پشت پرده کمبود شیرخشک
ماجرای کمبود شیرخشک بیش از آنکه ناشی از مشکلات تولید باشد، ریشه در سیاست‌گذاری‌های پیچیده و نادرست، اختصاص نامناسب یارانه و تأخیر در واردات شیرخشک‌های رژیمی دارد؛ موضوعی که با روایت‌های غیردقیق به نگرانی‌های خانواده‌ها دامن زده است و در واقع همه واقعیت گفته نمی‌شود.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
ایرنا: ماجرای کمبود شیرخشک بیش از آنکه ناشی از مشکلات تولید باشد، ریشه در سیاست‌گذاری‌های پیچیده و نادرست، اختصاص نامناسب یارانه و تأخیر در واردات شیرخشک‌های رژیمی دارد؛ موضوعی که با روایت‌های غیردقیق به نگرانی‌های خانواده‌ها دامن زده است و در واقع همه واقعیت گفته نمی‌شود. ماجرای کمبود شیرخشک در مقاطع مختلفی در سه سال اخیر به صدر اخبار سلامت آمده و برخی خانواده‌ها اعتراض‌هایی در این زمینه داشته‌اند، اما این کمبود به عوامل مختلفی ارتباط دارد. نکته مهم دیگر در این باره این است که کمبودها بیشتر به شیرخشک‌های رژیمی و البته بخشی از آنها مربوط است و نه همه انواع شیرخشک یا شیرخشک‌های رگولار، ولی این تفکیک معمولا در رسانه‌ها مورد توجه قرار نگرفته و به طور کلی از کلید‌واژه «کمبود شیرخشک» استفاده می‌شود. به گفته تولیدکنندگان، میزان تولید و توزیع شیرخشک در کشور در سال جاری و با توجه به شرایط موجود مانند جنگ و قطعی برق، حتی از سال‌های گذشته نیز بیشتر بوده است. در‌عین‌حال، بر‌اساس آمارهای سازمان غذا و دارو در سال گذشته، بیشتر شیرخشک‌های مورد نیاز در کشور تأمین می‌شود و فقط حدود پنج درصد، وارداتی است؛ این پنج درصد هم محدود به شیرخشک‌های رژیمی خاصی می‌شود که به طور کلی در جهان توسط چند شرکت در حال تولید است.
هانی تحویل‌زاده، رئیس انجمن تولیدکنندگان شیرخشک اطفال، می‌گوید: «تولیدکنندگان شیرخشک در کشور هر سال نسبت به سال گذشته، بیشتر تولید کرده‌اند. میزان تولید شیرخشک رگولار یا عادی در تمام برندهای داخلی از ابتدای امسال تا اواسط تیر ۱۴۰۴ در کشور، ۲۲ میلیون عدد یا قوطی بوده که بیشتر از سال‌های گذشته است. یعنی تولیدکنندگان شیرخشک، امسال با توجه به شرایط خاص کشور و قطعی برق و کمبود نقدینگی، تاکنون بیشتر از سال‌های قبل شیرخشک رگولار یا عادی تولید کرده‌اند». به گفته او، ظرفیت سالانه صنایع تولید شیرخشک در کشور، ۱۲۳ میلیون قوطی ۴۰۰ گرمی است که سال گذشته، ۶۵ میلیون قوطی شیرخشک رگولار یا عادی در کشور مورد مصرف قرار گرفت. در واقع صنایع شیرخشک کشور، ظرفیت تولید بیش از دو برابر مصرف را دارند: «حدود ۱۵ درصد از شیرخشک‌های مصرفی در کشور، از نوع رژیمی است که بیش از نیمی از این موارد را تولید می‌کنیم و در این موارد کمبودی نداریم، ولی نیمی از این شیرخشک‌های رژیمی وارداتی هستند که در این موارد با کمبودهایی مواجه می‌شویم». او ادامه می‌دهد: «در سال ۱۴۰۰ تصمیم‌هایی درباره شیرخشک گرفته شد که تاکنون آثار آن باقی مانده است. شیرخشک تنها کالایی محسوب می‌شود که چندین یارانه به آن تخصیص داده شده و در نتیجه با قیمت بسیار ارزان در اختیار مردم قرار می‌گیرد. در واقع یارانه شیرخشک هم به تولیدکننده و هم به عرضه‌کننده یا داروخانه‌ها داده می‌شود. این دو یارانه باعث می‌شود که قیمت شیرخشک در ایران نسبت به کشورهای همسایه بسیار کاهش پیدا کند که همین موضوع، زمینه قاچاق را فراهم می‌کند». او می‌گوید: «سیاست‌گذاری‌های نادرست باعث شده مصرف شیرخشک به شکل غیرضروری افزایش پیدا کند. در واقع یارانه‌ای به شیرخشک تخصیص می‌گیرد که قیمت آن را بسیار کاهش داده و تمایل خانواده‌ها برای مصرف شیرخشک توسط نوزاد بیشتر می‌شود». به گفته تولیدکنندگان، تفاوت چندانی میان شیرخشک‌های رگولار یا عادی وجود ندارد و مصرف این نوع شیرخشک کاملا به ذائقه نوزاد و طعم بستگی دارد؛ اما ماجرا درباره شیرخشک‌های رژیمی قدری متفاوت است. این شیرخشک‌ها که بخشی از آن وارداتی است، کاملا به تأمین و تخصیص ارز وابسته هستند و اگر تأخیر یا تعللی در این زمینه شود، با کمبود مواجه خواهد شد. گزارش‌هایی که مبنی بر کمبود شیرخشک در برخی رسانه‌ها منتشر می‌شود، مربوط به شیرخشک‌های رژیمی است. این دسته از شیرخشک‌ها در دنیا فقط در چند شرکت خاص تولید می‌شود.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
