قطب‌الدین صادقی: در مقاطع بحرانی، عشق را فراموش نکنیم

ایسنا: قطب‌الدین صادقی بر ضرورت یادآوری عشق در هر دوره‌ و مکانی تأکید کرد و گفت: یادآوری عشق و دوست‌داشتن، به‌خصوص در دوره بحران ضروری است؛ چرا‌که آدم‌ها نباید تکیه‌گاه‌های روحی و عاطفی خود را از دست بدهند. او همچنین بزرگ‌ترین مشکل نسل جوان را احساس تنهایی دانست و گفت: همواره سعی می‌کنم در هر حالی امید و شادی را در جوانان زنده نگه دارم. این هنرمند پیش‌کسوت تئاتر از روز چهارم مهرماه نمایش «عروسی خون» یکی از آثار مشهور فدریکو گارسیا لورکا، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس اسپانیایی را روی صحنه می‌برد. صادقی در آستانه اجرای این نمایش از ضرورت عشق و امید و کارکردن در جامعه سخن گفت و تأکید کرد: دیگر نفرت بس است! او در آغاز توضیح داد که در اجرای این نمایش بر سه محور پاکی، عشق و آزادی تأکید کرده است. صادقی اضافه کرد: اینها ارزش‌های ماندگار در هر دوره و فرهنگ و مکان و سرزمینی هستند و یادآوری‌شان به عنوان ذخیره معنوی یک ملت بسیار ضروری است. این پژوهشگر و تئوریسین تئاتر در پاسخ به اینکه در جامعه بحرانی، عشق در سایه قرار می‌گیرد، با اشاره به یکی از جملات فروید (پدر علم روانکاوی) توضیح داد: فروید می‌گوید دو گریزگاه و مفر وجود دارد برای اینکه انسان از بدویت و از جامعه اولیه پر از خشونت نجات یابد و به ‌سوی تمدن و خودآگاهی برود و آن دوست‌داشتن و کار‌کردن است. بر این اساس، ما هرگز نباید یادمان برود که همدیگر را دوست داشته باشیم و هیچ‌گاه نباید عشق را فراموش کنیم؛ چراکه ذخیره بزرگ معنوی انسان است و در کنار آن، باید کار هم بکنیم یعنی دست به تولید بزنیم. ما بدون تولید، هیچ چیزی نیستم و پر از ادعا و حرف‌های بیهوده‌ایم. پس هم باید بلد باشیم درست کار کنیم و هم بدانیم چگونه یکدیگر را دوست داشته باشیم. به قول برشت، نفرت، چهره انسانی ما را زشت کرده است و زمان آن است که عمیقا یکدیگر را دوست بداریم.

صادقی خاطرنشان کرد: یادآوری دوست‌داشتن و هیجان‌های بزرگ عاشقانه که می‌تواند معنای زندگی ما باشد، در هر دوره و موقعیتی ضرورت دارد؛ به‌خصوص در دوره بحران که آدم‌ها نباید تکیه‌گاه‌های روحی و عاطفی خود را از دست بدهند.

این استاد دانشگاه که در اجرای نمایش «عروسی خون» مانند برخی دیگر از نمایش‌هایش با گروهی جوان و هنرجویان خود همکاری دارد، اضافه کرد: بازیگران این نمایش بسیار مستعد هستند و خودم آنان را تربیت کرده‌ام. بار اول نیست که با جوانان کار می‌کنم و آخرین بار هم نخواهد بود. صادقی درباره انگیزه همکاری‌اش با جوانان توضیح داد: بخشی از مسئولیت ما انتقال تجربیات‌ مستقیم و عملی‌مان به نسل بعد است؛ چون الان در دانشگاه‌ها به آن شکل درس مفیدی به دانشجویان ارائه نمی‌شود و کمتر هم استادان مجربی باقی مانده‌اند که تجربیات نسل‌های پیشین را به آنان منتقل کنند. بنابراین این وظیفه بر دوش سه، چهار نفر مانده که احساس مسئولیت می‌کنند و به این کار عشق دارند. او البته با اشاره به دشواری پرورش بازیگران جوان ادامه داد: آموزش بچه‌های جوان، تربیت‌کردن و آماده‌کردن آنان از نظر تکنیک، فکر و تعریف در زندگی، کار ساده‌ای نیست؛ چون در یک مدرسه بازیگری فقط تکنیک نمی‌آموزید بلکه باید تعریفی درست از زندگی و هنر را بیاموزید و این بسیار گسترده، کارساز و البته دشوار است، زیرا همیشه مقاومت‌های تربیتی، فردی، فرهنگی و... وجود دارد که هموارکردن آن و قراردادن هنرجویان در چارچوبی همراه با رهایی و تخیل و آزادی کمی کار می‌برد؛ بنابراین معلم باید روش کار را بلد باشد. بسیاری از افراد علاقه‌مند به آموزش هستند ولی روش کار را بلد نیستند و ماحصل کارشان ضعیف می‌شود. صادقی تأکید کرد: به‌شدت معتقدم که به جوانان باید احترام گذاشت، چون نسل آینده‌اند و آنان هستند که فردای زندگی را تحویل می‌گیرند. پس باید با آنان صادقانه و شرافتمندانه کار کنیم تا بدانند که تنها نیستند. این روزها بزرگ‌ترین مشکل نسل جوان این است که احساس تنهایی می‌کند. شخصا همواره سعی می‌کنم در هر حالی امید و شادی را در آنان زنده نگه دارم؛ شادی ناشی از اعتماد‌به‌نفس و تکنیکی که به دست می‌آورند و توانایی‌هایی که کسب می‌کنند. در این نگاه، شادی یعنی زندگی‌شان معنا دارد و می‌توانند خلاق باشند. نمایش «عروسی خون» با ترجمه و کارگردانی دکتر قطب‌الدین صادقی از شامگاه چهارم مهر اجرای خود را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر آغاز می‌کند و تا دهم آبان هر شب ساعت ۲۰ روی صحنه می‌رود.

بازیگران این نمایش (به ترتیب حروف الفبا) هانا استیفایی‌، رها اصغری‌، زاهد برزگر، دانش خورشیدی‌، حامد دلیریان، الهه رنجبری، آرمین رضایی‌نیا، علی فغانی، پیمان فلاحی، عماد طحان‌زاده، فروزان محمدزاده و صادق مرادی هستند.