|

گفت‌وگو با محسن بهشتی‌راد، نابغه‌ای که یخ‌نوردی ایران را به دنیا شناساند

برای رسیدن به مدال طلا، ارتش یک‌نفره بودم

محسن بهشتی‌راد، یکی از چهره‌های شاخص ورزش ایران است که به‌رغم حرفه‌ای‌بودنش کمتر کسی او را می‌شناسد. بدون شک اگر ورزشی که او در آن فعالیت می‌کند، المپیکی بود، خیلی پیش‌تر از اینها به مردم معرفی می‌شد. البته شاید یکی از دلایل ناشناخته‌بودن این ورزشکار، شخصیت آرامی است که او دارد. اینکه همیشه به دور از هر جنجال رسانه‌ای و هیاهو، فقط سعی کرده تمرینش را بکند و در عمل خودش را نشان بدهد. حالا اما نام بهشتی‌راد یکباره بر سر زبان‌ها افتاده و ورزش ایران را تکان داده است. صحبت درباره قهرمانی غیرمنتظره او در مسابقات یخ‌نوردی جهانی سوئیس است؛ میدان مهمی که با حضور بزرگان دنیا در این رشته برگزار می‌شود. محسن در حالی به این مدال طلای ارزشمند دست یافته که نه‌تنها نامش را در تاریخ ورزش کشور ماندگار کرده، بلکه در دنیای این رشته هم جاودانه شده است؛ چراکه تا به الان غیر از روس‌ها، هیچ یخ‌نوردی نتوانسته عنوان قهرمانی یخ‌نوردی سرعت را در رقابت‌های جهانی از آن خود کند. بعد از پیکارهای جهانی سوئیس دقایقی با او هم‌کلام شدیم تا از موفقیت بزرگی که به آن رسیده است، بگوید. گفت‌وگوی «شرق» را با قهرمان یخ‌نوردی آسیا و جهان می‌خوانید.

‌از طلای غیرمنتظره‌ای که در مسابقات جهانی گرفتید، برایمان بگویید. فکرش را می‌کردید به چنین موفقیت بزرگی برسید؟
من تقریبا پنج سال است که دارم در رقابت‌های جهانی یخ‌نوردی شرکت می‌کنم. از زمانی که وارد این مسابقات شدم، هدفم این بود که روزی به مدال طلای دنیا برسم. رسیدن به مدال طلای جهان طبیعتا در هر رشته‌ای دشوار است. باید از خیلی چیزها بگذری تا به آن دست پیدا کنی. در مورد یخ‌نوردان ایرانی هم که این سختی‌ها دوچندان است؛ چراکه از هیچ‌گونه حمایتی از سوی متولیان ورزش کشور برخوردار نیستند و صفر تا صد کار با خودشان است. من در این پنج سالی که گذشت واقعا زجرهای زیادی کشیدم. بدون اینکه دیواره یخی برای تمرین داشته باشم، بدون اینکه مربی اختصاصی داشته باشم، در فضایی نابرابر با رقبایم تمرین کردم تا به مدال طلای جهان برسم. البته قهرمانی آسیا و یک مدال تیمی جهان را در کارنامه داشتم اما خب طلای انفرادی جهان چیز دیگری است. خوشحالم با همه کمبودهایی که وجود داشت، توانستم شرایط را جوری رقم بزنم که به دنیا نشان بدهم یک ورزشکار حرفه‌ای هستم. مهم‌تر از همه اینکه یک مدال تاریخی هم برای ورزش ایران به یادگار بگذارم.
‌اتفاق مهم‌تر دیگری که شما در مسابقات جهانی سوئیس رقم زدید، این بود که به سیطره قهرمانی روس‌ها در یخ‌نوردی سرعت پایان دادید. در‌این‌باره بیشتر توضیح می‌دهید؟
با توجه به اینکه روس‌ها اقلیم سردی دارند، مبتکر این رشته هستند و همیشه در مسابقات جهانی سرعت حرف اول را زده‌اند. به‌هر‌حال دیواره‌های یخی پیشرفته‌ای که آنها دارند، باعث شد تا یک گام از بقیه کشورها جلوتر باشند. تا پیش از این هیچ کشوری نتوانسته بود در بخش سرعت عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. من اما توانستم این طلسم را بشکنم و این موفقیت را به نام ایرانی‌ها بزنم. واقعا همه کشورهای حاضر در این مسابقات از این اتفاقی که افتاده ابراز خوشحالی می‌کنند و این قهرمانی را از آن خودشان می‌دانند. من که فعلا در سوئیس هستم و درگیر ادامه مسابقات. هنوز فرصت نکردم که رسانه‌های ورزشی ایران را رصد کنم اما آنچه از قهرمانی‌ام در رسانه‌های خارجی دیدم و می‌شنوم، بازتاب گسترده‌ای در دنیا داشته است.
