پشت سر هر مرد بزرگی، یک زن بزرگ هست؛ حتی امامعلی حبیبی
امامعلی حبیبی، نابغه کشتی جهان، در پنجم خرداد ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلای بابل متولد شد. مادرش در شش‌سالگی او را راهی مکتب ملاباجی (ننه‌بیگم) مادر معنوی‌اش برای آموزش قرآن کرد. ملاباجی، زن نابغه‌ای بود که در کنار آموزش قرآن، به شاگردانش فنون کشتی را هم می‌آموخت.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
بهرام مسعودی: امامعلی حبیبی، نابغه کشتی جهان، در پنجم خرداد ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلای بابل متولد شد. مادرش در شش‌سالگی او را راهی مکتب ملاباجی (ننه‌بیگم) مادر معنوی‌اش برای آموزش قرآن کرد. ملاباجی، زن نابغه‌ای بود که در کنار آموزش قرآن، به شاگردانش فنون کشتی را هم می‌آموخت. آشنایی و یادگیری فنون کشتی به عنوان یک ورزش به‌شدت مردانه در ۹۰ سال پیش توسط یک زن عجیب است و امکان‌پذیر نبود، مگر توسط نابغه‌ای همچون ننه‌بیگم که با استعداد خدادادی خود، نابغه‌ای همچون امامعلی را پرورش داد تا نخستین مدال‌آور طلای المپیک ایران باشد. بدون تردید، شادروان امامعلی حبیبی تا رسیدن به قهرمانی استان مازندران با فنون آموخته از ننه‌بیگم توانست به این عنوان برسد و از آن به بعد با پشتوانه فنون آموخته از ننه‌بیگم و حضور در باشگاه کشتی کارخانه نساجی قائمشهر و فراگیری فنون جدید و فنون ابداعی خود، راهی مسابقات کشوری شد. او پس از حضور در مسابقات کشوری که غالبا رقبا را با ضربه‌فنی شکست می‌داد، به دلیل آسیب‌دیدگی و همچنین به علت حضور بدون سرمربی برای گذشتن از قهرمانان نامی و صاحب عنوان جهانی و المپیک، دو سال پشت مسابقات اعزام به میادین جهانی معطل ماند.
مسابقات انتخابی المپیک ملبورن در سال ۱۳۳۵ نقطه عطفی در زندگی قهرمانی حبیبی محسوب می‌شود که با ضربه‌فنی رقیب صاحب‌عنوانش، توفیق جهانبخت، اولین برنده مدال طلای جهانی و دارنده مدال برنز المپیک، راهی مسابقات المپیک ملبورن استرالیا شد. در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، حبیبی گمنام‌ترین کشتی‌گیر وزن ۶۷ کیلو در میان ۱۷ کشتی‌گیر عنوان‌دار بود. اولین رقیب او قهرمان المپیک دوره قبل، دنبرگ سوئدی بود. ببر مازندران در اولین مسابقه‌اش در میدان المپیک، این قهرمان عنوان‌دار را در عرض ۱۵ ثانیه ضربه‌فنی کرد؛ یعنی داور سوت شروع را نزده، سوت پایان را زد. این سرعت، اعتماد‌به‌نفس، مهارت در اجرای فن، جسارت و قدرت فقط از نابغه‌ای همچون حبیبی می‌توانست امکان تحقق یابد.
واقعا حبیبی رقیب نبود، «صاعقه»ای بود که در این دوره از مسابقات ظهور کرد و تن همه رقیبان را به لرزه درآورد و در ادامه توانست همه رقیبان را از کازاهاوایی ژاپنی تا بستایف روسی را با تب ۴۰ درجه به علت کم‌کردن وزن و فشار روی کبد که بعد از هر مسابقه راهی بیمارستان می‌شد، با ضربه‌فنی شکست دهد. ببر مازندران برای اینکه ایران را صاحب اولین مدال طلای المپیک کند، چون آرش کمانگیر از جان مایه گذاشت؛ به طوری که پس از مسابقات و کسب طلای المپیک، راهی بیمارستان و بیش از یک ماه بستری شد. حبیبی در اجرای فن «یک‌دست و یک‌پا»، «سر‌و‌ته‌یکی» و «فن حبیبی» معروفیت جهانی داشت.
