یک سؤال تکراری؛ چرا جهانبخش دعوت شد؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شرق: اسامی تیم ملی برای برگزاری دو دیدار دوستانه مقابل روسیه و تانزانیا در فیفادی پیش‌رو اعلام شد. البته فهرست جدید امیر قلعه‌نویی شامل بازیکنانی که قرار بود احتمالا از استقلال و چادرملو دعوت شوند، نمی‌شد؛ چون دیدار دو تیم دیشب برگزار شد. با این اوصاف، در لیست تیم ملی یک اسم دیده می‌شود که همه را انگشت به دهان کرده است: علیرضا جهانبخش. بازیکنی که همچنان بدون تیم است و بخشی از فعالیتش در مدت اخیر به گشت و گذار در رستوران‌های دوبی محدود شده است. باید سرمربی تیم، امیر قعله‌نویی باشد و بازیکن محبوب ملی‌پوش هم علیرضا جهانبخش تا حتی اگر آماده هم نیست، به تیم فراخوانده شود. به طور کلی همه چیز در این فوتبال عجیب است. از انتخاب تیم‌ها برای برگزاری بازی‌های تدارکاتی تا نتایج تیم ملی. اگر هم انتقادی شود، سرمربی تیم ملی سریع از راه می‌رسد و جواب منتقدان را با دلیل و منطق می‌دهد. مثلا اگر بگوییم چرا تیم ملی مقابل افغانستان خوب بازی نکرد، ژنرال پاسخ می‌دهد که آنها سال‌هاست که روی فوتبالشان سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اگر بگوییم تیم ملی در خط دفاعی ضعف دارد، خواهد گفت که به اشتباهات فردی باخته‌ایم. حتی اگر بپرسیم که چرا جهانبخشِ بدون تیم را دعوت کرده است، خواهد گفت که او از جمله بازیکنان با تجربه تیم ملی است. حق هم دارد که جهانبخش را به تیم ملی دعوت کند. شاید اگر کس دیگری هم بود که از ساز و کار اخراج اسکوچیچ خبر داشت، همه دوستان گرامی در تیم ملی را برای بازی‌های تدارکاتی همیشه دعوت می‌کرد.

اما اینکه چرا جهانبخش در هیچ تیمی حتی داخلی بازی نمی‌کند هم قابل تأمل است. در مقطعی که رسانه‌ها برای بازارگرمی و بالا‌بردن نرخ بازیکنان در فصل نقل و انتقالات هر‌کسی را که بتوانند، به تیمی وصل می‌کنند، جهانبخش حتی حاضر نشد در یکی از دو تیم مطرح پایتخت بازی کند. منطق جهانبخش هم مثل سرمربی تیم ملی قابل قبول است. او هم در شأن خود نمی‌بیند که در ایران بازی کند. فوتبالیست‌بودن یعنی فقط در خارج از کشور توپ‌زدن. هر‌جایی غیر از اروپا کنسل است. اما بدبختی اینجاست که تیم‌های اروپایی هم سر نخواستن جهانبخش دعوا دارند. کاش امیر قعله‌نویی این‌دفعه درباره انتخاب جهانبخش توضیح قانع‌کننده‌ای داشته باشد. حرف از تجربه و نام بزرگ برای روزگاری خوب بود که تیم‌داری علمی معنایی نداشت. امروز کسی با نام بازیکنان بزرگ کاری ندارد. همین ازبکستان بغل گوشمان به‌راحتی ما را شکست می‌دهد. آیا نام‌های بزرگ ما دردی دوا را کردند؟ اما در فهرست جدید تیم ملی یک نکته قابل تأمل است؛ گذشت آن روزگاری که تیم ملی روی کاکل استقلال و پرسپولیس می‌چرخید. به اسامی یک بار دیگر نگاه کنید، حالا دیگر تیم‌های لیگ هم می‌توانند از خوان گسترده تیم ملی سهمی داشته باشند. چقدر بد که استقلال و پرسپولیس ضعیف شده‌اند‌ و البته چقدر خوب که از ضعف آنها دیگران بهره ببرند و پشت نام‌ها «گیر» نکنند.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.