انسان آینده و صورتی که آشنا نیست

 9 سال پیش

در خرداد 92 ایسنا تحقیقی را درباره انسان آینده منتشر کرد. میکولای لام، محقق انگلیسی، در پاسخ به این سؤال که با وجود فناوری‌های پوششی کنونی مانند عینک گوگل، سر انسان و چهره آن در 20 هزار، 60 هزار یا حتی صد هزار سال آینده چگونه خواهد بود، تحقیقاتی را انجام داد‌. این تحقیق با همکاری دکتر الان کوان از دانشگاه واشنگتن انجام شده بود و ‌تصاویری را طراحی کرده که شکل احتمالی تکامل‌یافته آینده انسان را پیش‌بینی کرده‌اند.

دکتر کوان بر این باور بود که چشم‌ها با استقرار نوع بشر در منظومه شمسی و زندگی در محیط‌های تاریک‌تر مستعمره‌های دور از خورشید، به شکل دلسردکننده‌ای بزرگ خواهند شد.

پوست نیز از رنگدانه بیشتری برخوردار خواهد بود که به کاهش آسیب‌های تابش مضر فرابنفش در خارج از لایه محافظ ازن کمک خواهد کرد.

کوان همچنین پیش‌بینی کرده که انسان‌ها در آینده از پلک‌های ضخیم‌تر و قوس ابروی برجسته‌تری برای سازگاری با تأثیرات گرانش کم‌برخوردار خواهند بود.

همچنین در صد هزار سال آینده ضرورت‌های کاربردی دیگری مانند سوراخ‌های بزرگ‌تر بینی برای تنفس آسان‌تر در محیط‌های غیر از زمین و موهای متراکم‌تر برای جبران از‌دست‌دادن گرمای بدن در سرهای بزرگ نیز خواهد بود.

کوان همچنین پیش‌بینی کرده که در آینده با وجود پیشرفت‌های فناوری بیشتر در زیر پوست، گرایش‌ها به سوی چهره‌های طبیعی‌تر خواهد بود.

5 سال پیش

این تحقیقات ادامه داشت به‌طوری‌که پنج سال پیش نیز مجموعه‌ای از جواب‌ها درباره شکل آینده انسان منتشر شد. دکتر آلن وان، دارای مدرک دکترای بیولوژی و ارزیابی ژنومی از دانشگاه واشنگتن، بر این باور است که انسان‌های آینده بلندقد‌تر هستند و مغز و چشمان بزرگ‌تری خواهند داشت.

همچنین انسان با مهاجرت به کرات و کهکشان‌های دیگر، در مناطقی سکونت خواهد کرد که تاریک‌تر از سیاره زمین خواهد بود. همین موضوع باعث بزرگ‌ترشدن چشم‌ها و نیز افزایش رنگ‌دانه‌های پوست می‌شود تا به این ترتیب از خطرات ناشی از امواج یو‌وی در امان بماند.

همچنین طبق فرضیه محتمل دیگری بر اساس گفته دکتر گرت فرِیزر، انسان‌های آینده به جای دندان، منقار خواهند داشت و انسان با گذشت زمان تا حدودی شبیه به پرندگان خواهد شد. این محقق معتقد بود که در‌ نتیجه تغییر سبک ‌زندگی و عادات غذایی انسان مدرن، تعداد محدود دندان‌ها، دیگر کارایی گذشته را نخواهد داشت.

40 روز پیش

همچنین در مهرماه امسال در مقاله‌ای به تغییراتی که اعضای بدن انسان در آینده دچارش خواهند شد، اشاره شده است، از‌جمله‌:

* ممکن است انگشتان دستان و پایمان به هم چسبیده شوند. در قرون آینده، با توجه به خطر گرمایش زمین، ممکن است انگشتان دست و پای انسان به هم چسبیده شود تا بهتر بتواند شنا کند و سریع‌تر در آب حرکت کند.

*ممکن است قفسه سینه‌مان کوچک‌تر شود.

