حاشیه‌های مراسم «اربعین» امسال
سفر به «کربلا»؛ نگاهی از درون
سعید برآبادی: از «اربعین» امسال بسیار خواهند گفت، شاید سال‌ها بعد و شاید هم قرن‌ها بعد، اما همین‌روزها هم حضور میلیونی ایرانی‌ها در «کربلا» بازتاب‌های مختلفی را به‌همراه داشته؛ گروهی از ورود بی‌روادید ایرانی‌ها به خاک عراق می‌گویند و گروهی از بهترین و آزادانه‌ترین زیارت ممکن بارگاه امام سوم شیعیان. گروهی از حضور پررنگ سیاست در لابه‌لای این سفر روحانی می‌گویند و گروهی به خیابان‌های پرترافیک و بیمارستان‌های شلوغ «کربلا» اشاره می‌کنند. زیارت «اربعین» امسال را می‌شود از چندین پنجره نگریست، پنجره‌ای که اینجا باز شده است، مشاهدات عینی خبرنگار «شرق» است از آنچه ایرانی‌ها در «اربعین» امسال شاهد آن بودند.
زایرانی که در عراق رها شدند
روزی که دستور گشودن مرزهای ایران به‌سوی نجف و «کربلا» اعلام شد، زایران با صلوات‌های مکرر و شوقی که در لبیک‌هایشان پیدا بود، درهای نیمه‌باز مرز را به‌سمت کشوری گشودند که هنوز با اقدامات تروریستی «داعش» دست‌به‌گریبان است و همین موضوع، سایه‌ای از جنگ بر سر تمام شوونات انسانی و اجتماعی آن انداخته است. در چنین شرایطی رفتن به «کربلا» می‌توانست یک ریسک جدی باشد با نگرانی از جراحت انفجارهای احتمالی، نبود امکانات درمانی برای جراحت‌های اتفاقی و حتی گم‌شدن و مشکلات بازگشت. به محض انتشار خبر بازشدن مرزها، مشتاقان زیارت بارگاه امام سوم شیعیان، چندین‌هزاربرابر شدند و تورهای زیارتی، آگهی‌های خود را شروع کردند و عدم تحقق بسیاری از وعده‌های حساب‌نشده را می‌شد در «کربلا» و نجف دید. مردی که به‌همراه سه‌فرزند و همسرش در «حله» به سوالات «شرق» پاسخ می‌داد گفت که کاروانی که او و خانواده‌اش را از اصفهان تا مرز مهران آورده، آنها را بعد از مرز رها کرده به امان خدا: «عصر که وارد خاک عراق شدیم، اتوبوس در موکب ایرانی ایستاد و همه زایران پیاده شدند تا به امور شخصی خود رسیده و استراحتی کرده باشند. در همین موقع ما دیدیم که اتوبوس دارد دور می‌زند و وقتی که از رییس کاروان پرسیدیم با کمال پررویی به ما گفت که قرارمان ورود به عراق بوده و استدلالش هم این بود که از مرز تا «کربلا» را زایران با پای پیاده طی می‌کنند و دلیلی نیست که دیگر اتوبوس‌ها سوخت اضافی بسوزانند!»
خروج از مرز بدون مدارک هویتی
همسر اسماعیل ریاستی، از زایران استان خراسان‌رضوی، یک‌روز مانده به «اربعین»، پایش در یکی از چاله‌های خیابان‌گیر کرده و به بیمارستان مجاور حرم حسینی منتقل شده است. تشخیص اشتباه دکتر شیفت باعث شده که دوروز کامل درد بکشد و در نهایت به بیمارستان دیگری منتقل شده و پایش دوباره گچ گرفته شود. حالا سوالش این است که چطور با این پا می‌تواند تمام راه را پیاده برگردد: «بیمارستان گفته که آمبولانس می‌دهند اما چندروز دیگر. در این چندروز بچه‌ها و شوهرم کجا باید زندگی کنند. ویزای ما رو به اتمام است و معلوم نیست که اگر قرار باشد با آمبولانس‌های قدیمی و بی‌کیفیت به ایران برگردم چه بلایی بر سر این پا خواهد آمد.» اگرچه این خانواده با پاسپورت و به‌صورت قانونی به خاک عراق آمده بودند.
