرد، بی‌حاشیه ماند و برای تیم جنگید. فراتر از باشگاه، در لباس تیم ملی انگلیس هم کین چیزی کم نگذاشته. گل‌زن‌ترین بازیکن تاریخ انگلیس، تنها ۲۰ بازی تا رکورد بیشترین حضور در تیم ملی فاصله دارد.
از گل‌های حساس در تورنمنت‌ها تا رهبری تیم، همه نشان از یک کاپیتان واقعی دارند. و حالا با حضور توخل در بایرن و احتمال موفقیت‌های بعدی، او در آستانه وارد‌شدن به فهرست نخبگان تاریخ ورزش بریتانیاست. هری کین حالا دیگر صرفا به‌عنوان «مهاجم تاتنهام» شناخته نمی‌شود. او نماد نسلی است که با پشتکار، فروتنی و وسواس در بهتر‌شدن، به قله رسید. جام اول را در 31سالگی گرفت و حالا در مسیر افتخارات بیشتر است: شاید قهرمانی اروپا، شاید توپ طلا، شاید جاگرفتن در حافظه جمعی بریتانیایی‌ها، نه‌فقط به‌عنوان فوتبالیست، بلکه به‌عنوان قهرمانی مردمی.
