اهمیت انتخابات نظام پزشکى ١٤٠٤

بار دیگر موعد انتخابات سازمان نظام پزشکی فرامی‌رسد؛ سازمانی که قرار بوده در عین حال که سازمان صنفی پزشکان است، حافظ سلامت مردم و در ارتباط با حکومت باشد. اما از سال‌ها پیش که استقلال سازمان به طور کامل از دست رفت (دقیقا از سال ١٣٦٥)‌ تا همین امروز به عنوان بخشی از حاکمیت در آمد که در فکر تسهیلاتی برای جامعه پزشکی هم هست. سازمانی که در بهترین حالت پیگیر برخی منافع جامعه پزشکی است اما از آنجا که استقلال و اقتداری ندارد، در ایفای این هدف هم در بهترین حالت تنها ناصحی است که مسئولان را نصیحت می‌کند، نه نیرویی که تصمیم‌سازان مجبور باشند به حساب آورند.

مسئولان سازمان در طول دوره‌های گذشته به‌جای تکیه بر جامعه پزشکی و تهدید مسئولان به واکنش این جامعه، فقط به پیگیری مسائل و استفاده از لابی و روش‌هایی نظیر آن مشغول شده‌اند. هر‌چه لابی قوی‌تر و پیگیرانه‌تر، افتخارآمیزتر.

خود سازمان هم گویا ریشه‌های اقتدار خود را نمی‌شناسد یا در طی طریقی چند‌ساله در بیراهه آن را فراموش کرده یا اعتقادی به آن ندارد. از همین روست که هر بار همه از مشارکت پایین جامعه پزشکی نگران می‌شوند و تلاش می‌کنند آن را افزایش دهند و به این نکته اساسی توجه نمی‌کنند که جامعه پزشکی سازمان نظام پزشکی ایران را تشکل صنفی‌ای که فعالیت صنفی آن را متشکل و با سایر اعضا این جامعه هماهنگ کند نمی‌بیند و بدین لحاظ کاندیدا‌ها را هم اشخاصی می‌بیند که برای پیوستن به بخشی از حاکمیت کاندیدا می‌شوند و نه به عنوان نماینده جامعه پزشکی که قرار است برای به دست آوردن نوعی اقتدار صنفی متکی بر حمایت و کنش اجتماعی پزشکان فعالیت کنند.

تا وقتی این رویکرد اساسی در پارادایم یا گفتمان سازمان انجام نشود، هر‌که باشد در بر همان پاشنه خواهد چرخید به‌ویژه در مورد جامعه‌ای که سیاست نیاموخته و اصول فعالیت مدنی را به شکلی سنتی و ناخود آگاه زیر پا می‌گذارد.

استفاده از نهاد‌های قانونی و رسمی آنجا که اندک منفذی ولو فقط به عنوان یک تریبون باز می‌شود، یک اصل اساسی در جنبش و فعالیت مدنی است، حتی اگر آن نهاد به شکل سنتی بخشی از حاکمیت شده باشد. حتی اگر آن نهاد در طی سالیان در تار عنکبوتی از شورا‌ها و کمیسیون‌های پیچ در پیچ و ناکارآمد شده باشد. بنابراین جامعه پزشکی ایران وظیفه دارد در راستای مسئولیت‌های اجتماعی خود تلاش کند تا سازمان قانونی نظام پرشکی موجود را به محملی طبیعی برای اهداف صنفی خود که چیزی جز ارتقای کیفیت سلامت در کشور نیست تبدیل کند. از این روست که نمی‌توان به انتخابات سازمان بی‌تفاوت بود و چنین منفذی را که چند سال یک بار باز می‌شود، نادیده گذاشت.