احتمال ثبت در گینس
روی دیگر سکه «اربعین» امسال، شادی بی‌حد ایرانی‌ها از زیارت بارگاه امام‌حسین(ع) و حضرت ابوالفضل است. این اولین‌باری است که ایرانی‌ها این‌قدر راحت به «کربلا» رفته، پول ایرانی خرج کرده‌اند و تمام وعده‌های غذایی را نذری خورده‌اند. شهر پر شده از عکس مقام‌معظم‌رهبری، مراجع شیعه حاضر در ایران و سردار قاسم سلیمانی. انگار دشمنی با «داعش»، ایران و عراق را به هم نزدیک‌تر کرده و حالا می‌شود در بین‌الحرمین ایستاد و به آنها که به‌نام دین مسوول کشتار هزاران عراقی و سوری بوده‌اند، لعنت فرستاد. ایرانی‌ها امسال آزادانه‌تر از سال‌های قبل رسوم عزاداری خود را در نزدیک‌ترین فاصله به ضریح به‌جا آوردند، سختی‌ها اگرچه غیرقابل پیش‌بینی بود و کسی فکرش را هم نمی‌کرد دینار عراقی به‌قدری گران شود که هزینه‌ها را چندبرابر کند اما عاشقان اهل‌بیت با همه‌چیز سازش کردند تا فریاد مظلومیت حسین(ع) را به گوش جهان برسانند. آمریکا در بلندپروازانه‌ترین ایده تنها توانسته یک‌بار به چهارمیلیون‌نفر غذا برساند. این در حالی است که در مدت «اربعین»، 700میلیون وعده غذا به زایران این شهر رسانده‌اند و احتمالا اگر مدرکی در اثبات این ادعا ارائه دهند حتما در گینس ثبت خواهد شد.
زایرانی که در عراق رها شدند
روزی که دستور گشودن مرزهای ایران به‌سوی نجف و «کربلا» اعلام شد، زایران با صلوات‌های مکرر و شوقی که در لبیک‌هایشان پیدا بود، درهای نیمه‌باز مرز را به‌سمت کشوری گشودند که هنوز با اقدامات تروریستی «داعش» دست‌به‌گریبان است و همین موضوع، سایه‌ای از جنگ بر سر تمام شوونات انسانی و اجتماعی آن انداخته است. در چنین شرایطی رفتن به «کربلا» می‌توانست یک ریسک جدی باشد با نگرانی از جراحت انفجارهای احتمالی، نبود امکانات درمانی برای جراحت‌های اتفاقی و حتی گم‌شدن و مشکلات بازگشت. به محض انتشار خبر بازشدن مرزها، مشتاقان زیارت بارگاه امام سوم شیعیان، چندین‌هزاربرابر شدند و تورهای زیارتی، آگهی‌های خود را شروع کردند و عدم تحقق بسیاری از وعده‌های حساب‌نشده را می‌شد در «کربلا» و نجف دید. مردی که به‌همراه سه‌فرزند و همسرش در «حله» به سوالات «شرق» پاسخ می‌داد گفت که کاروانی که او و خانواده‌اش را از اصفهان تا مرز مهران آورده، آنها را بعد از مرز رها کرده به امان خدا: «عصر که وارد خاک عراق شدیم، اتوبوس در موکب ایرانی ایستاد و همه زایران پیاده شدند تا به امور شخصی خود رسیده و استراحتی کرده باشند. در همین موقع ما دیدیم که اتوبوس دارد دور می‌زند و وقتی که از رییس کاروان پرسیدیم با کمال پررویی به ما گفت که قرارمان ورود به عراق بوده و استدلالش هم این بود که از مرز تا «کربلا» را زایران با پای پیاده طی می‌کنند و دلیلی نیست که دیگر اتوبوس‌ها سوخت اضافی بسوزانند!»
خروج از مرز بدون مدارک هویتی
همسر اسماعیل ریاستی، از زایران استان خراسان‌رضوی، یک‌روز مانده به «اربعین»، پایش در یکی از چاله‌های خیابان‌گیر کرده و به بیمارستان مجاور حرم حسینی منتقل شده است. تشخیص اشتباه دکتر شیفت باعث شده که دوروز کامل درد بکشد و در نهایت به بیمارستان دیگری منتقل شده و پایش دوباره گچ گرفته شود. حالا سوالش این است که چطور با این پا می‌تواند تمام راه را پیاده برگردد: «بیمارستان گفته که آمبولانس می‌دهند اما چندروز دیگر. در این چندروز بچه‌ها و شوهرم کجا باید زندگی کنند. ویزای ما رو به اتمام است و معلوم نیست که اگر قرار باشد با آمبولانس‌های قدیمی و بی‌کیفیت به ایران برگردم چه بلایی بر سر این پا خواهد آمد.» اگرچه این خانواده با پاسپورت و به‌صورت قانونی به خاک عراق آمده بودند.
