این سه زن

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

جورجیا ملونی، سانوئو تاکایچی و حالا کاترین کانلی؛ شمار زنانی که در جهانی سراسر مردانه پا در گود سیاست گذاشته‌اند، در حال افزایش است. هر‌چند انتخاب کاترین کانلی چپ‌گرای ایرلندی،‌ در انتخابات هفته گذشته، امیدها را برای گسترش سیاست زنانه و مبتنی بر ارزش‌های انسانی و محیط زیستی افزایش داد، اما به همان اندازه حضور زنانی با رویکرد افراطی در رأس امور کشورهایی چون ایتالیا و ژاپن، ناامیدکننده به‌‌نظر می‌رسد. در زمانه ظهور و نفوذ اقتدارگرایان و سیاستی که هر روز مردانه‌تر می‌شود، حضور زنانی که سیاست‌های افراطی را بازتولید می‌کنند، نمی‌تواند نوید جهانی امن‌تر و انسانی‌تر را بدهد که در آن قلدری سیاسی و نظامیگری به خاطره‌ها بپیوندد.

جورجیا ملونی و یک کارنامه سیاه و سفید

پس از خداحافظی آنگلا مرکل از جهان سیاست، جورجیا ملونی ایتالیایی از نخستین رهبران زنی بود که توانست با استفاده از سوابق سیاسی، کاریزمای شخصی و استفاده به‌موقع از بحران‌هایی که اروپا را در فشار قرار داده است، به چهره‌ای مهم در عرصه سیاست تبدیل شود.

ملونی از اکتبر ۲۰۲۲، نخست‌وزیر ایتالیا با ریشه‌هایی به‌شدت سنتی و راست‌گراست. او متولد سال ۱۹۷۷ است و رهبری حزب برادران ایتالیا را بر عهده دارد و نخستین زن در تاریخ این کشور است که به مقام نخست‌وزیری رسیده است.

منتقدان ملونی معتقدند سیاست‌های او به‌ عنوان زنی که می‌توانست حامی گروه‌های اقلیت باشد، به‌اندازه‌ای محافظه‌کارانه است که حقوق زنان و اقلیت‌ها و مهاجران را به کل نادیده می‌گیرد. برادران ایتالیا در دسامبر ۲۰۱۲ از انشعاب جناح راست در حزب سیلویو برلوسکونی، با نام مردم آزادی، بیرون آمدند. این حزب پوپولیست و محافظه‌کار راست رادیکال دانسته می‌شود و مخالفتی اساسی با دموکراسی ندارد، اما نتوانسته راه خود را به ‌طور کامل از نئوفاشیست‌ها جدا کند.

جورجیا ملونی از ابتدای جوانی به ‌عنوان کاراکتری وابسته به نئوفاشیست‌ها پا به عرصه سیاست گذاشت. او با اندکی تغییر در مواضع در سال ۲۰۱۲ حزب برادران ایتالیا را راه انداخت. با وجود همه اتهاماتی که درمورد افراطی‌گری ملونی و سخت‌گیری به مهاجران و اقلیت‌های جنسیتی وجود دارد، برخی از مواضع او از سوی ایتالیایی‌ها مورد ستایش قرار می‌گیرد. برای مثال کاهش میزان مهاجران غیرقانونی که خود را از مدیترانه به ایتالیا می‌رساندند، از مواردی است که کارنامه ملونی را مورد قبول محافظه‌کاران کرده است. از سوی دیگر برخلاف لحن تند جورجیا ملونی علیه بروکسل و اتحادیه اروپا، او طی سه سال اخیر با سیاست‌های حوزه یورو همخوانی داشته است و هرگز به ‌عنوان یک ایتالیایی افراطی، راه خود را از دیگرانی چون فردریش مرتس، صدراعظم آلمان و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، جدا نکرده است. ملونی را که از سیاست‌مداران مورد علاقه دونالد ترامپ است، نمی‌توان در میان زنانی دانست که به جهانی پیش‌رو می‌اندیشند. او به صورت مداوم ارزش‌های سنتی را بازتولید کرده و در جهان مردانه سیاست، راه زنان را هموار نکرده است.

