همدستی نژادپرستی و علم
پل هاردینگ از نویسندگان شاخص ادبیات امروز آمریکاست که گرچه آثار زیادی از او منتشر نشده اما او با همین چند کتابی که چاپ کرده مورد توجه زیادی قرار گرفته و بهعنوان نویسندهای صاحب سبک شناخته شده است. هاردینگ به جز نویسندگی بهعنوان موسیقیدان هم فعالیت میکند.


به گزارش گروه رسانهای شرق،
شرق: پل هاردینگ از نویسندگان شاخص ادبیات امروز آمریکاست که گرچه آثار زیادی از او منتشر نشده اما او با همین چند کتابی که چاپ کرده مورد توجه زیادی قرار گرفته و بهعنوان نویسندهای صاحب سبک شناخته شده است. هاردینگ به جز نویسندگی بهعنوان موسیقیدان هم فعالیت میکند. او در سال ۱۹۶۷ در ساحل شمالی بوستون متولد شد و مدرک کارشناسی خود را در رشته زبان انگلیسی از دانشگاه ماساچوست دریافت کرد و در کارگاه نویسندگان آیووا نیز شرکت داشت. هاردینگ در دانشگاههای هاروارد و آیووا به تدریس نویسندگی خلاق پرداخته است. اولین رمان او با عنوان «تعمیرکارها» در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و در سال ۲۰۱۰ موفق به دریافت جایزه پولیتزر شد.
«آن بهشت دیگر» عنوان سومین داستان بلند هاردینگ است که نوشتن آن، پس از انتشار داستان «انون» در سال 2013 و به نوعی در ادامه همان داستان، یک دهه طول کشید و سرانجام در سال 2023 منتشر شد. این کتاب تاکنون نامزد جایزه بوکر و جایزه ادبی بینالمللی دوبلین در سال 2023 و همچنین برگزیده نهایی جایزه ملی کتاب آمریکا در سال 2024 بوده است.
مترجم «آن بهشت دیگر» در مقدمه ابتدایی اثر توضیحاتی درباره هاردینگ و این اثر او داده که به درک بهتر داستان کمک میکند. او نوشته که هاردینگ در این داستان سراغ ماجرایی واقعی رفته تا بتواند همه مؤلفههای محبوبش را یکجا بگنجاند: تمثالی از تمامیت جهان، تمامیت تاریخ و تمامیت دین که در واقعه جزیره مالاگا در ناحیه جنوب ایالت مین آمریکا نمود پیدا میکند و به شکلی نمادین یادآور نارواییهای پدران پاکدین اوست در قرنی دیگر و در حق کسانی دیگر. هاردینگ در «آن بهشت دیگر» روایتی از ساکنان جزیرهای به دست داده که جزیره سیب نام دارد.
این جزیرهای نمادین است که یادآور باغ عدم آدم و حوا است، با این تفاوت که آدم و حوای داستان از دو نژاد و تیره مختلفاند و بهشتی که با کوشش برای خود میسازند با تبعیض نژادی بیگانه است و به طعنه سکونتگاهی شده برای همه طردشدگان فرهنگ مسلط آمریکایی اواخر قرن نوزدهم. مترجم در بخشی از یادداشتش نوشته: «آنچه داستان هاردینگ و قلم شاعرانهاش را، که به زبان کتاب مقدس پهلو میزند، منحصربهفرد کرده پرهیز او از سانتیمانتالیسم رایج یا گفتمان شعارزده پسااستعماری است که داستان استثمار آمریکا و بردهداری سیاهان را به نبرد خیر و شر تبدیل میکند. شخصیتهای مظلوم جزیره سیب، پیش از آنکه قربانیان گفتمان علم و ترقی ابتدای قرن بیستم باشند، انساناند، ناکامل و جایزالخطا و اغلب عاصی و گناهکار، که انسانیت پیچیده و خاکستری خود را به کاملترین شکل به نمایش میگذارند و درونیات خود را ناخواسته بر ما عیان میکنند».
«خورشید هر روز طلوع و غروب میکرد. ماه هم همینطور. موجها میرفتند و میآمدند. فصلها جایشان را به یکدیگر میدادند. برگهای بعضی از درختان در پاییز میریخت و دوباره در بهار سبز میشد. مردم وقتی غذا داشتند، ناشتایی و شام میخوردند و سیگار میکشیدند و چایشان را مینوشیدند. بچهدار میشدند و بزرگشان میکردند. کار میکردند و میگریستند و میجنگیدند و جفت میشدند. اما استر هانی از اولین باری که این ماجرا را شنید، فهمید که چنانچه آن مرد، عیسی، مرده و دفن شده، و بعد واقعا و حقیقتا برخاسته باشد، این تنها بار بوده که چنین چیزی رخ داده و این یعنی که هر چیز دیگری در جهان معنای واقعی خود را از همان مرد جوان گرفته که مرده...».
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.