عراقیها به زنانه- مردانهشدن تظاهرات ضددولتی اعتراض كردند
زنان عراقي: در خيابان ميمانيم
«انقلاب زن است»؛ اين شعار نوشتهشده روي پلاكارد در دست يكي از معترضان در ميدان التحرير، شايد بهترين پاسخي بود كه زنان عراقي ميتوانستند به انتقاد واردشده به آنان مبني بر چرايي حضورشان در بين مردان معترض به فساد سيستماتيك بغداد بدهند.
تنها چند ساعت پس از آنكه مقتدي صدر، رهبر جريان صدر، در انتقاد به معترضان عراقي در تویيتي خواستار جداسازي زنان و مردان معترض شد، هزاران زن عراقی در کنار مردان، در بغداد، ناصریه، بصره و چند شهر دیگر به خیابانها آمدند تا بزرگترين و متفاوتترين روز از اول ماه اكتبر را به تصوير بكشند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، زنان كه غالبا گل رز يا پرچم عراق در دست داشتند، با حمل پلاكاردهایي از حضور و نقش خود در تظاهراتها دفاع كردند. در اين تظاهرات كه با فراخوان کمیته انقلاب اکتبر انجام شد، زنان در همه گروههاي سني، با حجاب و بدون حجاب حضور داشتند و گروهي از آنان صورتهاي خود را با شال سفيد و سياه پوشانده بودند. آنان كه از ابتداي اعتراضها، نقش پررنگي در تحولات داشتند، اكنون خواهان مشارکت بیشتر در سیستم سیاسی و دولت جدید در این کشور شدند و شعار ميدادند: «آزادی، انقلاب و فمینیسم». در بیانیه کمیته انقلاب اکتبر آمده بود تظاهرات زنان عراقی تأکیدی بر نقش فعال آنهاست که در تمام مواضع ملی عراق مشخص شده و حضورشان از ابتدای انقلاب اکتبر تاکنون مایه افتخار هر عراقی اصیل است.
بیانیه کمیته برگزاری انتخابات، از چهار زن قهرمانی نام میبرد که در مسیر آزادی میهن جان خود را از دست دادهاند. ساره طالب، هدی خضیر، زهرا القره لوسی و جنان الشمحمانی، زنان قهرمانی هستند که در این راهپیمایی از آنها بهعنوان سمبلهایی از زنان مبارز عراقی ياد میشود.عراق چند ماه است صحنه اعتراضات گسترده و خونین است. اعتراضها ابتدا به فساد مالی و کمبود خدمات عمومی بود؛ اما با وجود وعدههای دولت برای اصلاحات، دامنه مطالبات معترضان گسترش یافت و اکنون خواستار تحولی اساسی در کل نظام سیاسی عراق هستند. اعتراضهاي عراق تاكنون به كنارهگيري نخستوزير اين كشور انجاميده است؛ اما پيروزيهاي ديگر ازجمله اصلاح قانون انتخابات با هدف جلوگيري از فرقهگرايي و همچنين اصلاحاتي با هدف مبارزه با فساد به سازماندهيهاي بلندمدت نياز دارد. از
همين رو، گروههاي مردمي زنان كانالهايي ايجاد كردهاند تا افراد را همچنان مطلع نگه دارند؛ اين كانالها مدتها پيش از آغاز اعتراضها شروع شده بود و همچنان نيز ادامه دارد.
زینب احمد، دانشجوی پزشکی، به خبرگزاری فرانسه ميگويد: «میخواهیم از نقش زنان در اعتراضها که مانند مردان بوده است، پاسداری کنیم. آنها سعی کردند ما را از میدان التحریر بیرون کنند؛ اما ما قویتر بازمیگردیم؛ چراكه حضور زنان در این تعداد پرشمار نشان میدهد تلاشهای آنها با شکست روبهرو خواهد شد».اشاره این دختر دانشجوی عراقی به مقتدی صدر است. او ابتدا از تظاهرات ضددولتی حمایت میکرد؛ اما در روزهای اخير، مواضع خود را تغيير داده است. اين روحاني پرنفوذ ميگويد «عراق نباید به شیکاگو تبدیل شود که پر از نابسامانیهای اخلاقی ازجمله همجنسگرایی است». مقتدی صدر پیش از آغاز تظاهرات زنان در روز پنجشنبه نيز در توییتر خود بار دیگر به معترضان انتقاد تندی کرده و گفته بود در میان معترضان «برهنگی، بیقیدی، مستی، بیاخلاقی، هرزگی و بیایمانی رواج دارد» و با اشاره به لزوم اتخاذ مواضع میانه گفت: «عراق، قندهار و شیکاگو نخواهد بود».این اظهارات صدر در توییتر با انتقادهای تند کاربران روبهرو شده است. رایا اسی، یکی دیگر از شرکتکنندگان در تظاهرات، به خبرگزاری فرانسه گفت: «زنان عراقی اجازه نمیدهند به آنها دیکته شود که چه کاری را
انجام دهند. آنها باید ما را همانطور که هستیم، بپذیرند». یک روز پیش اين تظاهرات در نوع خود بينظير، نیروهای امنیتی عراق چادرها و بساط معترضان را از میدانها و خیابانهای شهر بغداد جمع کردند و به مردم گفته شد آنها فقط میتوانند در میدان التحریر شهر دست به اعتراض و تجمع بزنند.
