چرا بایدن نمی‌تواند اعتماد جامعه جهانی را به آمریکا بازگرداند؟
در چارچوب تلاش‌ها برای بازگرداندن اعتماد جامعه جهانی به ایالات متحده، دولت بایدن قصد دارد اجلاس رهبران برای دموکراسی را در ماه دسامبر جاری برگزار کند. بر اساس فهرستی که اخیرا وزارت خارجه آمریکا منتشر کرده است، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، حدود ۱۱۰ نفر از رهبران کشورهای مختلف را برای شرکت در این نشست مجازی دعوت کرده است. البته «اجلاس دموکراسی» یکی از وعده‌های انتخاباتی جو بایدن است که دور اول آن قرار است به‌دلیل همه‌گیری کرونا در فضای مجازی در روزهای نهم و دهم ماه دسامبر جاری و دور دوم آن در پایان سال آینده با حضور سران کشورها برگزار شود. واشنگتن در‌حالی قصد برگزاری این نشست را دارد که چندی‌پیش آمریکا، نیروهایش را با شتاب زیادی از افغانستان خارج کرد و از حمایت هواداران دموکراسی در آن کشور دست کشید. هرچند بحث‌های بسیاری در مورد اینکه این عقب‌نشینی تصمیم راهبردی درستی بوده است وجود دارد، اما تردیدی نیست که دست‌کشیدن از حمایت گروه‌ها و افرادی که ایالات متحده آنها را طرفدار دموکراسی در افغانستان و در معرض خطر رژیم طالبان می‌داند، سایه تاریکی بر نشست دموکراسی پیش‌رو می‌اندازد، به‌ویژه اینکه ایالات متحده
مدعی است که این نشست را برای تشویق و حمایت از دموکراسی در سراسر جهان برگزار می‌کند.
ازاین‌رو ممکن است فعالان جامعه مدنی در سراسر جهان به رخدادهای کابل یا قندهار بنگرند و این پرسش را مطرح کنند که آیا ایالات متحده واقعا به حمایت از مبارزات این فعالان متعهد خواهد بود، درحالی‌که همه می‌دانند اگر جامعه جهانی هنگامی که فعالان در برابر تفنگ قرار دارند، در کنار آنها نباشد، دیگر صحبت از دموکراسی هیچ مفهوم و معنایی ندارد. اگر ایالات متحده می‌خواهد دموکراسی را در خارج از کشور ترویج دهد و همان‌گونه که کاخ سفید ادعا می‌کند، این موضوع اهمیت بسیاری در سیاست خارجی آن دارد، پس باید در تلاش برای رسیدگی به چالش‌هایی باشد که اعتبار آن را در این زمینه آسیب‌پذیر کرده است. اقدامات متعددی وجود دارد که دولت آمریکا می‌تواند با انجام آنها در کنار مردم افغانستان و به‌طور‌کل در کنار همه فعالان و حامیان دموکراسی بایستد و نقش رهبری خود را در حمایت از دموکراسی تثبیت کند. جذب فعالان به‌منظور گسترش دموکراسی در جهان یک ضرورت مبرم و اساسی است، هرچند این امر در موارد بسیاری ممکن است طولانی و زمان‌بر باشد.
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ماه سپتامبر گذشته در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اشاره به اینکه افراد هر جامعه، هسته اساسی دموکراسی را در سراسر جهان تشکیل می‌دهند، گفت «دموکراسی با تلاش فعالان ضدفساد، مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، معترضان مسالمت‌آمیز در خط مقدم مبارزه در بلاروس، برمه، سوریه، کوبا، ونزوئلا و همه نقاط دیگر جهان زنده است». تردیدی نیست که این‌گونه اظهارات از سوی رئیس‌جمهوری قدرتمندترین کشور جهان باعث تشویق فعالانی می‌شود که به‌دنبال مبارزه با رژیم‌های استبدادی‌اند اما این اظهارات به‌تنهایی نمی‌تواند دست رژیم‌های مستبدی که شهروندان خود را مورد شکنجه و آزار قرار می‌دهند و ایالات متحده مدعی ایستادگی و حمایت از جریان‌های دموکراتیک در آنهاست را ببندد. اگر ایالات متحده می‌خواهد این اظهارات را در عمل پیاده کند و به‌طور عملی از دموکراسی حمایت کند، باید در گام نخست، تمام تلاش‌های خود را برای نجات حامیان باقی‌مانده دموکراسی و آزادی در افغانستان انجام دهد.