پهلوان افسانه‌ای ما پس از مسابقات المپیک، در مسابقات جهانی ۱۹۵۹ تهران نیز اوج هنر خود را بار دیگر به رخ جهانیان کشید. در مسابقات جهانی تهران، حبیبی دو رقیب نابغه و صاحب‌عنوان واختانگ بالاوادزه از شوروی و اسماعیل اوغان از ترکیه را به عنوان مدعیان اصلی کسب طلا در پیش‌رو داشت. حبیبی در مجموع در سه دقیقه این دو رقیب را ضربه‌فنی کرد و آنچنان فشاری بر این دو رقیب آورد که راهی بیمارستان شدند. بالاوادزه که دکترای تاریخ داشت، در بیمارستان وقتی خبرنگاران به ملاقاتش رفتند، در توصیف قهرمانی حبیبی گفت آیا شما از تاریخ خود و چگونگی پادشاه‌شدن بهرام گور اطلاع دارید؟ سپس این داستان را چنین تعریف کرد: پدر بهرام گور وقتی فوت کرد اختلاف بر سر تاج پادشاهی بین بهرام گور و برادرانش بالا گرفت. اندیشمندان ایران برای اینکه با صلح این مشکل را حل کنند، شرط گذاشتند که تاج پادشاهی را بین دو شیر بگذارند؛ هر‌کدام از مدعیان پادشاهی که بتواند دو شیر را کشته و تاج را بر سر نهد، به عنوان پادشاه قانونی ایران شناخته شود. رقبا جرئت نکردند ولی بهرام گور هر دو شیر را کشت و تاج را بر سر نهاد و پادشاه قانونی ایران شد. مدال طلای جهانی همان تاج پادشاهی بود که بین من و اوغان بود. بهرام گوری (حبیبی) پیدا شد که هر دو ما را کشت و مدال طلا را بر گردن آویخت. حبیبی در مسابقات جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما نیز تمام رقبا را با ضربه‌فنی شکست داد. دنیا کمتر قهرمانی همچون حبیبی را دید که تمام قهرمانان داخلی و خارجی خود را با ضربه‌فنی در کمترین زمان ممکن شکست دهد.
ببر مازندران حتی توانست در مسابقات قهرمانی کشور، رقیب قهرمان جهان و المپیک خود را که حدود ۲۰ کیلو از او سنگین‌تر بود، در دو دقیقه و ۴۰ ثانیه با ضربه‌فنی شکست دهد و بازوبند پهلوانی کشور را صاحب شود. حبیبی از ۵۶ کشتی جهانی و بین‌المللی که گرفت، ۵۳ رقیب را با ضربه‌فنی و دو رقیب را به دلیل آنکه از مبارزه در‌می‌رفتند، با امتیاز شکست داد. اگر سرعت را در نظر نگیریم که حبیبی سریع‌ترین کشتی‌گیر دنیا بود، از نظر ضربه‌کردن رقبا شاید ایوان یاریگین، کشتی‌گیر روسی را بتوان با حبیبی مقایسه کرد. البته یاریگین دارای دو مدال طلای المپیک بود. متأسفانه حبیبی در اوج قهرمانی از کشتی خداحافظی کرد. تعداد مدالش پنج طلا‌ست؛ شامل یک طلای المپیک و سه طلای جهانی و یک طلای بازی‌های آسیایی. سرعت و قدرت، هوش و جرئت و جسارت، مهارت در اجرای فنون و ابداع و اجرای فنون ویژگی‌هایی است که در سطح جهان هم در یک قهرمان جمع نمی‌شود و این حبیبی بود که همه این ویژگی‌ها را یک‌جا داشت. سبک کشتی حبیبی بر شیوه برگزاری کشتی جهان هم اثر گذاشت و موجب کم‌شدن زمان مسابقه در مسابقات جهانی کشتی شد. حبیبی یکی از مشاهیر تالار افتخارات اتحادیه جهانی کشتی (فیلا) است. ببر مازندران قهرمان بی‌تکراری است که یک زن نابغه، یک مادر و یک معلم مکتب با آموزش شاگرد نابغه خود قهرمانی چنین افسانه‌ای تقدیم ایران و جهان کرد. می‌توان گفت حبیبی ببر مازندران و نابغه بی‌تکرار کشتی جهان شد چون آموزش یک زن نابغه پشتوانه راه او بود. امیدواریم مام وطن بتواند قهرمانی همچون او را دگر بار در دامن خود بپروراند.
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
روحت شاد پهلوان بی‌تکرار.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