‌به لحاظ رکوردی هم توانستید رکورد یخ‌نوردان روسی را جابه‌جا کنید؟
رشته یخ‌نوردی مثل دوومیدانی نیست که بگویی مثلا دوصدم ثانیه رکورد فلان دونده را شکسته‌ای. رکوردهایی که یخ‌نوردان در مسابقات می‌زنند، با شرایط دمای هوا روی یخ در همان مسابقه محاسبه می‌شود؛ یعنی اینکه رکورد من در دمای سوئیس محاسبه شده است. بنابراین در هر مسابقه رکوردها با توجه به شرایط جوی متفاوت است. با این حال کسی تا به الان نتوانسته به زمانی که من در سوئیس ثبت کردم، برسد. من در این رقابت‌ها با زمان شش ثانیه قهرمان شدم. این در حالی است که رکوردهایی که در مسابقات سوئیس به دست آمده، بالای هفت ثانیه بوده است.
‌از اینکه بدون مربی و پشتوانه ورزش حرفه‌ای می‌کنید، خسته نشدید؟
تا به اینجای کار آمدم و از این به بعد هم یک‌جوری می‌گذرد. من عاشق این ورزش هستم و تا الان که 36 سال دارم بدون مربی و امکانات تمرین کردم و مسابقه دادم. رقبای من همه سه، چهار ماه در سال را روی دیواره‌های یخی تمرین می‌کنند اما من چون در ایران دیواره یخی نیست، روی دیواره‌های چوبی تمرین می‌کنم. در این دو سالی هم که کرونا بود، عرصه بر من تنگ‌تر شد و نتوانستم به اردوی خارج از کشور بروم و تنها 10 روز قبل از مسابقات جهانی سوئیس به روسیه رفتم و آنجا تمرین کردم. می‌خواهم بگویم که پشتکار و علاقه‌ام باعث شده به اینجا برسم و با 10 روز تمرین روی دیواره یخی قهرمان جهان شوم. از روزی که کار را در یخ‌نوردی شروع کردم، خودم در زنجان مربی خودم بودم و از کمک دوستانی همچون رضا علی‌پور که همشهری هم هست و قهرمان جهان در سنگ‌نوردی سرعت است، استفاده کردم. رضا هم با همین شرایطی که من دارم، به یک سنگ‌نورد حرفه‌ای در دنیا تبدیل شده است. حضور او در تمرینات، تأثیر زیادی در قهرمانی من داشت. همیشه مدیون رضا هستم و محبت‌هایش را فراموش نمی‌کنم. خوشحالم که توانستیم زنجان را به‌عنوان قطب اصلی سنگ‌نوردی و یخ‌نوردی ایران معرفی کنیم.
‌هزینه‌های مالی سفرها و تمریناتتان را چطور تأمین می‌کنید؟
هزینه مسابقات قهرمانی آسیا و جهان را که یک سال در میان برگزار می‌شود فدراسیون کوهنوردی می‌دهد، اما سایر رویدادها را که تحت عنوان جام جهانی است خودمان یا متقبل می‌شویم یا اینکه شخصا برای جذب اسپانسر اقدام کنیم. متأسفانه چون ما در ایران برف نداریم و دیواره یخی هم وجود ندارد، از داشتن مسابقات لیگ هم محروم هستیم. شرایط مثل سایر رشته‌ها مهیا نیست که حداقل از طریق رقابت‌های باشگاهی منبع درآمد کنیم. از طرفی یخ‌نوردی رشته‌ای است که به لحاظ تلویزیونی، بیننده ندارد. برای همین تمام هزینه‌ها با خودمان است.
‌و حرف آخرتان...
امیدوارم مسئولان تلاش‌های ما را ببینند و حداقل برای این رشته زیرساخت فراهم کنند. من حتی تمام ابزارهای یخ‌نوردی‌ام را هم خودم ساختم. من برای رسیدن به این مدال طلا، یک ارتش یک‌نفره بودم. اسفند دو مسابقه دیگر در روسیه داریم. از مسئولان می‌خواهم حمایت کنند تا بتوانیم در این دو رویداد هم شرکت کنیم؛ چراکه هر حمایتی از ما بکنند، افتخارش به نام ایران و مردمش نوشته می‌شود.