در طول چند دهه گذشته ایالات متحده پیوسته تأکید دارد که این کشور در کنار هر ملتی که به دنبال آینده‌ای بهتر در برابر یک رژیم تمامیت‌خواه باشد، می‌ایستد اما این اظهارات هرگز با دیپلماسی قوی یا کمک‌های خارجی کافی همراه نبوده است. بنابراین، کاخ سفید باید به‌سرعت وارد عمل شود تا لطمه‌ای که به اعتبار آن وارده شده است را جبران کند. البته نخستین گام در این راستا، دوری از استانداردهای دوگانه در برخورد با رژیم‌های استبدادی است. علاوه بر آن، لازم است معیار اساسی روابط بین‌الملل، میزان پایبندی کشورها به ارزش‌های دموکراسی و آزادی باشد که ایالات متحده مدعی است که بدون درنظرگرفتن منافع اقتصادی و سیاسی از آنها دفاع می‌کند. از سوی دیگر، باید ایالات متحده و متحدانش گزینه‌های عملی جدیدی را برای ایجاد تغییر در رفتار رژیم‌های سرکوبگر به‌کار گیرند؛ اما درعین‌حال، ایالات متحده باید به این واقعیت اذعان کند که اغلب تحریم‌هایی که علیه این یا آن رژیم اعمال می‌کند، تأثیر منفی مستقیمی بر رژیم ندارد بلکه ملت‌های بینوا و درمانده را تحت تأثیر و فشار قرار می‌دهد.
هرچند اجلاس سران برای دموکراسی بیانیه‌های بسیاری را برای حمایت از مدافعان آزادی و دموکراسی در همه جا صادر خواهد کرد اما این بیانیه‌ها تا هنگامی‌که با اقدامات عملی برای بازگرداندن اعتبار ایالات متحده در نظر کسانی که جان خود را برای پیشرفت دموکراسی به خطر می‌اندازند، همراه نباشد، هیچ سودی در پی نخواهد داشت. ناکامی در تغییر رویکرد فعلی واشنگتن بدون شک نشان می‌دهد که ایالات متحده دیگر در جایگاهی قرار ندارد که بتواند رهبری جهان آزاد را در دست داشته باشد.
منبع: ایندیپندنت
در چارچوب تلاش‌ها برای بازگرداندن اعتماد جامعه جهانی به ایالات متحده، دولت بایدن قصد دارد اجلاس رهبران برای دموکراسی را در ماه دسامبر جاری برگزار کند. بر اساس فهرستی که اخیرا وزارت خارجه آمریکا منتشر کرده است، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، حدود ۱۱۰ نفر از رهبران کشورهای مختلف را برای شرکت در این نشست مجازی دعوت کرده است. البته «اجلاس دموکراسی» یکی از وعده‌های انتخاباتی جو بایدن است که دور اول آن قرار است به‌دلیل همه‌گیری کرونا در فضای مجازی در روزهای نهم و دهم ماه دسامبر جاری و دور دوم آن در پایان سال آینده با حضور سران کشورها برگزار شود. واشنگتن در‌حالی قصد برگزاری این نشست را دارد که چندی‌پیش آمریکا، نیروهایش را با شتاب زیادی از افغانستان خارج کرد و از حمایت هواداران دموکراسی در آن کشور دست کشید. هرچند بحث‌های بسیاری در مورد اینکه این عقب‌نشینی تصمیم راهبردی درستی بوده است وجود دارد، اما تردیدی نیست که دست‌کشیدن از حمایت گروه‌ها و افرادی که ایالات متحده آنها را طرفدار دموکراسی در افغانستان و در معرض خطر رژیم طالبان می‌داند، سایه تاریکی بر نشست دموکراسی پیش‌رو می‌اندازد، به‌ویژه اینکه ایالات متحده
مدعی است که این نشست را برای تشویق و حمایت از دموکراسی در سراسر جهان برگزار می‌کند.
