ماجرای دنباله‌دار شهرداری و بیلبوردها
بیلبوردهای حمایتی از تیم ملی فوتبال در حالی در سطح شهر تهران به نمایش گذاشته شده است که شماره ۸ متعلق به علی کریمی و شماره ۱۰ متعلق به علی دایی حذف شده و شماره‌های ۵ و ۶ دو بار تکرار شده است.
بیلبوردهای حمایتی از تیم ملی فوتبال در حالی در سطح شهر تهران به نمایش گذاشته شده است که شماره ۸ متعلق به علی کریمی و شماره ۱۰ متعلق به علی دایی حذف شده و شماره‌های ۵ و ۶ دو بار تکرار شده است. این بیلبورد که در مکان‌های مختلف شهر تهران نصب شده، بازیکنان فوتبال را بدون چهره ترسیم کرده است. همچنین حداقل دو نفر از نویسندگانی که این روزها کتاب‌هایی از آنها به صورت بیلبورد در سطح شهر تهران دیده می‌شود، به این امر اعتراض کرده‌اند. فرزانه منصوری، همسر نادر ابراهیمی نوشته است: «آگاه شدم که تصویر همسرم -نادر ابراهیمی- و یکی از آثارش، بدون اجازه خانواده -برای چندمین بار- این بار در بیلبوردی به کار گرفته شده است. یک نویسنده حق دارد بداند چرا، چگونه و در کجا از هویت فرهنگی او استفاده می‌شود. در چنین مواردی، آیا بخش خدمات شهری شهرداری، خود را ملزم به رعایت قانون نمی‌داند؟ در هر حال گرچه این کار با نیت فرهنگی انجام شده باشد، مایل نیستم و معترضم که تصویر همسرم، در شرایطی که میهنم حال خوشی ندارد، در خیابان‌های شهر دیده شود. باور دارم که او نیز چنین می‌خواهد. باز هم تذکر می‌دهم، قبل از آنکه اقامه دعوی کنم». رضا جولایی نیز در اینستاگرام خود نوشته است: «قضای روزگار چنین اتفاق افتاده که تمثال ناساز و بی‌اندام من در یکی از شوارع عام بر سر دار رفته است! آن‌هم در این روزگار وانفسا. دوستان از من پرسیده‌اند خبر داری و با موافقت تو بوده؟ پاسخ می‌دهم که بی‌خبر بوده‌ام و البته که در این روزهای دلگیر موافق این خودنمایی نبوده‌ام و منی که سال‌ها مورد بی‌اعتنایی کامل و در وادی فراموشی و در فهرست ممنوعه صداوسیما بوده‌ام، به چه دلیل مشمول این عنایت گشته‌ام بی‌خبرم. اما از غرایب این روزگار بنده‌نوازی نا‌رفیقانی است که از هر فرصتی برای انگ و اتهام‌زنی و خالی‌کردن دق‌دلی بهره می‌برند و منتظرند تا به بهانه‌ای اندک، بدون تحقیق قاضی‌شده، کسی را بر زمین زنند و لگد‌مال کنند. به‌راستی که روزگار غریبی است عزیزان».