احتمال ثبت در گینس
روی دیگر سکه «اربعین» امسال، شادی بی‌حد ایرانی‌ها از زیارت بارگاه امام‌حسین(ع) و حضرت ابوالفضل است. این اولین‌باری است که ایرانی‌ها این‌قدر راحت به «کربلا» رفته، پول ایرانی خرج کرده‌اند و تمام وعده‌های غذایی را نذری خورده‌اند. شهر پر شده از عکس مقام‌معظم‌رهبری، مراجع شیعه حاضر در ایران و سردار قاسم سلیمانی. انگار دشمنی با «داعش»، ایران و عراق را به هم نزدیک‌تر کرده و حالا می‌شود در بین‌الحرمین ایستاد و به آنها که به‌نام دین مسوول کشتار هزاران عراقی و سوری بوده‌اند، لعنت فرستاد. ایرانی‌ها امسال آزادانه‌تر از سال‌های قبل رسوم عزاداری خود را در نزدیک‌ترین فاصله به ضریح به‌جا آوردند، سختی‌ها اگرچه غیرقابل پیش‌بینی بود و کسی فکرش را هم نمی‌کرد دینار عراقی به‌قدری گران شود که هزینه‌ها را چندبرابر کند اما عاشقان اهل‌بیت با همه‌چیز سازش کردند تا فریاد مظلومیت حسین(ع) را به گوش جهان برسانند. آمریکا در بلندپروازانه‌ترین ایده تنها توانسته یک‌بار به چهارمیلیون‌نفر غذا برساند. این در حالی است که در مدت «اربعین»، 700میلیون وعده غذا به زایران این شهر رسانده‌اند و احتمالا اگر مدرکی در اثبات این ادعا ارائه دهند حتما در گینس ثبت خواهد شد.
سعید برآبادی: از «اربعین» امسال بسیار خواهند گفت، شاید سال‌ها بعد و شاید هم قرن‌ها بعد، اما همین‌روزها هم حضور میلیونی ایرانی‌ها در «کربلا» بازتاب‌های مختلفی را به‌همراه داشته؛ گروهی از ورود بی‌روادید ایرانی‌ها به خاک عراق می‌گویند و گروهی از بهترین و آزادانه‌ترین زیارت ممکن بارگاه امام سوم شیعیان. گروهی از حضور پررنگ سیاست در لابه‌لای این سفر روحانی می‌گویند و گروهی به خیابان‌های پرترافیک و بیمارستان‌های شلوغ «کربلا» اشاره می‌کنند. زیارت «اربعین» امسال را می‌شود از چندین پنجره نگریست، پنجره‌ای که اینجا باز شده است، مشاهدات عینی خبرنگار «شرق» است از آنچه ایرانی‌ها در «اربعین» امسال شاهد آن بودند.
زایرانی که در عراق رها شدند
روزی که دستور گشودن مرزهای ایران به‌سوی نجف و «کربلا» اعلام شد، زایران با صلوات‌های مکرر و شوقی که در لبیک‌هایشان پیدا بود، درهای نیمه‌باز مرز را به‌سمت کشوری گشودند که هنوز با اقدامات تروریستی «داعش» دست‌به‌گریبان است و همین موضوع، سایه‌ای از جنگ بر سر تمام شوونات انسانی و اجتماعی آن انداخته است. در چنین شرایطی رفتن به «کربلا» می‌توانست یک ریسک جدی باشد با نگرانی از جراحت انفجارهای احتمالی، نبود امکانات درمانی برای جراحت‌های اتفاقی و حتی گم‌شدن و مشکلات بازگشت. به محض انتشار خبر بازشدن مرزها، مشتاقان زیارت بارگاه امام سوم شیعیان، چندین‌هزاربرابر شدند و تورهای زیارتی، آگهی‌های خود را شروع کردند و عدم تحقق بسیاری از وعده‌های حساب‌نشده را می‌شد در «کربلا» و نجف دید. مردی که به‌همراه سه‌فرزند و همسرش در «حله» به سوالات «شرق» پاسخ می‌داد گفت که کاروانی که او و خانواده‌اش را از اصفهان تا مرز مهران آورده، آنها را بعد از مرز رها کرده به امان خدا: «عصر که وارد خاک عراق شدیم، اتوبوس در موکب ایرانی ایستاد و همه زایران پیاده شدند تا به امور شخصی خود رسیده و استراحتی کرده باشند. در همین موقع ما دیدیم که اتوبوس دارد دور می‌زند و وقتی که از رییس کاروان پرسیدیم با کمال پررویی به ما گفت که قرارمان ورود به عراق بوده و استدلالش هم این بود که از مرز تا «کربلا» را زایران با پای پیاده طی می‌کنند و دلیلی نیست که دیگر اتوبوس‌ها سوخت اضافی بسوزانند!»