تنفس زیر آب بدون تجهیزات پیچیده، در حال حاضر، امری غیر‌واقعی به نظر می‌رسد. اما اگر قرار باشد به خاطر بالا‌آمدن آب دریاها در زیر آب زندگی کنیم، حتما دچار تغییراتی می‌شویم.

*ممکن است چشم‌ها بزرگ‌تر و گربه‌ای باشند.

*بسیاری از دانشمندان معتقدند انسان در سرتاسر منظومه شمسی ساکن خواهد شد. به همین دلیل بدن آنها به‌طور خودکار تحت تأثیر بی‌وزنی محیط قرار خواهد گرفت و برای همیشه با چین و چروک‌های پوست خداحافظی کنیم.

* دندان‌هایمان کوچک‌تر خواهند شد. علاوه بر دندان‌ها، فک‌مان هم ممکن است آب برود. این تغییر بیشتر شبیه به یک بیماری ناشی از سبک زندگی خواهد بود تا یک تغییر ژنتیکی.

* پاهایمان بزرگ‌تر خواهد شد؛ یعنی تغییرات آب‌و‌هوایی ممکن است منجر به به‌هم‌چسبیدگی و بزرگ‌ترشدن انگشتان پا‌های انسان شود.

*اندازه بینی‌مان هم ممکن است در آینده به‌طور متوسط افزایش پیدا کند؛ این‌ هم نتیجه تغییرات آب‌و‌هوایی خواهد بود، نه یک تغییر ژنتیکی.

7 روز پیش

اما در چند روز گذشته تحقیق دیگری در رسانه‌های فارسی زبان منتشر شده که دوباره خواسته تا به این ایده که انسان‌های آینده چه شکلی خواهند داشت، جوابی دهد. تکان‌دهنده‌ترین پیش‌بینی در رابطه با آینده بشر مربوط است به جانورشناسی به نام داگلاس دیکسون که در کتابش با نام انسان پس از انسان - انسان‌شناسی آینده، فرضیه‌ای علمی را مطرح می‌کند که شکل ظاهری بشر در 50 میلیون سال تکامل را پیش‌بینی کرده‌ است. تئوری او بر اساس مهندسی ژنتیک و سفر‌های فضایی انسان آینده طرح‌ریزی شده ‌است. به باور دیکسون، با به پایان رسیدن تمدن بشر، گروهی از انسان‌ها به سیارات دورافتاده مهاجرت کرده و در نتیجه این مهاجرت‌ها، شکل فیزیکی آنها دچار تغییر خواهد شد.

اما در مطالعات اخیر و به‌طور خاص از یک نظرسنجی الهام گرفتند که نشان داد یک آمریکایی معمولی هفت ساعت در روز از اینترنت استفاده می‌کند و دانشمندان این پروژه تحقیقاتی انجام دادند که منجر به توسعه یک مدل سه‌بعدی به نام Mindy شد. طبق نتایج این تحقیقات، تغییرات عجیبی رخ خواهد داد. حدس محققان این است که با تداوم پیشرفت‌های تکنولوژیک و ورود فناوری‌های فوق‌پیشرفته به زندگی انسان، گردن‌درد تنها ثمره این پیشرفت‌ها نخواهد بود و ممکن است چشمان‌مان از یک پلک دوم هم برخوردار شوند. این پلک دوم مانند یک فیلتر عمل می‌کند و نور اضافی ابزار‌های فناوری را می‌گیرد. همچنین دست‌هایمان بیشتر شبیه پنجه خواهند شد؛ شاید اسمش را هم بگذارند «پنجه‌موبایلی». علاوه بر این، احتمالا آرنج‌هایمان دیگر بیشتر از ۹۰ درجه خم نخواهند شد. علاوه بر این، جمجمه نیز ضخیم‌‌تر است تا به محافظت از بدن انسان در برابر امواج فرکانس رادیویی آسیب‌‌رسان که گفته می‌‌شود از گوشی‌های هوشمند می‌‌آیند، کمک کند.