روزهای عجیب زندگی «ژنرال»

امیر قلعه‌نویی سرمربی باشگاه گل‌گهر سیرجان روزهای بسیار خاصی را در فوتبال ایران سپری می‌کند. او این روزها علاوه بر اینکه همچنان در تلاش است تا این تیم کرمانی را به قله‌های فوتبال لیگ برتر نزدیک کند، رکوردهای خاصی را هم از خود به جا می‌گذارد. «ژنرال» سابق استقلال که همچنان با پنج عنوان قهرمانی در لیگ برتر ایران پرافتخارترین سرمربی این لیگ محسوب می‌شود، به‌تازگی موفق شده رکورد ثبت 1002 امتیاز در لیگ برتر را به نام خودش بزند. لازم به یادآوری است که امیر، اولین مربی تاریخ لیگ برتر ایران است که توانسته از مرز هزار امتیاز عبور کند. او البته این امتیازات را مدیون دو چیز است؛ اولی حضور در تیم‌های به نسبت خوب و دومی تداوم کار در فوتبال ایران. این دو نکته در عین آنکه تأثیر زیادی در ثبت این رکورد خارق‌العاده برای او دارد، بیانگر کیفیت کار امیر قلعه‌نویی نیز هست. او در تیم‌های سرشناس و متمولی همچون استقلال، سپاهان و تراکتور سرمربی بوده که اتفاقا بیشترِ امتیازاتی که کسب کرده هم به واسطه همین باشگاه‌ها بوده است. از طرفی، قلعه‌نویی سابقه کار‌کردن در تیم‌های کمتر مدعی از استقلال خوزستان و مس کرمان تا ملوان را هم در کارنامه دارد. همین تیم گل‌گهری که این روزها او هدایتش را بر عهده دارد هم چندان تیم مدعی و شناخته‌شده‌ای نبود. با این حال قلعه‌نویی در همین تیم‌ها هم نتیجه گرفته و حالا گل‌گهر را دو فصلی می‌شود که در زمره مدعیان و بالانشینان جدول نگه داشته است.پس امیر اگر خوش‌شانس بوده که در تیم‌های خوبی مربیگری کرده، کارش کیفیت هم داشته که چنین تیم‌هایی را بر آن داشته تا هدایتش را به دستان این مربی بسپارند.

دیگر نکته‌ای که در رقم‌خوردن رکورد خاص امیر قلعه‌نویی نقش داشته، طولانی‌بودن حضور او روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری است. او از فصل دوم لیگ برتر تا همین الان تیم داشته و به غیر از فصل ششم که سرمربی تیم ملی بود، هرگز خارج از گود در لیگ برتر نبوده است. دقیقا به همین خاطر است که او توانسته به طور میانگین 1.8 امتیاز از قریب به 500 و اندی بازی در لیگ برتر ایران به دست بیاورد. این نکته‌ای است که خودش هم به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «اگر یک مربی 10، 12 سال در یک تیم حضور داشته باشد و چنین رکورد امتیازی بزند هنر نکرده است». شاید در ابتدا چنین به نظر بیاید که قلعه‌نویی قصدی از این حرف نداشته باشد ولی او آگاهانه به این مورد اشاره می‌کند تا به این نکته برسد که خودش با حضور در تیم‌های مختلف به چنین رکوردی رسیده، پس ارزش بیشتری دارد. او به این موضوع هم می‌پردازد که زمانی تیم‌های صاحب‌نام را در اختیار گرفته که آنها رتبه خوبی در جدول نداشته‌اند و بعد از حضورش موفق شده شرایط را دگرگون کند.

برای خاص‌ترشدن رکورد 1002 امتیازی امیر قلعه‌نویی ذکر همین نکته بس که اختلاف قریب به 500 امتیازی با رقبایش دارد! او در این زمینه بالاتر از مجید جلالی 571 امتیازی و علی دایی 487 امتیازی قرار گرفته است. مورد مهم‌تر اینکه هر دو تعقیب‌کننده‌اش فرصت نزدیک‌شدن به قلعه‌نویی را از دست داده‌اند و چندصباحی می‌شود که بدون تیم مانده‌اند. حال با فرض اینکه از همین فردا هم استارت بزنند، بعید است دیگر شانسی برای رسیدن به رکورد قلعه‌نویی داشته باشند. دیگر مربیان شاغل در لیگ برتر ایران هم که باید کفش فولادی و صبری ایوبی داشته باشند تا بخواهند از رکورد 1000 امتیاز در تاریخ لیگ برتر عبور کنند. پس این روزها امیر قلعه‌نویی، غیر از آنکه پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است، بیشترین امتیاز را هم در همین لیگ به دست آورده و کارنامه‌اش را غنی‌تر کرده است. با وجود این چرا امیر قلعه‌نویی چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد؟ نه اینکه او بدون تیم می‌ماند بلکه مقصود این است که چرا با وجود برتری محسوس در مقایسه با علی دایی در این زمینه، جایگاهی را که «شهریار» دارد، تصاحب نمی‌کند؟ قلعه‌نویی عادت ناپسند گذشته در رفتار و فحاشی به خبرنگاران را مدت‌هاست کنار گذاشته و حتی به صورت علنی، همچون علی دایی در فضای مجازی و...، از حقوق مردم ایران دفاع کرده و تلاش می‌کند در صف آنها قرار بگیرد. او کنایه‌های بعضا سنگینی به مسئولان زده و به خاطر حرف‌هایش گاهی تنبیه هم شده است. خودش می‌گوید «نمی‌گویم به خاطر حرف‌هایم من را کجاها که نبرده‌اند». پس چطور است که هنوز هم وقتی صحبت از حضور در تیم ملی ایران می‌شود، علی دایی بالاتر از امیر قلعه‌نویی در ردیف نخست قرار می‌گیرد؟

شاید پاسخ بخشی از این پرسش‌ها نهفته در کاریزمای او باشد؛ قلعه‌نویی با وجود تغییر در رفتار، نتوانسته پایگاه علی دایی و علی کریمی را در فوتبال ایران بگیرد. البته او به دلیل تغییر رفتار، به میزان محبوبیتش اضافه کرده و زمانی که شایعه شد به دلیل مشکلات قلبی ممکن است یکی، دو فصلی را مجبور به خانه‌نشینی شود، حسابی علاقه‌مندان به فوتبال ایران را ناراحت کرد. اگرچه چنین مسائلی تأثیرگذار است ولی به نظر می‌رسد چیزی که روزهای خاص امیر قلعه‌نویی را عجیب کرده، کارنامه یک دهه اخیرش است. از آخرین‌باری که او دستش به جام قهرمانی در لیگ برتر رسیده تقریبا 10 سال می‌گذرد. قلعه‌نویی از دیدگاه تعداد بسیار زیادی، مربی گذشته‌هاست و اندیشه فوتبالی‌اش، توانایی قهرمان‌کردن مجدد تیمی را ندارد. در کنار چنین نقدی، او تحت فشار است که هزینه زیادی روی دست مدیران باشگاه می‌گذارد و نهایتا آنها را به رتبه چهارم و پنجم می‌رساند. حال، فاصله‌افتادن بین آخرین افتخاری که او کسب کرده با ثبت رکورد تازه، باعث شده تا هیجان خبری خاصی درباره ژنرال که حتی ستاره‌های روی شانه‌اش هم مربوط به دهه گذشته است، رخ ندهد.