خروج از مرز بدون مدارک هویتی
همسر اسماعیل ریاستی، از زایران استان خراسان‌رضوی، یک‌روز مانده به «اربعین»، پایش در یکی از چاله‌های خیابان‌گیر کرده و به بیمارستان مجاور حرم حسینی منتقل شده است. تشخیص اشتباه دکتر شیفت باعث شده که دوروز کامل درد بکشد و در نهایت به بیمارستان دیگری منتقل شده و پایش دوباره گچ گرفته شود. حالا سوالش این است که چطور با این پا می‌تواند تمام راه را پیاده برگردد: «بیمارستان گفته که آمبولانس می‌دهند اما چندروز دیگر. در این چندروز بچه‌ها و شوهرم کجا باید زندگی کنند. ویزای ما رو به اتمام است و معلوم نیست که اگر قرار باشد با آمبولانس‌های قدیمی و بی‌کیفیت به ایران برگردم چه بلایی بر سر این پا خواهد آمد.» اگرچه این خانواده با پاسپورت و به‌صورت قانونی به خاک عراق آمده بودند.
احتمال ثبت در گینس
روی دیگر سکه «اربعین» امسال، شادی بی‌حد ایرانی‌ها از زیارت بارگاه امام‌حسین(ع) و حضرت ابوالفضل است. این اولین‌باری است که ایرانی‌ها این‌قدر راحت به «کربلا» رفته، پول ایرانی خرج کرده‌اند و تمام وعده‌های غذایی را نذری خورده‌اند. شهر پر شده از عکس مقام‌معظم‌رهبری، مراجع شیعه حاضر در ایران و سردار قاسم سلیمانی. انگار دشمنی با «داعش»، ایران و عراق را به هم نزدیک‌تر کرده و حالا می‌شود در بین‌الحرمین ایستاد و به آنها که به‌نام دین مسوول کشتار هزاران عراقی و سوری بوده‌اند، لعنت فرستاد. ایرانی‌ها امسال آزادانه‌تر از سال‌های قبل رسوم عزاداری خود را در نزدیک‌ترین فاصله به ضریح به‌جا آوردند، سختی‌ها اگرچه غیرقابل پیش‌بینی بود و کسی فکرش را هم نمی‌کرد دینار عراقی به‌قدری گران شود که هزینه‌ها را چندبرابر کند اما عاشقان اهل‌بیت با همه‌چیز سازش کردند تا فریاد مظلومیت حسین(ع) را به گوش جهان برسانند. آمریکا در بلندپروازانه‌ترین ایده تنها توانسته یک‌بار به چهارمیلیون‌نفر غذا برساند. این در حالی است که در مدت «اربعین»، 700میلیون وعده غذا به زایران این شهر رسانده‌اند و احتمالا اگر مدرکی در اثبات این ادعا ارائه دهند حتما در گینس ثبت خواهد شد.
