بحران در تالارهای عروسی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

در راستای بحرانی‌شدن وضعیت اغلب مشاغل کشور، «بحران» در حال بازدید سرزده از اطراف کرج بود که بالاخره به تالارهای عروسی رسید. رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی و تجهیز مجالس گفته: «تالارهای عروسی در شرایط بحرانی هستند و شرایط به نحوی شده که عروسی‌ها با 50، 60 نفر برگزار می‌شود».

در گذشته که می‌خواستند عروسی بگیرند، می‌گفتند میهمان زیاد دعوت کنیم که خرج مراسم دربیاید. میهمان دعوت می‌کردند، 30 هزار تومان خرجش می‌کردند، 200 هزار تومان توی پاکت می‌گرفتند. در‌واقع هر میهمان به عبارتی 170 هزار تومان سود بود. مدتی بعد که هزینه‌ها بالاتر رفت، هزینه مراسم یر به یر می‌شد. 200 هزار تومان خرج میهمان می‌کردند، میهمان هم طبق یک معامله پایاپای 200 هزار تومان می‌گذاشت توی پاکت و تقدیم می‌کرد. الان یک میلیون خرج میهمان می‌شود، میهمان همچنان 200 هزار تومان می‌گذارد توی پاکت و 800 هزار تومان ضرر می‌زند. در نهایت هم ناراضی است و می‌گوید کباب به همه نرسید. البته یک‌سری فامیل درجه‌یک هستند که محکوم‌اند ضرر و زیان را جبران کنند. بالاخره از عمه و عمو و خاله انتظار می‌رود حداقل یک سکه را بدهند. قبلا که وضعیت اقتصادی به این شکل نبود، فامیل با طیب خاطر سکه می‌داد، ولی الان که سکه به صد میلیون تومان رسیده، فملای درجه یک (واقعا جمع فامیل چی می‌شه؟)، دودوتا چهارتا می‌کنند که ما اگر بیایم علاوه بر شام و شربت و شیرینی، مدعوین دیگر را هم بخوریم باز هم صد میلیون جبران نمی‌شود. پس منطق اقتصاد حکم می‌کند که قبل از عروسی، قطع رابطه کنند و اصلا وارد این  محاسبات نشوند.

البته به نظر من کم‌شدن میهمان‌ها زیاد هم بد نیست. قدیم یک عده واقعا نامربوط بودند به مراسم که بیشتر به واسطه اصرار پدر داماد و پدر عروس دعوت می‌شدند. این پدرها موقع انتخاب میهمان‌ها یک جوری روی بعضی اسامی تأکید می‌کردند و می‌گفتند «من فردا چطور تو روی آقای نقدعلی‌زاده نگاه کنم؟» که اگر کسی نمی‌دانست، فکر می‌کرد نقدعلی‌زاده برادر خونی‌شان است. در حالی که نقدعلی‌زاده خودش هم اینها را دقیق نمی‌شناخت. یک بار آمده بود برای تعمیر یخچال و اصلا یادش هم نمی‌آمد که این آقا که الان برای عروسی دختر یا پسرش دعوت کرده، باد کدام کوه بوده. آخر هم عنر عنر با 10 سر عائله خودش را می‌رساند ته کرج، خیار و شیرینی دانمارکی و ژله و باقالی‌پلو را مخلوط‌کن‌وار توی دهان میکس می‌کرد، 200 هزار تومان می‌گذاشت توی پاکت و می‌رفت.

به هر حال چه خوش‌مان بیاید چه نیاید، از نظر رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی کم‌شدن میهمان‌ها یک جور بحران تلقی می‌شود. من نمی‌دانم این وسط چه کسی مسئول مدیریت این بحران است. در‌حال‌حاضر تنها سازمانی که به ذهنم می‌رسد سازمان مدیریت بحران است که آن هم معمولا وقتی یک بلایی «می‌آید» وارد عمل می‌شود. وقتی میهمان نمی‌آید، سازمان مدیریت بحران باید چه کار کند؟ از قبل هشدار بدهد؟ با هلی‌کوپتر شاباش بریزد که میهمان ترغیب شود بیاید؟ خود بچه‌های سازمان در قالب خوشگلایی که باید برقصند، بیایند وسط مجلس؟ در سوله مدیریت بحران، در کنار نردبان و کپسول اطفای حریق، یک‌سری زن‌عمو و پسرخاله دپو کنند که در صورت نیاز به مجالس تزریق شوند؟ از من به‌عنوان کسی که از نظر سطح شوخی، شوهرعمه محسوب می‌شود، استفاده کند؟ شما بفرمایید ما چه کار کنیم آقای رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی و تجهیز مجالس!؟

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.