کنکور و قصه هرساله فرمان دست کیست؟
- باید بری پزشکی بخونی، این جوری آینده‌ات تضمین می‌شه - می‌خوای بری دنبال ادبیات؟ یا سینما؟ بعد فردا چه جوری می‌خوای یه لقمه نون داشته باشی واسه خوردن؟
- باید بری پزشکی بخونی، این جوری آینده‌ات تضمین می‌شه
- می‌خوای بری دنبال ادبیات؟ یا سینما؟ بعد فردا چه جوری می‌خوای یه لقمه نون داشته باشی واسه خوردن؟
- هر کسی سرش به تنش می‌ارزه می‌ره پزشکی می‌خونه، نیگا کن به دوروبرت، جز پزشکی و دندون‌پزشکی کسی رفته چیز دیگه بخونه؟
- تو امروز رو می‌بینی، ما فردا رو، ما صلاح تو رو می‌خوایم...
چقدر این جملات را شنیده‌ام؟ برای یکی، دو سال منتهی به کنکور تقریبا هر روز، اما در سال آخر استراتژی خانواده عوض شد.
- اگر یه رشته خوب قبول نشی می‌گن چون پدرش رو از دست داده بود، مادرش نتونست خوب راهنمایی‌اش کنه
- ببین دانشگاه‌ها تو جهان همه مثل قیف هستن همه می‌تونن داخل بشن؛ اما تو ایران مثل قیف برعکسه، ورودش سخته بعد راحت می‌شه، تو فقط کنکور قبول بشو و وارد دانشگاه بشو بعد هر کاری دوست داشتی بکن...
- آقا اصلا برو پزشکی بخون مدرکتو بگیر بعد برو دنبال نوشتن یا سینما
و متأسفانه یا خوشبختانه من خام این حرف‌ها شدم و حالا یک پزشک هستم. البته نه از آن پزشک‌هایی که در تصور شماست؛ بلکه یک روزنامه‌نگار روابط‌عمومی‌چی در حاشیه پزشکی که سعی کرده علایقش را در حاشیه رشته تحصیلی‌اش حفظ کند.
اما مهم‌ترین سؤال این است که اگر زمان به عقب برگردد، انتخابم در کنکور چه خواهد بود؟ کنکور برای رسیدن به پزشکی یا دندان‌پزشکی یا داروسازی یا کنکور برای چیزهایی که دوستشان دارم؟
مثل سؤال کلیشه‌ای «علم بهتر است یا ثروت»؛ اما پاسخ لحظه اول لزوما درست نیست، واقعیت این است که رشته پزشکی و آن عنوان «دکتر» احترام و جایگاهی اجتماعی به تو می‌دهد که قطعا در هر مسیر و راهی می‌تواند کمک‌کننده باشد، قطعا پزشکی رشته‌ای است که اگر ادامه‌اش بدهی و بخواهی تضمین شغلی برای آینده‌ات دارد که اگر ناکام‌‌ترین در میان هم‌رشته‌ای‌ها هم باشی، زندگی متوسطی برایت خواهد ساخت و قطعا اگر اهلش باشی، می‌تواند برای مهاجرت پل خوبی باشد و اگر سختکوش باشی، در حوزه‌های مدیریتی یا پژوهشی یا آموزشی برایت جایگاه‌های خیلی خوبی بسازد.
اما این یک طرف ماجراست، سختی تحصیل در این رشته و فشارهای روحی و جسمی ویرانگرش و توقعاتی که بالاخره شکل می‌گیرد و بسیاری از آنها برآورده نمی‌شود و مشکلات زمان تحصیل بسیار بالا و رسیدن به امکان درآمدزایی تنها پس از سال‌های طولانی تحصیل و به‌خصوص شرایط ناعادلانه و نامناسب دوره دستیاری تخصص و شرایط بسیار سخت در اجبار به گذراندن طرح مناطق محروم یا نظایر آن و ده‌ها مشکل کوچک و بزرگ دیگر که پزشکی را به سخت‌ترین رشته تحصیلی ایران بدل می‌کند.
تصمیم‌گیری درخصوص اینکه این روی سکه انتخاب شود یا آن رو به تعداد آدم‌هایی که هرساله کنکور می‌دهند، متفاوت است؛ اما بشخصه این را می‌دانم که فرمان زندگی هر آدمی باید دست خود او باشد، درست است که تجربه زیسته بسیار مهم است؛ اما گرفتن فرمان زندگی یک انسان از او، بزرگ‌ترین ظلمی است که می‌توان در حق یک فرد جاری کرد و متأسفانه هم این فرمان‌گرفتن در کنکور تأثیراتی به درازی یک عمر دارد.
