فقط بی‌پناهان کشته می‌شوند

جنگ در غزه با کشتار بیشتر افراد غیرنظامی ادامه دارد و واکنش‌هایی مانند راهپیمایی در استرالیا و مناطق مختلف جهان و حضور نمایندگان سازمان ملل در کنار فلسطینی‌ها، چندان مؤثر نیست. شرایط هر روز سخت‌تر می‌شود و صدای کسانی که خواستار آتش‌‌بس هستند، شنیده نمی‌شود و فعالان حقوق‌بشری ناتوان از بهبود شرایط برای کودکان و زنان هستند.

جنگ 51 میلیارد‌دلاری

در چند روز گذشته رسانه‌ها به گزارشی که روزنامه اقتصادی کالکالیست اسرائیل منتشر کرده بود، اشاره کردند. به گزارش این روزنامه این جنگ حدود ۲۰۰ میلیارد شه‌کل (۵۱ میلیارد دلار) برای اسرائیل هزینه خواهد داشت. طبق تخمین‌های اقتصادی، هزینه جنگ حدود ۱۰ درصد تولید ناخالص داخلی اسرائیل در بازه زمانی هشت تا ۱۲‌ماهه خواهد بود. فایننشال تایمز نیز گزارشی از تأثیر این جنگ بر اقتصاد منطقه منتشر کرده است. پس از فاجعه انسانی در فلسطین، اکثر مقامات اقتصادی نگران کندشدن برنامه‌های توسعه هستند. در دوبی که پس از همه‌گیری، اقتصاد گردشگری و فروش املاک در حال رونق بود، شرایط نابسامان است. هتل‌داران از به‌هم‌خوردن تورهای گردشگری ناراحت‌اند و رویدادهایی با حضور هنرمندان جهان لغو شده است. افراد فعال در کسب‌وکارهای کوچک به‌شدت نگران‌اند؛ به‌‌ویژه فروشندگان کالاهای لوکس. برخی از رویدادهای بزرگ عرضه محصولات جدید در خاورمیانه در حال لغوشدن هستند؛ چراکه نگران اتفاقات بعدی هستند. پادشاه چارلز قرار بود در افتتاحیه اجلاس آب‌و‌هوای سازمان ملل متحد به همراه دیگر رهبران جهان چند هفته دیگر به دوبی برود؛ اتفاقی که به دلیل پیش‌بینی شرایط نامناسب در حال لغو‌شدن است. به طور دقیق‌تر جنگ در غزه، اقتصادهای شکننده و وابسته به گردشگری مصر، اردن و لبنان را تحت‌الشعاع قرار داده است و نگرانی‌ از گسترش آن در سراسر خاورمیانه وجود دارد. 10 درصد تولید ناخالص ملی در اردن به گردشگری وابسته است. یکی از آژانس‌های گردشگری اردنی به فایننشال تایمز گفته است: «جنگ باعث لغو تورها شد؛ تورهایی که از ماه‌ها پیش رزرو شده بود». دولت مصر مدتی پیش از صندوق بین‌المللی پول درخواست وام کرده بود. هم‌زمان با آغاز جنگ، بسیاری از تورهای گردشگری در صحرای سینا، هم‌مرز با غزه لغو شد. یک اقتصاددان معتقد است: «تنها در این سال مالی میلیاردها دلار از درآمدهای گردشگری از دست می‌روند». افزایش تعداد کشته‌شدگان غیرنظامی، امیدها برای توسعه اقتصادی منطقه به خاطر برقراری رابطه بین کشورها و اسرائیل را ناامید کرده است. کریستالینا جورجیوا، مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول، هفته گذشته در کنفرانسی در عربستان تأکید کرد: «عدم قطعیت شرایط، قاتل ورود گردشگران و فعالان اقتصادی به منطقه است». یک اقتصاددان دیگر معتقد است حتی افزایش قیمت نفت نمی‌تواند کاهش سرمایه‌گذاری در منطقه را جبران کند.

کودکان به دنبال یک جرعه آب و نان

یکی از کارمندان سازمان ملل که پس از یک ماه توانسته بود از نوار غزه بازدید کند، به محض بازگشت، گزارشی ارائه داده و شرایط را «غم‌بار» توصیف کرده است. البته این اصطلاحی است که گزارشگران سازمان ملل مدام از آن استفاده می‌کنند. او می‌گوید: «این تراژدی بی‌سابقه است. من با فلسطینی‌های آواره در یکی از مدارس آنروا در رفح ملاقات کردم. آنها به من مناطق بمباران‌شده را نشان دادند. سطح پریشانی و زندگی غیربهداشتی فراتر از درک بود، همه فقط آب و غذا می‌خواستند. بچه‌ها به جای اینکه در مدرسه باشند و درس بخوانند، فقط یک جرعه آب و یک لقمه نان می‌خواستند. بازارها خالی هستند. آب، غذا، دارو و سوخت به‌سرعت در حال اتمام است. مردم خواهان آتش‌بس بودند، آنها می‌خواهند این تراژدی پایان یابد». این کارمند سازمان ملل می‌گوید: «شرایط هر روز بدتر می‌شود. ما همچنان همکاران خود را از دست می‌دهیم. بیش از 70 همکار ما از آغاز جنگ کشته شده‌اند. کمک‌های بشردوستانه اصلا کافی نیست و با نیازهای عظیم مردم غزه همخوانی ندارد. نزدیک به یک ماه است که هیچ سوختی نیامده و این تأثیر مخربی بر بیمارستان‌ها، نانوایی‌ها و کارخانه‌های آب دارد. آتش‌بس بشردوستانه مدت‌هاست که به تعویق افتاده است».

سؤال بی‌جواب

و هنوز سؤال آن مادر فلسطینی که در روزهای اول جنگ درحالی‌که فرار می‌کرد، فریاد زد: «فرزندان من چه کردند که سزاوار این جنگ شدند»، بی‌‌جواب مانده است. نضال المغربی در رویترز آن روزها نوشت: «سردخانه‌های غزه انباشته از اجساد است، آوارهای ساختمان‌های ویران‌شده،‌ دود در خیابان‌ها پیچیده است و خانواده‌ها به مدارس و بیمارستان‌ها پناه برده‌اند». از آن روزها یک ماه گذشته و شرایط بدتر و بدتر شده است. خبرنگاران کشته می‌شوند و به تعداد کودکان و نوزادان کشته‌شده هر لحظه اضافه می‌شود. یکی از کسانی که هنوز غزه را ترک نکرده، می‌گوید: «این انتقام نیست، این دیوانگی است» و این جمله را می‌گوید: «آنها فقط مردم را می‌کشند».