جایگاه وزارت
با بیش از ۳۰ سال تجربه در عرصه تعلیم و تربیت آمده‌ام برای بیان آنچه ما دیده‌ایم ولی شاید از نظر شما پنهان یا مغفول مانده باشد. آمده‌ام برای بیان فاصله آنچه می‌گویید و آنچه عمل می‌کنید. می‌نویسم برای بیان صداهایی که شنیده نمی‌شود. می‌خواهم آینه‌ای صادق باشم و رجای واثق دارم که آینه‌بودن و صداقت را می‌پسندید. از این تریبون با شخصیتی حقوقی صحبت می‌کنم که چالش‌هایی را از وزیر قبلی به ارث برده است و احتمالا برای وزیر بعدی به ارث خواهد گذاشت؛
حسن ذاکری-دبیر آموزش و پرورش
سلام بر شما و سلام بر آموزش و پرورش و همکارانم
با سلام شروع کردم زیرا سکینه‌آور است و عامل ارتقا و آرزوی ما داشتن آموزش و پرورش کم‌چالش و سالم است.
واضح است که ملاقات با شما هر هفته امکان‌پذیر نیست، اما از این تریبون هر هفته شما ما را خواهید شنید. قرار است چند وقتی با جناب‌عالی گپی خودمانی داشته باشیم.
با بیش از ۳۰ سال تجربه در عرصه تعلیم و تربیت آمده‌ام برای بیان آنچه ما دیده‌ایم ولی شاید از نظر شما پنهان یا مغفول مانده باشد. آمده‌ام برای بیان فاصله آنچه می‌گویید و آنچه عمل می‌کنید. می‌نویسم برای بیان صداهایی که شنیده نمی‌شود. می‌خواهم آینه‌ای صادق باشم و رجای واثق دارم که آینه‌بودن و صداقت را می‌پسندید. از این تریبون با شخصیتی حقوقی صحبت می‌کنم که چالش‌هایی را از وزیر قبلی به ارث برده است و احتمالا برای وزیر بعدی به ارث خواهد گذاشت؛
چالش‌هایی در وزارتی وسیع به وسعت چندین وزارتخانه و قوه‌های اصلی مملکت. بر هیچ‌کس پوشیده نیست که می‌توان با جرئت بیان کرد وزارت آموزش و پرورش برآیند بیشتر وزارتخانه‌ها و قوه‌هاست؛ با کارکردی گاه پیشگیرانه و گاه پیشران و همیشه موفق. کدامین نهاد و سیستم و قدرت و نیرو را سراغ دارید که از برکه زلال وزارت شما بی‌نیاز باشد؟ می‌دانید که نقش اصلی راهبردی و کارکردی این عرصه را معلم بر عهده دارد. اگر این عنصر اصلی زنده، پویا و به‌روز بماند، فرزندان ایران می‌توانند هرکدامشان قاضی خود و جامعه باشند. آیا در این صورت کار قوه قضائیه کم‌حجم‌تر نمی‌شود و زندان‌ها کوچک‌تر نمی‌شوند؟
اگر معلم و مدرسه را نیک دریابیم، فراگیران ایران هرکدامشان بهداشت‌یار خود و جامعه می‌شوند و آن‌گاه هزینه‌های سنگین وزارت بهداشت و درمان تقلیل می‌یابد. این‌گونه نیست؟ معلم فارغ‌بال و مدرسه پویا، فرزندانی اصلاح‌شده تحویل جامعه می‌دهد تا زحمت پلیس خدوم کم شود. این‌گونه نیست؟ معلم و مدرسه پویا، فرهنگی می‌سازد که دیگر ترس از جنگ نرم و جنگ سخت از جامعه رخت بربندد و آن‌گاه معلم ما هم‌پایه سرداران و امیرانمان در دفاع از این کیان شریک خواهد بود و دیدیم که بمب اتم نتوانست ژاپن را از پای درآورد زیرا آموزش و پرورش خود را زنده نگه داشت. با اگرهایی این‌چنین می‌توان با جرئت بیان کرد که نقش آموزش و پرورش معادل نقش وزارتخانه‌های بهداشت، علوم، کشاورزی، نیرو، دفاع، رفاه و... خواهد بود. آقای وزیر شما فقط وزیر آموزش و پرورش نیستید؛ شما خود نخست‌وزیر کابینه‌ای کامل هستید. سردار و امیر لشکری هستید به بزرگی تاریخ با اسلحه‌هایی که انسان را زنده می‌کند.
به یاد داشته باشید که سرداران، سرباز شما هستند. کدام سلاح به قدرت قلم و گچ و ماژیک دستان معلم است؟ کدام سیبل به امنیت تخته‌سیاه و وایت‌برد کلاس درس است؟ غیر از مدرسه کدام میدان جنگ است که در آن جهل می‌میرد؟
آقای وزیر، کثرت همکاران شما، کثرت بودجه مادی و معنوی را می‌طلبد. هرگز خود را با وزارت نفت، مخابرات، نیرو و... مقایسه نکنید. با شنیدن واژه تولید به خود ببالید. تولید در آموزش و پرورش منشأ تولید ناخالص و خالص ملی است. قوت و ضعف در مراکز و نهادهای تولیدی ریشه در قلم معلم دارد. شما تولید آشکار و پنهان را مدیریت می‌کنید.
حال صادقانه بفرمایید تاکنون کدام وزیر خواسته یا توانسته است در این اندازه و قامت حضور مدیریتی داشته باشد؟
لطفا بیایید از این شماره دوشادوش هم چالش‌ها را ببینیم و راهکارها را بیابیم و اهم را بر مهم ترجیح دهیم. چالش‌ها فراوان‌اند؛ چالش در جذب نیرو، نوع استخدام، انتصابات، توزیع نیروها، نوع مدیریت، استحاله‌های سیاسی، سرانه مدارس، کیفیت و کمیت کتب آموزشی، برنامه‌ریزی‌های آموزشی و فرهنگی، کیفیت آموزشی، کیفیت پرورشی، جایگاه معلم، حقوق و معیشت و رفاهیات و... آن‌قدر حجیم است که اگر بگویم، مثنوی هفتاد مَن کاغذ شود.
قرار است در هر یادداشت، هر چالش یک کلیدواژه باشد تا آنچه نادیدنی است، ببینیم.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
