نسخه داخلی هوش مصنوعی؟ ممنون ولی نه!

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

هوش مصنوعی دارد به پیشرفت عجیبی در جهان می‌رسد، به طوری که آدم از این استفاده‌هایی که خودش از اِی‌آی می‌کند خجالت می‌کشد. خبر آمده آلبانیایی‌ها که دیگر در زمینه مبارزه با فساد از انسان ناامید شده‌اند، با هوش مصنوعی یک مقام دولتی ساخته‌اند که جلوی فساد و بخوربخور را بگیرد. آن‌وقت اینجا در کشور عزیزمان، من داشتم در اینستاگرام چرخ می‌زدم که دیدم دوستان با هوش مصنوعی، عکس علی دایی را ساخته‌اند که با گل و شیرینی به عیادت قلقلی رفته و در کپشن نوشته‌اند «برای رفع تیرگی، عدد یک رو کامنت کن».

یکم اسکرول کردم، دیدم یک صفحه دیگر سریال خانه به دوش را با فرندز تلفیق کرده، کاراکترها سفره انداخته‌اند کف سنترال‌پِرک و مریم امیرجلالی به جنیفر آنیستون می‌گوید برو پیژامه باباتو بپوش. در مشاهداتی دیگر از اینستاگرام، ویدئوهایی با موضوع موتورسواری مهربانانه آنجلینا جولی با احمدی‌نژاد، شخصیت «مشکل برات پیش آمده کَسَگم» به حالت نوزاد و کشیدن قلیان خوانسار توسط ترامپ در بالکن کاخ سفید دیده شده که احتمالا خود هوش مصنوعی موقع دریافت پرامپت این‌جوری بوده که باشه ولی چرا؟ به‌هرحال جوامع مختلف نیازهای متفاوتی هم دارند. آلبانیایی‌ها الان احساس کرده‌اند که نیاز به مبارزه با فساد دارند. ما خدا را هزار مرتبه شکر، چنین نیازی حس نمی‌کنیم. مثلا ما یک رفیقی داریم که این، مبارزه با فساد نیاز دهمش هم نیست. یک مدت گیر داده بود به هوش مصنوعی که بیا با هم ازدواج کنیم. 

هرچی این چت‌جی‌پی‌تی بدبخت می‌گفت بابا نمیشه، ول کن برو پی زندگیت، بیا برات یه جدول درست کنم از دخترهایی که واقعا می‌تونی باهاشون ازدواج کنی! این رفیق ما می‌گفت نه، من تو رو می‌خوام. در نهایت، چت‌بات که جوری برنامه‌نویسی شده که مشتری را نپراند گفت باشه، فرض می‌کنیم که مثلا داریم ازدواج می‌کنیم. مهریه‌ام هم مثلا 10 شاخه گل رز. این رفیق ما نگاهی به جیبش کرد و دید مثلا هم نمی‌تواند 10 شاخه گل رز بخرد و خوشبختانه مراسم کنسل شد. می‌خواهم بگویم گاهی آدم در تصوراتش هم شکست می‌خورد. به طور مثال من الان دارم هوش مصنوعی فسادستیز را برای خودمان تصور می‌کنم و در تصورات خودم هم به نتایج جالبی نمی‌رسم. این هوش مصنوعی که بای‌دیفالت تربیت ندارد، ما باید تربیتش کنیم.

مثلا اگر هوش مصنوعی ناظر فردا بپرسد «اگه دیدم یک نفر داره یک کار مفیدی برای مملکت انجام میده چیکار کنم؟»، ما که نمی‌توانیم بگوییم تشویقش کن. از فردا همین رویه می‌شود و ما خودمان هم باید کار کنیم. مجبوریم بگوییم: «کاری نکن. فقط زیرآبش رو بزن». اگر باز هم پرسید که «من توی مدارک ریز شدم و دیدم یک نفر این وسط داره یه پول ناحقی میذاره تو جیبش»، ما که نمی‌توانیم بگوییم نون مردم را ببر، باید بگوییم ولش کن، ندید بگیر. اگر بگوید «این شرکت ارز دولتی گرفته، جنس وارد کرده با ارز آزاد داره می‌فروشه، چیکار کنم؟». ما چی باید بگیم؟

پرامپت بدهیم که سریع جلوش رو بگیر و رسانه‌ای کن؟ فردا اگر مافیای آن کالا ریختند سر هوش مصنوعی و فشار آوردند که «برنامه دروغین مسدود باید گردد»، جواب پدر و مادر هوش مصنوعی را چه کسی می‌دهد؟ مجبوریم به ‌خاطر امنیت خودش بگوییم دهنت رو ببند، برو همون علی دایی و قلقلیت رو بساز. پس هی نگوییم چرا بقیه دنیا استفاده از هوش مصنوعی اون‌جوری است و اینجا این‌جوری. هر کشوری بسته به نیازش دارد از این امکان بهره می‌برد. ما هم که مسئله برایمان روشن است. همیشه نیاز به سرگرمی داریم.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.