پی نکته هایی بر تجمعات

پس از پیروزی احمدی‌نژاد بر هاشمی رفسنجانی و انتخابش به ریاست جمهوری هشتم، احسان شریعتی یادداشتی را در روزنامه شرق منتشر کرد که به آسیب‌شناسی جریان اصلاحات و درنهایت دلیل روی‌گردانی مردم از این جریان می‌پرداخت.
در این یادداشت وی به فراموشی عدالت در رفتار مديريتي اصلاح‌طلبان در دوران زعامتشان پرداخته و درنهایت چنین نتیجه گرفته بود که اصلاح‌طلبان چنان در شعار آزادی غرقه شده که از عدالت اجتماعی غافل مانده بودند و درنتیجه این عملکرد، سواره‌ها که قلیل جامعه بودند به مقصد رسیده و از مواهب بهره‌مند شده و پیاده‌های کثیر درراه مانده بودند.
احمدی‌نژاد هم با شناخت این خلأ و با شعار عدالت اجتماعی توانست رأی پیاده‌های محروم مانده را برای خود بگیرد و بر اصلاح‌طلبان از معین نامید و به هاشمی پناه برده، پیروز گردد.
امروز هم گویی اصلاح‌طلبان مست از قدرت بازهم همان روند را در دولت تدبیر پی گرفته‌اند و به‌تبع این عملکرد، بدنه اکثریت جامعه روزبه‌روز در گره‌های معیشتی گرفتارتر می‌شوند و برخي از دولتمردان در تجارت خویش فربه‌تر و درنتیجه جامعه امروز بیش از آنکه از دست‌تنگی خویش به تنگ آمده باشد از فراموشی‌اش در خاطر دولت‌مردان به تنگ آمده است.
در اعتراضات اخیر،برخي از مردم کرمانشاه نیز که در پنج‌ساله دولت تدبیر به دستان استانداران بازنشسته امید بسته بودند، امروز که آمار بیکاری‌شان ورای نشستن در جدول‌های کاغذی به نشستن بر جدول‌های خیابان‌ها هم کشانده شده است، پاک‌بازتر از باقی استان‌ها برای غم نان به خیابان‌ها آمدند.
اما دیگر اعتراضات چون سال هشتادوهشت مختص خیابان‌های و مرفهین ساکن در محله‌های بیست و دو بهمن و کسری نبود، بلکه میدان اعتراضات کرمانشاه به میدان آزادی، میدان پرسه زنی همیشگی بیکاران کرمانشاهی است تغییریافته بود.
دیگر کمتر نشانی از حضور دختران شیک‌پوش بالانشین در تجمعات به چشم می‌آمد و خیل معترضین را پسران هیجده تا بیست‌وپنج‌ساله‌ای تشکیل داده بودند که کمتر نشانی از نمانام‌های خاص در لباس‌هایشان به چشم می‌آمد.
هرچند که در روزهای سوم به بعد، مسیر اعتراضات کرمانشاه، به لطف سه دهه کوتاهی در استراتژی‌های فرهنگی، منحرف شد اما نشانه‌های جریان شناسی این ناآرامی‌ها تا روز سوم، معیشتی بودنش را بیش از جنبه‌های دیگرش در خاطر ترسیم می‌کند.
اولین نشانه؛ حضور افراد فرودست و نه‌چندان خوش‌پوش در چشم‌انداز جمعیتی اعتراضات کرمانشاه بود که متهورانه به شهر می‌تاختند. دومین نشانه؛ حمله به بانک‌های شهر و تخریب شیشه‌هایشان به‌عنوان نماد تجمیع نقدینگی و سمبل سرمایه‌داری بود .سومین نشانه؛ مسیر حرکت معترضین، از سمت چهارراه سیلو به سمت میدان آزادی بود که از مشاهده پنجره‌های شکسته بانک‌های شهر می‌شد، آن را تحلیل کرد، مسیر محله‌های حاشیه‌ نشین شهر به سمت شهر کاملاً دراین‌بین قابل ترسیم بود .چهارمین نکته؛ شعارهایی بود که نشان از عبور از سیاست و بروز درد معیشت داشت، شعارهایی که هیچ جناح سیاسی در هیچ شرایط خوش‌بینانه نمی‌تواند آن‌ها را بنام خود مصادره کند.و بسیار دلایل دیگر به هر روی با عنایت به آنچه در کرمانشاه در طی این سه دهه اخیر،اعم از مهاجرت‌های لجام‌گسیخته، رشد حاشیه‌نشینی ظهور طبقه نوکیسه آشنا به پول‌های کثیف و به‌هم‌ریختگی تعادل در شهر رخ‌داده است بهتر آن است مسئولین ارشد، این جریان معترض را یک موج زودگذر نپندارند بلکه آن را نوباوه همه کوتاهی‌های مدیریتی و فرهنگی خویش بدانند و چنانکه کاستی‌های مستتر و نامستتر همچنان مستدام باشد، دغدغه فردای استان پنجم دیروز را چون امروزش مسائل معیشتی رقم نخواهد زد و جریان معیشتی استان به جریانی ديگر بدل خواهد شد که درمانش بسیار دشوارتر و هزینه‌سازتر باشد.