درحاليكه در هفتههاي اخير از تعداد معترضان در ميدان التحرير كاسته شده است و بسياري از آنان منتظر تشكيل دولت جديد عراق در روزهاي آتي هستند، بسياري از جوانان عراقي بر اين باورند که اعتراضهای چهارماهه منجر به شكستن هنجارهاي گسترده اجتماعي شده است كه تا پيش از اين بهنوعي تابو محسوب ميشدند. آنان ميگويند زنان و مردان دوشادوش هم در اعتراضها حضور دارند و حتي در كنار هم چادر ميزنند.
شايد همين تغيير شيوه در اعتراضها منجر به آن شد كه پس از سخنان صدر، مردان عراقي درحاليكه بيش از يك ساعت در خيابان حضور داشتند، براي محافظت از زنان معترض، حلقه حمايتي تشكيل بدهند. زنان شعار ميدادند «انقلاب نام من است، سكوت مردان، شرمندگي واقعي است». بان جعفر 35ساله، يكي از مردان معترض عراقي، به آسوشيتدپرس ميگويد: «كسي كه زنان را به ضعف متهم ميكند، عراق را درك نميكند. ما به دفاع از حقوق خود از طريق اعتراضها ادامه ميدهيم و در تصميمگيريها براي ساختن عراقي جديد همچنان مشاركت خواهيم داشت».
مارك ديويد، از تحليلگران جنبشهاي اجتماعي نيز درباره نقش زنان عراقي در اعتراضها ميگويد: براي زناني كه در گذشته از جنبشهاي سياسي غفلت كردهاند، حضور در حركتهاي اخير و تأثيرگذاري بسيار حياتي است. او ادامه ميدهد: در جامعهاي كه زنان و مردان بهندرت در كنار يكديگر دست به اعتراض زدهاند، اين واقعيت كه آنها در دستيابي به هدفي مشترك، همكاري داشتهاند، دستاورد مهم اجتماعي است كه ناديدهگرفتن آن، از اساس اشتباه است.
«انقلاب زن است»؛ اين شعار نوشتهشده روي پلاكارد در دست يكي از معترضان در ميدان التحرير، شايد بهترين پاسخي بود كه زنان عراقي ميتوانستند به انتقاد واردشده به آنان مبني بر چرايي حضورشان در بين مردان معترض به فساد سيستماتيك بغداد بدهند.
تنها چند ساعت پس از آنكه مقتدي صدر، رهبر جريان صدر، در انتقاد به معترضان عراقي در تویيتي خواستار جداسازي زنان و مردان معترض شد، هزاران زن عراقی در کنار مردان، در بغداد، ناصریه، بصره و چند شهر دیگر به خیابانها آمدند تا بزرگترين و متفاوتترين روز از اول ماه اكتبر را به تصوير بكشند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، زنان كه غالبا گل رز يا پرچم عراق در دست داشتند، با حمل پلاكاردهایي از حضور و نقش خود در تظاهراتها دفاع كردند. در اين تظاهرات كه با فراخوان کمیته انقلاب اکتبر انجام شد، زنان در همه گروههاي سني، با حجاب و بدون حجاب حضور داشتند و گروهي از آنان صورتهاي خود را با شال سفيد و سياه پوشانده بودند. آنان كه از ابتداي اعتراضها، نقش پررنگي در تحولات داشتند، اكنون خواهان مشارکت بیشتر در سیستم سیاسی و دولت جدید در این کشور شدند و شعار ميدادند: «آزادی، انقلاب و فمینیسم». در بیانیه کمیته انقلاب اکتبر آمده بود تظاهرات زنان عراقی تأکیدی بر نقش فعال آنهاست که در تمام مواضع ملی عراق مشخص شده و حضورشان از ابتدای انقلاب اکتبر تاکنون مایه افتخار هر عراقی اصیل است.