محسن بهشتی‌راد، یکی از چهره‌های شاخص ورزش ایران است که به‌رغم حرفه‌ای‌بودنش کمتر کسی او را می‌شناسد. بدون شک اگر ورزشی که او در آن فعالیت می‌کند، المپیکی بود، خیلی پیش‌تر از اینها به مردم معرفی می‌شد. البته شاید یکی از دلایل ناشناخته‌بودن این ورزشکار، شخصیت آرامی است که او دارد. اینکه همیشه به دور از هر جنجال رسانه‌ای و هیاهو، فقط سعی کرده تمرینش را بکند و در عمل خودش را نشان بدهد. حالا اما نام بهشتی‌راد یکباره بر سر زبان‌ها افتاده و ورزش ایران را تکان داده است. صحبت درباره قهرمانی غیرمنتظره او در مسابقات یخ‌نوردی جهانی سوئیس است؛ میدان مهمی که با حضور بزرگان دنیا در این رشته برگزار می‌شود. محسن در حالی به این مدال طلای ارزشمند دست یافته که نه‌تنها نامش را در تاریخ ورزش کشور ماندگار کرده، بلکه در دنیای این رشته هم جاودانه شده است؛ چراکه تا به الان غیر از روس‌ها، هیچ یخ‌نوردی نتوانسته عنوان قهرمانی یخ‌نوردی سرعت را در رقابت‌های جهانی از آن خود کند. بعد از پیکارهای جهانی سوئیس دقایقی با او هم‌کلام شدیم تا از موفقیت بزرگی که به آن رسیده است، بگوید. گفت‌وگوی «شرق» را با قهرمان یخ‌نوردی آسیا و جهان می‌خوانید.

‌از طلای غیرمنتظره‌ای که در مسابقات جهانی گرفتید، برایمان بگویید. فکرش را می‌کردید به چنین موفقیت بزرگی برسید؟
من تقریبا پنج سال است که دارم در رقابت‌های جهانی یخ‌نوردی شرکت می‌کنم. از زمانی که وارد این مسابقات شدم، هدفم این بود که روزی به مدال طلای دنیا برسم. رسیدن به مدال طلای جهان طبیعتا در هر رشته‌ای دشوار است. باید از خیلی چیزها بگذری تا به آن دست پیدا کنی. در مورد یخ‌نوردان ایرانی هم که این سختی‌ها دوچندان است؛ چراکه از هیچ‌گونه حمایتی از سوی متولیان ورزش کشور برخوردار نیستند و صفر تا صد کار با خودشان است. من در این پنج سالی که گذشت واقعا زجرهای زیادی کشیدم. بدون اینکه دیواره یخی برای تمرین داشته باشم، بدون اینکه مربی اختصاصی داشته باشم، در فضایی نابرابر با رقبایم تمرین کردم تا به مدال طلای جهان برسم. البته قهرمانی آسیا و یک مدال تیمی جهان را در کارنامه داشتم اما خب طلای انفرادی جهان چیز دیگری است. خوشحالم با همه کمبودهایی که وجود داشت، توانستم شرایط را جوری رقم بزنم که به دنیا نشان بدهم یک ورزشکار حرفه‌ای هستم. مهم‌تر از همه اینکه یک مدال تاریخی هم برای ورزش ایران به یادگار بگذارم.
‌اتفاق مهم‌تر دیگری که شما در مسابقات جهانی سوئیس رقم زدید، این بود که به سیطره قهرمانی روس‌ها در یخ‌نوردی سرعت پایان دادید. در‌این‌باره بیشتر توضیح می‌دهید؟
با توجه به اینکه روس‌ها اقلیم سردی دارند، مبتکر این رشته هستند و همیشه در مسابقات جهانی سرعت حرف اول را زده‌اند. به‌هر‌حال دیواره‌های یخی پیشرفته‌ای که آنها دارند، باعث شد تا یک گام از بقیه کشورها جلوتر باشند. تا پیش از این هیچ کشوری نتوانسته بود در بخش سرعت عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. من اما توانستم این طلسم را بشکنم و این موفقیت را به نام ایرانی‌ها بزنم. واقعا همه کشورهای حاضر در این مسابقات از این اتفاقی که افتاده ابراز خوشحالی می‌کنند و این قهرمانی را از آن خودشان می‌دانند. من که فعلا در سوئیس هستم و درگیر ادامه مسابقات. هنوز فرصت نکردم که رسانه‌های ورزشی ایران را رصد کنم اما آنچه از قهرمانی‌ام در رسانه‌های خارجی دیدم و می‌شنوم، بازتاب گسترده‌ای در دنیا داشته است.