زایرانی که در عراق رها شدند
روزی که دستور گشودن مرزهای ایران به‌سوی نجف و «کربلا» اعلام شد، زایران با صلوات‌های مکرر و شوقی که در لبیک‌هایشان پیدا بود، درهای نیمه‌باز مرز را به‌سمت کشوری گشودند که هنوز با اقدامات تروریستی «داعش» دست‌به‌گریبان است و همین موضوع، سایه‌ای از جنگ بر سر تمام شوونات انسانی و اجتماعی آن انداخته است. در چنین شرایطی رفتن به «کربلا» می‌توانست یک ریسک جدی باشد با نگرانی از جراحت انفجارهای احتمالی، نبود امکانات درمانی برای جراحت‌های اتفاقی و حتی گم‌شدن و مشکلات بازگشت. به محض انتشار خبر بازشدن مرزها، مشتاقان زیارت بارگاه امام سوم شیعیان، چندین‌هزاربرابر شدند و تورهای زیارتی، آگهی‌های خود را شروع کردند و عدم تحقق بسیاری از وعده‌های حساب‌نشده را می‌شد در «کربلا» و نجف دید. مردی که به‌همراه سه‌فرزند و همسرش در «حله» به سوالات «شرق» پاسخ می‌داد گفت که کاروانی که او و خانواده‌اش را از اصفهان تا مرز مهران آورده، آنها را بعد از مرز رها کرده به امان خدا: «عصر که وارد خاک عراق شدیم، اتوبوس در موکب ایرانی ایستاد و همه زایران پیاده شدند تا به امور شخصی خود رسیده و استراحتی کرده باشند. در همین موقع ما دیدیم که اتوبوس دارد دور می‌زند و وقتی که از رییس کاروان پرسیدیم با کمال پررویی به ما گفت که قرارمان ورود به عراق بوده و استدلالش هم این بود که از مرز تا «کربلا» را زایران با پای پیاده طی می‌کنند و دلیلی نیست که دیگر اتوبوس‌ها سوخت اضافی بسوزانند!»
خروج از مرز بدون مدارک هویتی
همسر اسماعیل ریاستی، از زایران استان خراسان‌رضوی، یک‌روز مانده به «اربعین»، پایش در یکی از چاله‌های خیابان‌گیر کرده و به بیمارستان مجاور حرم حسینی منتقل شده است. تشخیص اشتباه دکتر شیفت باعث شده که دوروز کامل درد بکشد و در نهایت به بیمارستان دیگری منتقل شده و پایش دوباره گچ گرفته شود. حالا سوالش این است که چطور با این پا می‌تواند تمام راه را پیاده برگردد: «بیمارستان گفته که آمبولانس می‌دهند اما چندروز دیگر. در این چندروز بچه‌ها و شوهرم کجا باید زندگی کنند. ویزای ما رو به اتمام است و معلوم نیست که اگر قرار باشد با آمبولانس‌های قدیمی و بی‌کیفیت به ایران برگردم چه بلایی بر سر این پا خواهد آمد.» اگرچه این خانواده با پاسپورت و به‌صورت قانونی به خاک عراق آمده بودند.
احتمال ثبت در گینس
روی دیگر سکه «اربعین» امسال، شادی بی‌حد ایرانی‌ها از زیارت بارگاه امام‌حسین(ع) و حضرت ابوالفضل است. این اولین‌باری است که ایرانی‌ها این‌قدر راحت به «کربلا» رفته، پول ایرانی خرج کرده‌اند و تمام وعده‌های غذایی را نذری خورده‌اند. شهر پر شده از عکس مقام‌معظم‌رهبری، مراجع شیعه حاضر در ایران و سردار قاسم سلیمانی. انگار دشمنی با «داعش»، ایران و عراق را به هم نزدیک‌تر کرده و حالا می‌شود در بین‌الحرمین ایستاد و به آنها که به‌نام دین مسوول کشتار هزاران عراقی و سوری بوده‌اند، لعنت فرستاد. ایرانی‌ها امسال آزادانه‌تر از سال‌های قبل رسوم عزاداری خود را در نزدیک‌ترین فاصله به ضریح به‌جا آوردند، سختی‌ها اگرچه غیرقابل پیش‌بینی بود و کسی فکرش را هم نمی‌کرد دینار عراقی به‌قدری گران شود که هزینه‌ها را چندبرابر کند اما عاشقان اهل‌بیت با همه‌چیز سازش کردند تا فریاد مظلومیت حسین(ع) را به گوش جهان برسانند. آمریکا در بلندپروازانه‌ترین ایده تنها توانسته یک‌بار به چهارمیلیون‌نفر غذا برساند. این در حالی است که در مدت «اربعین»، 700میلیون وعده غذا به زایران این شهر رسانده‌اند و احتمالا اگر مدرکی در اثبات این ادعا ارائه دهند حتما در گینس ثبت خواهد شد.