ازاین‌رو ممکن است فعالان جامعه مدنی در سراسر جهان به رخدادهای کابل یا قندهار بنگرند و این پرسش را مطرح کنند که آیا ایالات متحده واقعا به حمایت از مبارزات این فعالان متعهد خواهد بود، درحالی‌که همه می‌دانند اگر جامعه جهانی هنگامی که فعالان در برابر تفنگ قرار دارند، در کنار آنها نباشد، دیگر صحبت از دموکراسی هیچ مفهوم و معنایی ندارد. اگر ایالات متحده می‌خواهد دموکراسی را در خارج از کشور ترویج دهد و همان‌گونه که کاخ سفید ادعا می‌کند، این موضوع اهمیت بسیاری در سیاست خارجی آن دارد، پس باید در تلاش برای رسیدگی به چالش‌هایی باشد که اعتبار آن را در این زمینه آسیب‌پذیر کرده است. اقدامات متعددی وجود دارد که دولت آمریکا می‌تواند با انجام آنها در کنار مردم افغانستان و به‌طور‌کل در کنار همه فعالان و حامیان دموکراسی بایستد و نقش رهبری خود را در حمایت از دموکراسی تثبیت کند. جذب فعالان به‌منظور گسترش دموکراسی در جهان یک ضرورت مبرم و اساسی است، هرچند این امر در موارد بسیاری ممکن است طولانی و زمان‌بر باشد.
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ماه سپتامبر گذشته در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اشاره به اینکه افراد هر جامعه، هسته اساسی دموکراسی را در سراسر جهان تشکیل می‌دهند، گفت «دموکراسی با تلاش فعالان ضدفساد، مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، معترضان مسالمت‌آمیز در خط مقدم مبارزه در بلاروس، برمه، سوریه، کوبا، ونزوئلا و همه نقاط دیگر جهان زنده است». تردیدی نیست که این‌گونه اظهارات از سوی رئیس‌جمهوری قدرتمندترین کشور جهان باعث تشویق فعالانی می‌شود که به‌دنبال مبارزه با رژیم‌های استبدادی‌اند اما این اظهارات به‌تنهایی نمی‌تواند دست رژیم‌های مستبدی که شهروندان خود را مورد شکنجه و آزار قرار می‌دهند و ایالات متحده مدعی ایستادگی و حمایت از جریان‌های دموکراتیک در آنهاست را ببندد. اگر ایالات متحده می‌خواهد این اظهارات را در عمل پیاده کند و به‌طور عملی از دموکراسی حمایت کند، باید در گام نخست، تمام تلاش‌های خود را برای نجات حامیان باقی‌مانده دموکراسی و آزادی در افغانستان انجام دهد.
در طول چند دهه گذشته ایالات متحده پیوسته تأکید دارد که این کشور در کنار هر ملتی که به دنبال آینده‌ای بهتر در برابر یک رژیم تمامیت‌خواه باشد، می‌ایستد اما این اظهارات هرگز با دیپلماسی قوی یا کمک‌های خارجی کافی همراه نبوده است. بنابراین، کاخ سفید باید به‌سرعت وارد عمل شود تا لطمه‌ای که به اعتبار آن وارده شده است را جبران کند. البته نخستین گام در این راستا، دوری از استانداردهای دوگانه در برخورد با رژیم‌های استبدادی است. علاوه بر آن، لازم است معیار اساسی روابط بین‌الملل، میزان پایبندی کشورها به ارزش‌های دموکراسی و آزادی باشد که ایالات متحده مدعی است که بدون درنظرگرفتن منافع اقتصادی و سیاسی از آنها دفاع می‌کند. از سوی دیگر، باید ایالات متحده و متحدانش گزینه‌های عملی جدیدی را برای ایجاد تغییر در رفتار رژیم‌های سرکوبگر به‌کار گیرند؛ اما درعین‌حال، ایالات متحده باید به این واقعیت اذعان کند که اغلب تحریم‌هایی که علیه این یا آن رژیم اعمال می‌کند، تأثیر منفی مستقیمی بر رژیم ندارد بلکه ملت‌های بینوا و درمانده را تحت تأثیر و فشار قرار می‌دهد.
هرچند اجلاس سران برای دموکراسی بیانیه‌های بسیاری را برای حمایت از مدافعان آزادی و دموکراسی در همه جا صادر خواهد کرد اما این بیانیه‌ها تا هنگامی‌که با اقدامات عملی برای بازگرداندن اعتبار ایالات متحده در نظر کسانی که جان خود را برای پیشرفت دموکراسی به خطر می‌اندازند، همراه نباشد، هیچ سودی در پی نخواهد داشت. ناکامی در تغییر رویکرد فعلی واشنگتن بدون شک نشان می‌دهد که ایالات متحده دیگر در جایگاهی قرار ندارد که بتواند رهبری جهان آزاد را در دست داشته باشد.
منبع: ایندیپندنت