‌به لحاظ رکوردی هم توانستید رکورد یخ‌نوردان روسی را جابه‌جا کنید؟
رشته یخ‌نوردی مثل دوومیدانی نیست که بگویی مثلا دوصدم ثانیه رکورد فلان دونده را شکسته‌ای. رکوردهایی که یخ‌نوردان در مسابقات می‌زنند، با شرایط دمای هوا روی یخ در همان مسابقه محاسبه می‌شود؛ یعنی اینکه رکورد من در دمای سوئیس محاسبه شده است. بنابراین در هر مسابقه رکوردها با توجه به شرایط جوی متفاوت است. با این حال کسی تا به الان نتوانسته به زمانی که من در سوئیس ثبت کردم، برسد. من در این رقابت‌ها با زمان شش ثانیه قهرمان شدم. این در حالی است که رکوردهایی که در مسابقات سوئیس به دست آمده، بالای هفت ثانیه بوده است.
‌از اینکه بدون مربی و پشتوانه ورزش حرفه‌ای می‌کنید، خسته نشدید؟
تا به اینجای کار آمدم و از این به بعد هم یک‌جوری می‌گذرد. من عاشق این ورزش هستم و تا الان که 36 سال دارم بدون مربی و امکانات تمرین کردم و مسابقه دادم. رقبای من همه سه، چهار ماه در سال را روی دیواره‌های یخی تمرین می‌کنند اما من چون در ایران دیواره یخی نیست، روی دیواره‌های چوبی تمرین می‌کنم. در این دو سالی هم که کرونا بود، عرصه بر من تنگ‌تر شد و نتوانستم به اردوی خارج از کشور بروم و تنها 10 روز قبل از مسابقات جهانی سوئیس به روسیه رفتم و آنجا تمرین کردم. می‌خواهم بگویم که پشتکار و علاقه‌ام باعث شده به اینجا برسم و با 10 روز تمرین روی دیواره یخی قهرمان جهان شوم. از روزی که کار را در یخ‌نوردی شروع کردم، خودم در زنجان مربی خودم بودم و از کمک دوستانی همچون رضا علی‌پور که همشهری هم هست و قهرمان جهان در سنگ‌نوردی سرعت است، استفاده کردم. رضا هم با همین شرایطی که من دارم، به یک سنگ‌نورد حرفه‌ای در دنیا تبدیل شده است. حضور او در تمرینات، تأثیر زیادی در قهرمانی من داشت. همیشه مدیون رضا هستم و محبت‌هایش را فراموش نمی‌کنم. خوشحالم که توانستیم زنجان را به‌عنوان قطب اصلی سنگ‌نوردی و یخ‌نوردی ایران معرفی کنیم.
‌هزینه‌های مالی سفرها و تمریناتتان را چطور تأمین می‌کنید؟
هزینه مسابقات قهرمانی آسیا و جهان را که یک سال در میان برگزار می‌شود فدراسیون کوهنوردی می‌دهد، اما سایر رویدادها را که تحت عنوان جام جهانی است خودمان یا متقبل می‌شویم یا اینکه شخصا برای جذب اسپانسر اقدام کنیم. متأسفانه چون ما در ایران برف نداریم و دیواره یخی هم وجود ندارد، از داشتن مسابقات لیگ هم محروم هستیم. شرایط مثل سایر رشته‌ها مهیا نیست که حداقل از طریق رقابت‌های باشگاهی منبع درآمد کنیم. از طرفی یخ‌نوردی رشته‌ای است که به لحاظ تلویزیونی، بیننده ندارد. برای همین تمام هزینه‌ها با خودمان است.
‌و حرف آخرتان...
امیدوارم مسئولان تلاش‌های ما را ببینند و حداقل برای این رشته زیرساخت فراهم کنند. من حتی تمام ابزارهای یخ‌نوردی‌ام را هم خودم ساختم. من برای رسیدن به این مدال طلا، یک ارتش یک‌نفره بودم. اسفند دو مسابقه دیگر در روسیه داریم. از مسئولان می‌خواهم حمایت کنند تا بتوانیم در این دو رویداد هم شرکت کنیم؛ چراکه هر حمایتی از ما بکنند، افتخارش به نام ایران و مردمش نوشته می‌شود.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها