شرایط نابسامان معلولان در وضعیت جنگی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

طی حملات اخیر به خاک ایران، وضعیت افراد دارای معلولیت بسیار وخیم‌تر از گذشته شده است؛ وضعیتی که پیش از این هم شرایط بسامانی نداشت. بیماران، سالمندان و افراد دارای معلولیت که به‌ دلایل مختلف محیطی و فیزیکی قادر به خروج از محل سکونتشان نیستند، در سایه سنگین حملات اخیر، دچار وضعیتی بحرانی شده‌اند. «پویا جامه‌کوهی»، یکی از فعالان حقوق افراد دارای معلولیت و معلول دارای ضایعه نخاعی، در گفت‌وگو با «شرق» در این باره می‌گوید: «در ماه‌های اخیر بسیاری از معلولان از جمله خودش به دلیل افزایش قیمت اقلام مصرفی و بهداشتی حیاتی معلولان، مجبور به صرفه‌جویی در استفاده از این لوازم شده‌اند که این موضوع تأثیر مستقیمی در کاهش سلامت جسمی آنها داشته است». او با ارائه یکی از فاکتورهای خرید وسایل بهداشتی خود در روزهای اخیر، ادامه می‌دهد: «ماه قبل مجبور شدم به ‌دلیل گرانی‌های روزافزون و سر به فلک کشیده، مصرفم را کاهش دهم و از وسایل یک‌بارمصرف چندین بار استفاده کنم؛ حالا مادرم هم مجبور است که سوند و کیسه‌هایم را بشوید تا بتوانم دوباره از آنها استفاده کنم که این موضوع باعث عفونت شدید در کلیه‌هایم شده است. از اول سال به‌ دلیل عفونت شدید هر ۱۰، ۱۵ روز یک‌بار به دکتر مراجعه می‌کنم و هر چند روز باید آزمایش و سونوگرافی بدهم. از طرف دیگر داروهای عفونت کلیه نیز در چند ماه اخیر پنج برابر شده و دارویی که قبلا 100 هزار تومان بوده، حالا با هزینه‌ای معادل 500 هزار تومان تهیه می‌کنیم». او اضافه می‌کند: «دکتر تأکید کرده که حداقل باید شش بار در روز از سوند استفاده کنم ولی با این قیمت بالای سوند و کیسه فقط دو بار در روز می‌توانم از آنها استفاده کنم و گاهی از یک کیسه که یک‌بار مصرف است، یک هفته استفاده کرده‌ام که کلا تغییر حالت داده است، دلم می‌خواهد مسئولان حتی به صورت سرزده به خانه ما مراجعه کنند تا ببینند که وسایل بهداشتی من و افراد ضایعه نخاعی دیگر چه وضعیتی دارد».

او درباره هشدارهای تخلیه و تبعات این حمله می‌گوید: «متأسفانه شرایط برای معلولان و خانواده‌های آنها بسیار دشوار شده است، شنیدن اخبار جنگ و حمله برای افراد بی‌دفاع دارای معلولیت بسیار دشوار است. در اخبار هشدار می‌دهند که برخی مناطق و شهرها را تخلیه کنید ولی کسی به این موضوع مهم فکر نمی‌کند که ممکن است در این محلات و شهرها فرد دارای معلولیتی زندگی کند که هرگونه جابه‌جایی برایش سخت باشد و توان تغییر مکان نداشته باشد. پدر من تنها نان‌آور خانواده ماست که قبلا می‌توانست کار کند و حداقل مایحتاج خانواده را با مسافرکشی در بیاورد. در حالی که حالا به ‌دلیل شرایط بحرانی، توان کارکردن و درآمدزایی ندارد و مسافری پیدا نمی‌شود». جامه‌کوهی، معلول ضایعه نخاعی، با اشاره به مشکلات بحرانی افراد دارای معلولیت تأکید می‌کند: «درد و مشکلات خانواده یک طرف و وضعیت خاص من هم از طرف دیگر شرایط را برای خانواده و خودم سخت کرده است. متأسفانه معلولان در بدترین شرایط هستند و این حمله و جنگ تمام امیدشان را به ناامیدی رسانده است. کوچک‌ترین صدایی باعث ترس و وحشت آنها می‌شود، چون به‌تنهایی قادر به خروج از خانه و دور‌شدن از خطرات احتمالی نیستند، چشمشان به افراد خانواده است که زمان حمله یا وقوع هر بحران، او را به آغوش کشیده و از خانه بیرون ببرد. شاید صدای انفجار و... برای بسیاری از افراد، یک صدای معمولی باشد و ارتباطی هم به جنگ نداشته باشد اما هرگونه صدای ناهنجاری برای افراد دارای معلولیت به دلیل نداشتن اطمینان و ترس از رها‌‌ یا فراموش‌شدن از سوی نهادهای متولی، مثل صدای بشقاب و قاشق برایشان از صدای بمب و موشک بدتر و ترسناک‌تر است که می‌تواند در آنها هراس و ناامنی فراوانی ایجاد کند».