آوازِ ناتمام در میدان آزادی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

قرار بود صدا در تهران شنیده شود؛ صدایی برای مردم، برای خیابان‌ها، برای خاطره‌ها. در دل میدان آزادی، جایی که نامش با نفس‌های جمعی ما گره خورده، قرار بود همایون شجریان بخواند؛ رایگان، برای همه. اما نشد؛ شاید روزگار نخواست.

این روزها هنوز زخمی بر تن شهر و بر دل مردم نشسته است؛ زخمی از جنگ 12روزه، از شب‌ها و روزهای پراضطراب و پرهیاهو. مردمی که زخم دیدند، اما با عشق تمام کنار وطن ماندند. شاید همین دورهمی موسیقایی می‌توانست مرهمی باشد، تسکینی برای دل‌های خسته، جشنی جمعی در دل میدان آزادی. اما آن لحظه ناتمام ماند.

کنسرتی که قرار بود در قلب تهران طنین بیندازد، حالا هفت روز دیگر در جنوب خلیج فارس اجرا خواهد شد؛ در دوبی. همان صدا و همان نوازندگان، ولی بر صحنه‌ای دیگر. آیا غم‌انگیز است؟ شاید. اما بیش از غم، حسرت دارد.

ما مردمی هستیم که به صدا دل می‌سپاریم؛ صدای گوینده، صدای نی، صدای تار، صدای وطن. نه برای ستایش یک فرد و نه برای هیاهو، بلکه برای پیوند با چیزی درونی و ریشه‌دار؛ با چیزی که در رگ‌های فرهنگ‌مان جریان دارد. وقتی نمی‌توانیم چنین صداهایی را در میدان‌های شهر خود بشنویم، نه خشمگین می‌شویم و نه دلخور؛ فقط دل‌مان می‌گیرد. دل‌مان می‌گیرد از فاصله‌ای که هست، فاصله‌ای که نباید باشد.

همایون نرفت و جایی را ترک نکرد، فقط خواند؛ جایی که توانست. او فرزند همین خاک است. با ربنای پدرش گریستیم، با آلبوم‌هایش خاطره‌سازی کردیم و عاشق شدیم و امروز هم اگر میدان آزادی صدای او را نشنید، دل مردم ایران همچنان با اوست. در این روزگار، صدا مرزی ندارد. اما آنچه ما خواستیم، فقط صدا نبود؛ خواستیم هم‌نفس باشیم، در کنار هم بایستیم و از موسیقی جشنی جمعی بسازیم.

نه جنوب خلیج فارس را انکار می‌کنیم و نه با آن بیگانگی داریم، اما چشم‌هایمان هنوز دنبال آن لحظه ناتمام در تهران است؛ تهرانِ پر از شوق، تهرانِ تشنه صدایی که در جان مردمش ریشه دارد.

امروز شاید میدان آزادی خالی ماند، اما دل‌ها خالی نماند. دل‌ها پر بود از همان صدایی که سال‌هاست با ماست؛ صدایی که مرز نمی‌شناسد و بهانه‌اش فقط زندگی و مهرورزی است. موسیقی اگرچه نتوانست در میدان به گوش برسد، اما در دل‌ها جاری شد؛ در دل‌هایی که همیشه با هم، برای هم‌ و برای ایران می‌تپند.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.