امید، کلیدواژه زندگی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

ممکن است بتوانید همه گل‌ها را بچینید، اما نمی‌توانید از آمدن بهار جلوگیری کنید‌ (پابلو نرودا). در تاریخ پر‌فراز‌و‌نشیب سرزمین اهورایی ایران، چکاچک شمشیر طلایه‌داران نستوهش در جدال با اهریمنان بد‌سگال اندکی آرام و قرار ندارد. نماهنگی گرچه آغشته به خون سلحشوران جاودانش اما در طنین گام‌هایی کوبنده، همچنان چشم امید به افق پیروزی خیره دارند. افقی به رنگ سبز زندگانی و در پرتویی از خورشید مهربان که از دوردست‌های آینده، پژواک خوش‌آمدش، خستگی از جان کاروانیان زدوده و مرهمی از عدالت بر تاول پای آنان می‌زند.

کاروانیان اکنون هم در نشیبی دیگر از تاریخ، آماج تیر حرامیان از آن سوی مرز‌ها شده‌اند. حرامیانی که شیفته از باده قدرت و در تلاش خاموشی ستاره‌ای از آسمان امیدند، ‌غافل از آنکه در انبوهی از ستاره، خورشید امید نیز سحر جادوگران را باطل می‌کند. خورشیدی که بی‌دریغ و در پس بارانی از مهربانی و همبستگی، بر عرصه‌های تفتیده سرزمین ما تابیده و افق را به زینت رنگین‌کمانیان می‌آراید. کاروانیان به سیره تاریخی کهن، گل‌های پرپر‌شده خود را این بار هم به خاک می‌سپارند بر این امید که در رویش هزاران گل همیشه‌بهار، بر بوم سرزمین، نقش زیبای عدالت را بنگارند. گل‌هایی که با سرودی دلنوازی خواهند خواند:

و این صبحی که می‌خندد به روی بام‌هاتان

و این نوشی که می‌جوشد درون جام‌هاتان

گواه ماست ای یاران، گوه پایمردی‌های ما.