منتقدان المپیک برلین، هزینه‌ها را نشانه گرفته‌اند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شرق: در میان زمینه‌ای از مانورهای سیاسی و تصمیم‌گیری‌های فنی روزافزون که در رقابت برای میزبانی بازی‌های المپیک تابستانی بین سال‌های ۲۰۳۶ تا ۲۰۴۴ اهمیت فزاینده‌ای یافته‌اند، اکنون اصلی‌ترین مخالفان نامزدی پایتخت آلمان، مردم برلین هستند که هزینه‌های بالای اقتصادی را دلیل اصلی برای رد این پیشنهاد می‌دانند. بر‌اساس نظرسنجی‌ای که مؤسسه افکارسنجی فورزا به سفارش کنفدراسیون ورزش‌های المپیکی آلمان (DOSB) انجام داده و ماه گذشته به‌ طور انحصاری توسط Table.Briefings منتشر شده است، فضای اجتماعی درباره نامزدی المپیک در برلین مطلوب به نظر می‌رسد. طبق داده‌های جمع‌آوری‌شده، ۶۷ درصد از پاسخ‌دهندگان از این نامزدی حمایت می‌کنند؛ برخلاف سال‌های گذشته که مخالفت عمومی در نهایت باعث شکست ایده میزبانی بازی‌ها در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ شد. اگرچه آمارها نشان‌دهنده تغییری مثبت در نگرش عمومی است، هنوز بخشی از جامعه‌ نسبت به تبدیل‌شدن شهر به کانون برگزاری این رویداد چندورزشی نظر مثبتی ندارد. در‌واقع، نظرسنجی جدیدتری که توسط یک مؤسسه افکارسنجی برای روزنامه برلین مورگن‌پست انجام شده است، نشان می‌دهد‌ بیش از چهار نفر از هر پنج شهروندی که با این نامزدی مخالف‌ هستند، دلیل اصلی مخالفت خود را هزینه‌های بالای آن می‌دانند؛ رقم چشمگیر ۸۳ درصد، هزینه‌های سنگین را عامل اصلی عنوان کرده‌اند. در مراتب بعدی دلایلی همچون فایده‌مندی محدود در بلندمدت (۵۶ درصد)، تأثیرات زیست‌محیطی بالقوه (۴۶ درصد)، اختلال در زندگی روزمره (۴۶ درصد)، انتقاد از تجاری‌سازی بیش‌ از حد (۴۶ درصد) و ترس از سوءمدیریت منابع (۴۳ درصد) قرار دارند. عدم علاقه به خود بازی‌های المپیک تقریبا مطرح نمی‌شود (۲۶ درصد)‌ که نشان می‌دهد مسئله، خودِ رویداد نیست، بلکه مدل اجرائی آن است.

نظرسنجی‌ اشاره‌شده بین ۲۷ مِی‌ تا ۱۰ ژوئن انجام شده و شامل نمونه‌ای نماینده از هزار ساکن برلین بوده که همگی با نامزدی شهر برای میزبانی بازی‌های المپیک مخالف بوده‌اند. به‌ گفته رسانه آلمانی مذکور، این داده‌ها به مشکلی حل‌نشده در عملکرد سنای برلین اشاره دارند: این نهاد تاکنون نتوانسته است مزایای بالقوه اقتصادی میزبانی المپیک را به‌خوبی تشریح کند یا طرح خود را به‌گونه‌ای قانع‌کننده از منظر اجرائی ارائه دهد.

این نبود شفافیت با ابهام در ارائه ارقام مالی تشدید می‌شود. تاکنون نه برآورد رسمی‌ای از هزینه کل مرحله بین‌المللی نامزدی که برلین با همکاری کنفدراسیون ورزش‌های المپیکی آلمان (DOSB) بر عهده خواهد گرفت، ارائه شده‌ و نه ارزیابی اقتصادی پروژه‌های سرمایه‌گذاری منتشر شده است. در هر صورت، بودجه نهایی باید با مناطق همراه پایتخت در این ابتکار هماهنگ شود؛ زاکسن (با شهر لایپزیگ به‌ عنوان میزبان فرعی)، براندنبورگ و مکلنبورگ-فورپومرن.

در همین حال، به گزارش برلین مورگن‌پست، دولت محلی اصرار دارد ‌۹۰ درصد زیرساخت‌های ورزشی از پیش ساخته شده‌اند؛ هرچند بخش زیادی از آنها نیاز به بازسازی دارد. پروژه اصلی توسعه شهری که برنامه‌ریزی شده، ایجاد محله جدیدی است که در دهکده المپیک قرار دارد‌ و در اراضی راه‌آهن نزدیک بزرگراه آووس ساخته می‌شود. این مجموعه در طول برگزاری بازی‌ها حدود ۱۶ هزار ورزشکار و اعضای هیئت‌های همراه را در خود جای خواهد داد و پس از آن به یک منطقه مسکونی با دوهزارو ‌۵۰۰ واحد مسکونی مقرون‌به‌صرفه تبدیل خواهد شد که مدیریت آن بر عهده یک شرکت دولتی خواهد بود. با‌این‌حال، اجرای این پروژه تا سال ۲۰۳۶ با تردیدهای فزاینده‌ای مواجه شده است. به گزارش یکی از روزنامه‌های محلی، این تاریخ عملا منتفی شده است. در پاسخ مکتوبی به یک استعلام پارلمانی که از سوی دو نماینده حزب سبز، کلارا اشدلیش و جولیان شوارتسه، ارائه شده بود، دولت منطقه‌ای اذعان کرده که به‌ احتمال زیاد توسعه این محله تا سال ۲۰۳۶ آماده نخواهد شد و بنابراین تمرکز واقعی بر روی سال‌های ۲۰۴۰ یا حتی ۲۰۴۴ به ‌عنوان تاریخ‌های واقع‌بینانه‌تر برای میزبانی بازی‌هاست.

این تأخیر، مسئله‌ای جزئی نیست. منطقه Funkturm که قرار است دهکده المپیک در آن ساخته شود، در حال حاضر درگیر یک پروژه پیچیده بازسازی زیرساخت‌های جاده‌ای است. این پروژه شامل تخریب و بازسازی دو پل‌ کلیدی می‌شود که همین حالا نیز بر ترافیک شهری تأثیر گذاشته‌اند و طبق گزارش‌ها، انتظار می‌رود برای سال‌ها ادامه داشته باشد. این پیچیدگی فنی، چالش‌های آماده‌سازی زیرساخت‌ها در زمان مقرر را بیش از پیش تشدید کرده است. در همین حال، رقابت برای تبدیل‌شدن به شهر المپیکی آلمان همچنان باز است. علاوه بر برلین، شهرهای مونیخ، هامبورگ و منطقه روهر نیز نامزدی خود را اعلام کرده‌اند. قرار است کنفدراسیون ورزش‌های المپیکی آلمان در پاییز ۲۰۲۶ اعلام کند ‌کدام شهر در نهایت نماینده کشور در برابر کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) خواهد بود. در این کمپین، پنج خواسته کلیدی در اولویت قرار گرفته‌اند؛ نه‌تنها خود نامزدی، بلکه توسعه ورزش برای تمام اقشار اجتماعی، تأمین مالی مطمئن برای بازسازی و ساخت تأسیسات ورزشی، سرمایه‌گذاری در ورزش پایه و ساده‌سازی روندهای اداری.