بیانیه کمیته برگزاری انتخابات، از چهار زن قهرمانی نام میبرد که در مسیر آزادی میهن جان خود را از دست دادهاند. ساره طالب، هدی خضیر، زهرا القره لوسی و جنان الشمحمانی، زنان قهرمانی هستند که در این راهپیمایی از آنها بهعنوان سمبلهایی از زنان مبارز عراقی ياد میشود.عراق چند ماه است صحنه اعتراضات گسترده و خونین است. اعتراضها ابتدا به فساد مالی و کمبود خدمات عمومی بود؛ اما با وجود وعدههای دولت برای اصلاحات، دامنه مطالبات معترضان گسترش یافت و اکنون خواستار تحولی اساسی در کل نظام سیاسی عراق هستند. اعتراضهاي عراق تاكنون به كنارهگيري نخستوزير اين كشور انجاميده است؛ اما پيروزيهاي ديگر ازجمله اصلاح قانون انتخابات با هدف جلوگيري از فرقهگرايي و همچنين اصلاحاتي با هدف مبارزه با فساد به سازماندهيهاي بلندمدت نياز دارد. از
همين رو، گروههاي مردمي زنان كانالهايي ايجاد كردهاند تا افراد را همچنان مطلع نگه دارند؛ اين كانالها مدتها پيش از آغاز اعتراضها شروع شده بود و همچنان نيز ادامه دارد.
زینب احمد، دانشجوی پزشکی، به خبرگزاری فرانسه ميگويد: «میخواهیم از نقش زنان در اعتراضها که مانند مردان بوده است، پاسداری کنیم. آنها سعی کردند ما را از میدان التحریر بیرون کنند؛ اما ما قویتر بازمیگردیم؛ چراكه حضور زنان در این تعداد پرشمار نشان میدهد تلاشهای آنها با شکست روبهرو خواهد شد».اشاره این دختر دانشجوی عراقی به مقتدی صدر است. او ابتدا از تظاهرات ضددولتی حمایت میکرد؛ اما در روزهای اخير، مواضع خود را تغيير داده است. اين روحاني پرنفوذ ميگويد «عراق نباید به شیکاگو تبدیل شود که پر از نابسامانیهای اخلاقی ازجمله همجنسگرایی است». مقتدی صدر پیش از آغاز تظاهرات زنان در روز پنجشنبه نيز در توییتر خود بار دیگر به معترضان انتقاد تندی کرده و گفته بود در میان معترضان «برهنگی، بیقیدی، مستی، بیاخلاقی، هرزگی و بیایمانی رواج دارد» و با اشاره به لزوم اتخاذ مواضع میانه گفت: «عراق، قندهار و شیکاگو نخواهد بود».این اظهارات صدر در توییتر با انتقادهای تند کاربران روبهرو شده است. رایا اسی، یکی دیگر از شرکتکنندگان در تظاهرات، به خبرگزاری فرانسه گفت: «زنان عراقی اجازه نمیدهند به آنها دیکته شود که چه کاری را
انجام دهند. آنها باید ما را همانطور که هستیم، بپذیرند». یک روز پیش اين تظاهرات در نوع خود بينظير، نیروهای امنیتی عراق چادرها و بساط معترضان را از میدانها و خیابانهای شهر بغداد جمع کردند و به مردم گفته شد آنها فقط میتوانند در میدان التحریر شهر دست به اعتراض و تجمع بزنند.
درحاليكه در هفتههاي اخير از تعداد معترضان در ميدان التحرير كاسته شده است و بسياري از آنان منتظر تشكيل دولت جديد عراق در روزهاي آتي هستند، بسياري از جوانان عراقي بر اين باورند که اعتراضهای چهارماهه منجر به شكستن هنجارهاي گسترده اجتماعي شده است كه تا پيش از اين بهنوعي تابو محسوب ميشدند. آنان ميگويند زنان و مردان دوشادوش هم در اعتراضها حضور دارند و حتي در كنار هم چادر ميزنند.
شايد همين تغيير شيوه در اعتراضها منجر به آن شد كه پس از سخنان صدر، مردان عراقي درحاليكه بيش از يك ساعت در خيابان حضور داشتند، براي محافظت از زنان معترض، حلقه حمايتي تشكيل بدهند. زنان شعار ميدادند «انقلاب نام من است، سكوت مردان، شرمندگي واقعي است». بان جعفر 35ساله، يكي از مردان معترض عراقي، به آسوشيتدپرس ميگويد: «كسي كه زنان را به ضعف متهم ميكند، عراق را درك نميكند. ما به دفاع از حقوق خود از طريق اعتراضها ادامه ميدهيم و در تصميمگيريها براي ساختن عراقي جديد همچنان مشاركت خواهيم داشت».
مارك ديويد، از تحليلگران جنبشهاي اجتماعي نيز درباره نقش زنان عراقي در اعتراضها ميگويد: براي زناني كه در گذشته از جنبشهاي سياسي غفلت كردهاند، حضور در حركتهاي اخير و تأثيرگذاري بسيار حياتي است. او ادامه ميدهد: در جامعهاي كه زنان و مردان بهندرت در كنار يكديگر دست به اعتراض زدهاند، اين واقعيت كه آنها در دستيابي به هدفي مشترك، همكاري داشتهاند، دستاورد مهم اجتماعي است كه ناديدهگرفتن آن، از اساس اشتباه است.