پس از پیروزی احمدی‌نژاد بر هاشمی رفسنجانی و انتخابش به ریاست جمهوری هشتم، احسان شریعتی یادداشتی را در روزنامه شرق منتشر کرد که به آسیب‌شناسی جریان اصلاحات و درنهایت دلیل روی‌گردانی مردم از این جریان می‌پرداخت.
در این یادداشت وی به فراموشی عدالت در رفتار مديريتي اصلاح‌طلبان در دوران زعامتشان پرداخته و درنهایت چنین نتیجه گرفته بود که اصلاح‌طلبان چنان در شعار آزادی غرقه شده که از عدالت اجتماعی غافل مانده بودند و درنتیجه این عملکرد، سواره‌ها که قلیل جامعه بودند به مقصد رسیده و از مواهب بهره‌مند شده و پیاده‌های کثیر درراه مانده بودند.
احمدی‌نژاد هم با شناخت این خلأ و با شعار عدالت اجتماعی توانست رأی پیاده‌های محروم مانده را برای خود بگیرد و بر اصلاح‌طلبان از معین نامید و به هاشمی پناه برده، پیروز گردد.
امروز هم گویی اصلاح‌طلبان مست از قدرت بازهم همان روند را در دولت تدبیر پی گرفته‌اند و به‌تبع این عملکرد، بدنه اکثریت جامعه روزبه‌روز در گره‌های معیشتی گرفتارتر می‌شوند و برخي از دولتمردان در تجارت خویش فربه‌تر و درنتیجه جامعه امروز بیش از آنکه از دست‌تنگی خویش به تنگ آمده باشد از فراموشی‌اش در خاطر دولت‌مردان به تنگ آمده است.
در اعتراضات اخیر،برخي از مردم کرمانشاه نیز که در پنج‌ساله دولت تدبیر به دستان استانداران بازنشسته امید بسته بودند، امروز که آمار بیکاری‌شان ورای نشستن در جدول‌های کاغذی به نشستن بر جدول‌های خیابان‌ها هم کشانده شده است، پاک‌بازتر از باقی استان‌ها برای غم نان به خیابان‌ها آمدند.
اما دیگر اعتراضات چون سال هشتادوهشت مختص خیابان‌های و مرفهین ساکن در محله‌های بیست و دو بهمن و کسری نبود، بلکه میدان اعتراضات کرمانشاه به میدان آزادی، میدان پرسه زنی همیشگی بیکاران کرمانشاهی است تغییریافته بود.
دیگر کمتر نشانی از حضور دختران شیک‌پوش بالانشین در تجمعات به چشم می‌آمد و خیل معترضین را پسران هیجده تا بیست‌وپنج‌ساله‌ای تشکیل داده بودند که کمتر نشانی از نمانام‌های خاص در لباس‌هایشان به چشم می‌آمد.
هرچند که در روزهای سوم به بعد، مسیر اعتراضات کرمانشاه، به لطف سه دهه کوتاهی در استراتژی‌های فرهنگی، منحرف شد اما نشانه‌های جریان شناسی این ناآرامی‌ها تا روز سوم، معیشتی بودنش را بیش از جنبه‌های دیگرش در خاطر ترسیم می‌کند.
اولین نشانه؛ حضور افراد فرودست و نه‌چندان خوش‌پوش در چشم‌انداز جمعیتی اعتراضات کرمانشاه بود که متهورانه به شهر می‌تاختند. دومین نشانه؛ حمله به بانک‌های شهر و تخریب شیشه‌هایشان به‌عنوان نماد تجمیع نقدینگی و سمبل سرمایه‌داری بود .سومین نشانه؛ مسیر حرکت معترضین، از سمت چهارراه سیلو به سمت میدان آزادی بود که از مشاهده پنجره‌های شکسته بانک‌های شهر می‌شد، آن را تحلیل کرد، مسیر محله‌های حاشیه‌ نشین شهر به سمت شهر کاملاً دراین‌بین قابل ترسیم بود .چهارمین نکته؛ شعارهایی بود که نشان از عبور از سیاست و بروز درد معیشت داشت، شعارهایی که هیچ جناح سیاسی در هیچ شرایط خوش‌بینانه نمی‌تواند آن‌ها را بنام خود مصادره کند.و بسیار دلایل دیگر به هر روی با عنایت به آنچه در کرمانشاه در طی این سه دهه اخیر،اعم از مهاجرت‌های لجام‌گسیخته، رشد حاشیه‌نشینی ظهور طبقه نوکیسه آشنا به پول‌های کثیف و به‌هم‌ریختگی تعادل در شهر رخ‌داده است بهتر آن است مسئولین ارشد، این جریان معترض را یک موج زودگذر نپندارند بلکه آن را نوباوه همه کوتاهی‌های مدیریتی و فرهنگی خویش بدانند و چنانکه کاستی‌های مستتر و نامستتر همچنان مستدام باشد، دغدغه فردای استان پنجم دیروز را چون امروزش مسائل معیشتی رقم نخواهد زد و جریان معیشتی استان به جریانی ديگر بدل خواهد شد که درمانش بسیار دشوارتر و هزینه‌سازتر باشد.