تمرکز آمریکا برای جنگ با چین تا سال ۲۰۲۷

در سند راهبردی جدید نیروی دریایی ایالات متحده آمده است که نیروهای متحد چین، در حال شکل‌دادن به جبهه نبرد یکپارچه‌ای با «هدف واحد غلبه بر ما [ایالات متحده]» هستند. نقطه عطف سند راهبردی جدید نیروی دریایی ایالات متحده که در ۱۹ سپتامبر منتشر شد، مقابله با تهاجم رژیم کمونیستی چین در حوزه اقیانوس هند-آرام است یا به عبارت دیگر آمریکا پیش‌‌‌بینی می‌‌‌کند که چین در سال ۲۰۲۷ با آمریکا وارد جنگ خواهد شد. در این سند با اشاره به تدارک چین برای حمله احتمالی به تایوان در سال ۲۰۲۷، از نیروی دریایی خواسته شده «برای جنگ احتمالی با جمهوری خلق چین تا آن زمان آمادگی داشته باشد». این سند که با عنوان «برنامه راهبردی توان جنگ‌افزاری نیروی دریایی آمریکا» منتشر شده، بر «اهمیت نیاز به توان جنگی وسیع‌تر و مرگ‌بارتر» تأکید می‌کند.

در سند آمده است «نیروی دریایی به‌عنوان بخشی از قوای مشترک و ترکیبی تا سال ۲۰۲۷ آمادگی بیشتری برای نبرد مداوم داشته، جمهوری خلق چین را در این مسیر به‌عنوان یک چالش در اولویت قرار داده و بر افزایش توان ساختار جنگ‌افزاری مشترک خود تمرکز می‌کند». حزب کمونیست چین که به‌عنوان نهادی خودکامه بر این کشور حکومت می‌کند، تایوان را بخشی از قلمرو خود دانسته و استفاده از هر روش برای الحاق آن به سرزمین اصلی را ضروری می‌داند. این در حالی است که دولت خودمختار تایوان به روش دموکراتیک تعیین و انتخاب شده و هرگز تحت کنترل حزب کمونیست چین نبوده است. شی جین‌پینگ، رهبر حزب کمونیست چین، به جناح نظامی حزب خود دستور آمادگی برای جنگ و دستیابی به توانایی‌ لازم برای حمله به تایوان را صادر کرده است. حزب کمونیست در بیش از یک دهه اخیر به فعالیت‌های گسترده در زمینه ساخت کشتی‌های جنگی و توسعه ناوگان دریایی، توانایی‌های پهپادی و زرادخانه هسته‌ای خود مشغول بوده است. مهم‌ترین اقدام رژیم برای سناریوی احتمالی حمله به تایوان، به‌کارگرفتن ناوهای هواپیمابر و ناوشکن‌های پیشرفته بوده است.

این امر برای ایالات متحده یک مشکل محسوب شده، چراکه تعداد کشتی‌های عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده بسیار کمتر از چینی‌ها بوده و برای حفظ حضور نظامی خود در سرتاسر دنیا، باید با تراکم کمتری آنها را پیاده کند. چین می‌تواند به‌ منظور استفاده از پوشش واحدهای نظامی زمینی و حفظ زنجیره تأمین منابع، بخش بزرگی از واحدهای ساحلی و دریایی خود را در نزدیکی مرزها به کار بگیرد.

در یک گزارش کنگره آمریکا که در ماه جولای منتشر شد، آمده است «ارتش ایالات متحده فاقد ظرفیت و توانایی لازم برای بازدارندگی و پیروزی در نبرد علیه چین است».

در گزارش ماه جولای همچنین آمده است که چین احتمالا به‌ منظور «عادی‌سازی رفتار غیرقانونی» خود در اطراف تایوان و سودجویی از کاهش توان بازدارندگی ایالات متحده در بروز درگیری‌، به رفتار خصمانه خود در سال‌های آینده شدت خواهد داد.

اجرای «پروژه ۳۳» کلید دستیابی به اهداف سند جدید نیروی دریایی است؛ یک طرح پیشنهادی که هدف آن بهبود آمادگی قوا از طریق کاهش تأخیر در تعمیر تجهیزات، افزایش استفاده از سیستم‌های خودکار و رباتیک، جذب گسترده نیرو و رویکردهای مشابه است. در بخشی از سند آمده است که ایالات متحده نمی‌‌‌تواند در کوتاه‌مدت نیروی دریایی بزرگ‌تری داشته باشد و چالش‌های عملیاتی ایالات را مجبور می‌کنند تا در کمترین زمان ممکن، از ظرفیت‌های رباتیک و سیستم‌های خودکار استفاده کنند و فرماندهان آمریکایی باید تا سال ۲۰۲۷ به‌صورت روزمره سیستم‌های خودکار و رباتیک قابل اطمینان را در محیط‌های جنگی به کار بگیرند.

تعیین مقیاس به‌کارگیری سیستم‌های خودکار صرفا بخش کوچکی از معضل است. در سند مذکور تأکید شده که موقعیت نامطلوب ایالات متحده در حوزه اقیانوس هند-آرام «صرفا به ابعاد ناوگان دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین محدود نمی‌شود». در این سند به تشکیل قوای مشترک نظامی چین و همتایان آن اشاره شده که «با هدف واحد غلبه بر قوای نظامی ایالات متحده» و تحت حمایت توان صنعتی عظیم چین توسعه یافته است. این سند خواستار همکاری نیروی دریایی آمریکا با کنگره به‌ منظور حفظ زنجیره تأمین منابع لازم بوده و چشم‌اندازی را برای تشکیل مرکز فرماندهی دریایی اختصاصی برای هیک از ناوگان‌های دریایی ایالات متحده ارائه می‌دهد. هدف از این چشم‌انداز، اطمینان از حفظ بازدارندگی در برابر دشمنی است که بر نیروی دریایی آمریکا کمی برتری دارد تا حتی در صورت پراکندگی نیرو، نیروی دریایی ایالات متحده در زمینه فرماندهی و نظارت، اطلاعات نظامی و توان رزمایشی برتری داشته باشد.