سانائه تاکایچی؛ پا جای پای تاچر

در ژاپن سانائه تاکایچی اولین زنی است که به قدرت رسیده و به‌ عنوان یار غار ترامپ و شاگرد آبه شینزو نخست‌وزیر سابق این کشور کار خود را به‌تازگی آغاز کرده است.

سانائه تاکایچی را بانوی آهنین ژاپن می‌خوانند. این حرف تا حدودی درست است؛ او مشق‌هایش را از روی دست مارگارت تاچر، سیاست‌مدار بدنام انگلیسی می‌نویسد و از اینکه به تاچر تبدیل شود ترسی ندارد.

تاکایچی که اوقات فراغتش را به سر به مزار سربازان و جنایتکاران جنگ‌ جهانی دوم می‌گذراند، مایل است ژاپن را با سیاست‌های محافظه‌کارانه و راست‌گرایانه اداره کند. او که ۶۴ سال سن دارد، دو تلاش ناموفق را در کارنامه دارد و بالاخره پس از چند ناکامی در جایگاهی قرار گرفته که سرنوشت ژاپنی‌ها را رقم خواهد زد. او رهبر حزبی است که ده‌ها پرونده سیاسی و اقتصادی دارد و در یک بحران جدی به سر می‌برد. سانائه تاکایچی به اعتقاد بسیاری از طرفداران حقوق زنان، شخصیتی ضدزن دارد. این ایده احتمالا در ابتدا عجیب به‌ نظر می‌رسد، مگر اینکه بدانید نخست‌وزیر ژاپن سال‌ها تلاش کرده تا زنان کشورش نتوانند نام خانوادگی خود را بعد از ازدواج حفظ کنند یا در امپراتوری در ردیف وارثان درآیند و لحنی تند نسبت به خواسته‌های زنان و اقلیت‌ها دارد. تاکایچی از جناح راست حزب لیبرال‌دموکرات می‌آید و هرچند تلاش می‌کند تا به سویه‌های دموکرات خود ببالد و چهره‌ای غیرمحافظه‌کار از خود نشان دهد و طرح‌هایی مرتبط با نگهداری از کودکان و سالمندان را اجرا کند، ولی موفق نشده چهره‌ای را که با سیاست‌های راست افراطی همسوست، پنهان کند.

فرهنگ سیاسی ژاپن به‌شدت مردسالارانه و متکی بر ارزش‌های آن است. گروهی معتقدند در چنین فضایی حتی اگر سانائه تاکایچی راست‌گرا بوده و تاچروار به سیاست‌های محافظه‌کارانه تن دهد، باز هم زنان ژاپنی به دلیل اینکه او راه را برایشان هموار می‌کند، مدیون باقی می‌مانند. سانائه تاکایچی چنان به اقتدارگرایی وابسته است که هرگونه تغییر بنیادین فرهنگی و سیاسی را در این کشور غیرممکن می‌کند.

کاترین کانلی؛ یک استثنا

تازه‌ترین مورد در میان سیاست‌مداران زن جهان،‌ کاترین کانلی ایرلندی است. او را به ‌عنوان زنی صادق و وفادار به چپ می‌شناسند. برخلاف دو گزینه دیگر، کانلی نخستین مقام ارشد زن در ایرلند نیست؛ پیش از او دو زن دیگر هم به‌ عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شده بودند. کانلی‌ سیاست‌مداری است که تلاش دارد‌ طرحی نو در ایرلند دراندازد. او مخالف مسیرهای پیشین است و با ساختار قدرت و اقتدارگرایان سر سازش ندارد. رئیس‌جمهور ایرلند که ۶۸‌ساله است، خود را سوسیالیست خوانده و حامی بی‌طرفی ایرلند در سیاست‌خارجه است. او نه‌تنها با اتحادیه اروپا سرجنگ دارد، بلکه ناتو را هم خار شمرده و علیه سیاست‌های مرتبط با نظامی‌سازی اروپا مواضع سفت و سختی اتخاذ کرده است. کانلی را می‌توان سیاست‌مداری دانست که به آرمان‌های فمینیسم معتقد است و در گذر سال‌ها این مسئله را به اثبات رسانده است. او که از حامیان فلسطین بوده و به نسل‌کشی اسرائیل اذعان دارد، از معدود سیاست‌مداران غربی است که مواضعی روشن در قبال وقایع خاورمیانه اتخاذ کرده است.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.