ایران‌دوستی، فضیلتی بزرگ و مسئولیتی ملی
سلام و درود به مادرم ایران، به آب و خاک و طبیعت بی‌همتایش، به آغوش گرم و پرمهرش، به صلابت و شکوه و البته به تنهایی‌اش، سپاس به پیشگاه حضرت پروردگار که این سرزمین اهورایی را آفرید و آن را وطنم قرار داد و به ما فرصت بخشید تا از این خاک زرین و زرخیز سر برآوریم و بر طبیعت زیبایش بساط زندگی بگسترانیم و از نعمت‌های بی‌شمارش بهره جوییم و قدر بشناسیم و مرز پرگهرش را پاس داریم و به جای‌جای عزیزش گل افشانیم.
سلام و درود به مادرم ایران، به آب و خاک و طبیعت بی‌همتایش، به آغوش گرم و پرمهرش، به صلابت و شکوه و البته به تنهایی‌اش، سپاس به پیشگاه حضرت پروردگار که این سرزمین اهورایی را آفرید و آن را وطنم قرار داد و به ما فرصت بخشید تا از این خاک زرین و زرخیز سر برآوریم و بر طبیعت زیبایش بساط زندگی بگسترانیم و از نعمت‌های بی‌شمارش بهره جوییم و قدر بشناسیم و مرز پرگهرش را پاس داریم و به جای‌جای عزیزش گل افشانیم.
سلام بر مام میهن که دیرزمانی است اندوهی بزرگ چهره پرفروغش را فراگرفته و غمی جانگاه وجود نازنینش را آرزده کرده و غباری گسترده نام بلند و پرآوازه‌اش را پوشانده و گرد‌وخاکی تیره و هوایی بس آلوده نشاط و سرزندگی و امکان تنفس پاک را از او ستانده و زخم‌هایی عمیق بر پیکر سرسبز و پربارش نشانده و طراوت و شادابی از جان گرامش رخت بربسته و تن و روان او را خسته و آزرده ساخته است. اما آنچه فراتر از همه دردها و رنج‌ها بر آلام او افزوده، ناسپاسی و بی‌مهری فرزندانی است که جان شیرینش را در آفرینش و حیات‌بخشی آنان سخاوتمندانه ارزانی کرده و استمرار زندگانی آنان را تضمین کرده است اما شاهد کم‌لطفی آنان است، فرزندانی که در این دامان پرمحبت پرورش می‌یابند اما این ملک بزرگ و آباد را خانه و کاشانه خود نمی‌پندارند و در نگهداشت سلامت و حرمت و عزت آن اهتمامی نمی‌ورزند و از منابع ارزنده و ذخایر بی‌بدیل و ثروت سبز و کم‌نظیر آن به بایستگی پاسداری نمی‌کنند، گویا فراموش کرده‌اند که این سرزمین خدادادی و مواهب عظیم آن زیستگاه و منزلگاه واقعی و حقیقی آنان است که باید مانند جان خویش در حفظ و حراست آن بکوشند و عزیزش بدارند.
