به یاد اشرف بروجردی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

خانم بروجردی و خانم شجاعی اولین زنان اصلاح‌طلبی بودند که شناختم؛ همان روزهای اول ستادهای انتخاباتی سال ۱۳۷۶. همان روزهایی که نسل ما تازه می‌خواست سهمش را از جامعه پس بگیرد و از نسل اصلاح‌طلبان امروز این دو بزرگوار آغوششان به آدم‌های جدید، بسیار گشوده بود. امروز هردوی ایشان در کنار هم مأوا گزیده‌اند.

بعدها شناختم از دکتر بروجردی به‌واسطه انجمن و برادران معتمدی که از فعالان انجمن فنی و انجمن دانشگاه تهران بودند بیشتر و بیشتر شد و تا امروز که هم تجربه همکاری در پژوهشگاه و هم تجربه معاونت ایشان در سازمان اسناد و کتابخانه ملی را داشتم، ادامه یافت. اشرف بروجردی در زمره زنان دین‌دار و آشنا به فقهی بود که ارتباط با مسائل روز، ایشان را در زمره نواندیشان دینی قرار می‌داد. کتاب‌های او دریچه‌های اجتماعی جدیدی را به روی دینداری می‌گشود و تغییر رشته ایشان از روان‌شناسی به فقه سیاسی نشانی از همین رویکرد علمی-عملی او داشت. بروجردی با وجود پشتوانه خانوادگی علمایی همیشه نسبت به موضوعات اجتماعی و روز مواضعی مشخص و متفاوت دشت. او را به ‌عنوان یکی از اولین زنانی می‌شناسم که مناسب اجرایی مهمی را در کشور عهده‌دار شد. درست در زمانه‌ای که سهم زنان از کرسی‌های اجرایی بسیار اندک بود، ایشان دبیر شورای اجتماعی کشور و معاون اجتماعی وزیر کشور شد. همین تصدی باعث اشراف ایشان به مسائل و آسیب‌های اجتماعی بود و دغدغه اصلی ایشان را تشکیل می‌داد. بعدها تلاش کرد که این اشراف عملی را به پژوهش‌های نظری پیوند بزند.

به دلیل فعالیت‌های گسترده و تجربه فراوان، هیچ‌گاه از فعالیت در محافل اجرایی، سیاسی و اجتماعی باز نماند. حضور در شوراهای مختلف اجرایی و در شورای مرکزی احزاب اصلاح‌طلب نمونه‌ای از فعالیت سیاسی و اجتماعی اشرف بروجردی در سال‌های بعد از ۱۳۸۴ است. ایشان از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ اولین رئیس زن سازمان اسناد و کتابخانه ملی و پاسدار حافظه ملی ایرانیان بود. این سازمان که سابقه ریاست بزرگان زیادی را با خود داشت، به مدت چهار سال به ایشان امانت سپرده شد. تأسیس بنیاد حامیان کتابخانه ملی، راه‌اندازی و آغاز به کار سامانه‌های نسخ، مقالات، نشریات و...، تلاش برای افزایش واسپاری‌های اسناد از دستگاه‌ها، تصویب آیین‌نامه اسناد الکترونیکی در دولت، راه‌اندازی تالار و دانشنامه تخصصی زنان و...، از جمله فعالیت‌های بارز این دوره کتابخانه ملی بود. او با نگاهی برخاسته از دانش اجتماعی، تلاش کرد کتابخانه ملی را به «خانه‌ای برای گفت‌وگو» و مأمنی برای نخبگان بدل کند.

صراحت لهجه، پایبندی به اصول اخلاقی در سیاست و رویکرد علمی به مسائل فرهنگی، اجتماعی و زنان، از ایشان شخصیتی متمایز ساخته بود. اشرف بروجردی را زنی صبور و مقاوم می‌شناختم. شهادت همسر در سنین جوانی و ازدست‌دادن فرزند خود به‌تنهایی مقاومت و صبری می‌طلبید که با بیماری هم تلفیق شد. سالیان زیادی ایشان با این بیماری مبارزه کرد. تجربه بیماری هیچ‌وقت ایشان را از کار و فعالیت و پیگیری اخبار و برنامه‌های اجتماعی باز نداشت. مهم‌ترین خاطره من از ریاست ایشان بر سازمان اسناد، وقت زیادی بود که می‌گذاشتند. ساعت‌های طولانی که درگیر مسائل بودند و بسیاری از اطرافیان را این میزان فعالیت نگران می‌کرد. تعهدی بی‌نظیر برای حل مسائل و ایجاد فضای گفت‌وگو میان همکاران و همراهان داشتند. با همین جدیت با وجود گسترده‌شدن بیماری بازهم به پژوهشگاه، خانه اول پژوهشی خودشان، سر می‌زدند و تا همین ماه‌های اخیر که بیماری تا حدود زیادی ایشان را از پا انداخته بود، اتاقشان محلی برای آمد و شد و گفت‌وگو بر سر مسائل مختلف و مهم روز بود.

صبح که خبر درگذشتشان را شنیدم، باور نمی‌کردم. بسیاری را مشابه خودم در شوک این خبر یافتم. همه از بیماری این روزهایشان آگاه بودیم، اما همگی ایشان را مقاوم‌تر از این می‌دانستیم که با این همه مقاومت که از او به خاطر داشتیم، از این بیماری برنخیزند. باور و عادت داشتیم که مرارت‌ها را پشت سر بگذارند. پس از هر مرارتی حالشان را که می‌پرسیدی جز لبخندی و شکری از ایشان نمی‌شنیدی. هیچ‌گاه ندیدم و نشنیدم که لب به گلایه بگشایند. عادت داشتیم که سنگ صبور و مقاوم برای خانواده و اطرافیان خود باشند. همین است که مرگشان باورپذیر نیست. هرچند انسان‌هایی چنین متعهد و دلسوز به‌راحتی نمی‌میرند. حتی اگر هم‌سفرگی با یاران شهید و فرزند برومندش را به زیستن در این زمانه ترجیح داده باشند. امید که روح بزرگوارش در جوار رحمت حق آرام بگیرد و شروعی باشد بر زندگی بدون رنج و غصه‌ای که به مؤمنان وعده داده شده است؛ که به‌راستی بر وعده‌های حق مؤمن بود.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.