آب و خاک و جنگل و دشت و دمن این مادر فداکار در مالکیت یکایک مردم ایران‌زمین است، رودها و دریاچه‌های زیبا و کوه‌های سرافراز و قله‌های رفیع، مراتع و باغ‌ها همگی زمینه‌ای برای آسایش و آرامش و زیست مسئولانه فرزندان این دیار کهن است که ناباورانه به قدر و ارزش گران‌سنگ آن کمتر واقفیم، کوچه‌ها و خیابان‌ها و جاده‌ها و پارک‌ها و دیگر اماکن عمومی و رفاهی به همه ایرانیان تعلق دارد، اما چه سود که ما کمتر به آنها تعلق خاطر داریم. بر این باوریم و مدعی هستیم که ایران را دوست داریم و به سرزمین مادری عشق می‌ورزیم، اما چه غم‌انگیز است که رفتار ما با جان وطن روایت ناخرسندی او را در پی دارد. هنگامی که با ریزش زباله‌ها در مراتع و جنگل‌ها و کوی و برزن، چهره‌ای نازیبا به نمایش می‌گذاریم و با آلوده‌کردن آب چشمه‌ها، رودها و دریاچه‌ها زندگی و حیات موجودات زنده را تهدید می‌کنیم و با قطع درختان و خشکاندن باغ‌ها، تالاب‌ها و از بین بردن گونه‌های کمیاب گیاهی به تخریب طبیعت می‌پردازیم و محیط زیست را برای زندگی ناامن می‌کنیم، قلب تپنده او را به درد می‌آوریم، طبیعتی که باید با عطر شکوفه‌ها و ترنم آوای دل‌انگیز و گوش‌نواز پرندگان و رقص شاخ و برگ درختان در نسیم باد فرح‌بخش و جان‌فزا باشد
متأسفانه زیر گام‌های ویرانگر و دستان شکننده و پرتاب زباله‌ها و به جای گذاشتن پسماندها و رفتارهای ناپسند و غیرمسئولانه ما روزگار تلخی را تجربه می‌کند. یادمان باشد که ما در همین طبیعت پا به عرصه وجود گذاشته‌ایم، از آن تغذیه کرده و رشد و بالندگی و سلامت و عمر خود را وامدار آن هستیم، حداقل و نخستین گام در اثبات احترام و دوستی با آن و ایفای مسئولیت خطیر خود و در پاسخ به این زندگی‌بخشی، حفاظت و نگهبانی شایسته از مادری است که این روزها با تن رنجور و بیمار او مواجه هستیم.
ایران‌دوستی به همان اندازه که یک فضیلت محسوب می‌شود و موجب افتخار هر ایرانی علاقه‌مند به میهن است، وظیفه‌ای ملی و مسئولیتی سترگ است که بدون ایفای آن در بوته راستی‌آزمایی نمره قبولی نمی‌گیرد. فارغ از مسئولیت مهم و بایسته نظام حکمرانی و مدیریتی کشور در حفاظت از این سرمایه و ثروت عظیم ملی که شاهد کم‌توجهی به آن هستیم، فرزندان ما باید در مدارس و خانواده‌ها درس مهربانی و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و مسئولانه با زیستگاه و طبیعت جان‌بخش آن را فرابگیرند، آموزش ببینند که حفاظت از منزلگاه و تفرجگاه و محیط زیست و پاکیزه نگه‌داشتن آن فصل مهمی از ایران‌دوستی و عشق به وطن و نشانه هم‌زیستی آنان است. اجرای قانون حفاظت از محیط زیست که در عرصه اجرا و عمل ضعف فراوانی دارد و مستلزم بازنگری و اصلاح است، باید به عاملی بازدارنده برای تخریب طبیعت از سوی یکایک ملت ایران تبدیل شود. پاک‌سازی محیط زیست و فضای عمومی از طرف فرزندان سرزمین آفتاب (ژاپن) در پایان هر حضور و جمع‌آوری زباله‌ها و اجرای قوانین سخت‌گیرانه و مؤثر در بسیاری از کشورها و قرار‌دادن جرائم سنگین برای متخلفان از قانون حفاظت از طبیعت و بهداشت محیط‌های عمومی در آموزش‌های فراگیر اجتماعی برای جلوگیری از آلوده‌سازی محیط زیست، الگوی مناسبی است که می‌تواند مبنای اقدام و عمل مسئولان و مردم قرار گیرد. ایران را دوست بداریم و دوست‌‌داشتن واقعی را از مهربانی با طبیعت آغاز کنیم. رودخانه‌های خروشان، دریاچه‌های شگفت‌انگیز، جنگل‌های پوشیده از درختان کهن‌سال، غارهای خیره‌کننده، آبشارهای زیبا و چشم‌نواز، کویرهای منحصربه‌فرد، تالاب‌های متعدد، باغ‌های مجلل، دشت‌های مخملین و... جلوه‌های درخشانی از طبیعت کم‌نظیر ایران است. قدر آنها را بدانیم.
به قول مولانا: در این خاک در این خاک در این مزرعه پاک/ به جز مهر به جز عشق دگر بذر نکاریم
آخرین مقالات منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
