نگاهی به فوتبالیست‌هایی که در جوانی از دنیا رفتند
داستان رؤیاهای نیمه‌تمام
چند روز پیش خبر درگذشت ناگهانی «دیگو ژوتا»، مهاجم پرتغالی باشگاه لیورپول، بر اثر سانحه رانندگی، شوک سنگینی به فوتبال انگلیس، پرتغال و تمام جهان وارد کرد. بازیکنی که فقط ۲۸ سال داشت و هنوز فصل‌های زیادی از فوتبال درخشانش باقی مانده بود.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
چند روز پیش خبر درگذشت ناگهانی «دیگو ژوتا»، مهاجم پرتغالی باشگاه لیورپول، بر اثر سانحه رانندگی، شوک سنگینی به فوتبال انگلیس، پرتغال و تمام جهان وارد کرد. بازیکنی که فقط ۲۸ سال داشت و هنوز فصل‌های زیادی از فوتبال درخشانش باقی مانده بود. خبر ابتدا باورپذیر نبود؛ همان‌طور که سال‌ها پیش مرگ‌هایی همچون «مارک ویوین فو»، «دنیل خارکه» یا «امیلیانو سالا» نیز در آغاز باورناپذیر می‌نمود. بازیکنانی که همگی پیش از 30سالگی به نقطه پایان زندگی خود رسیدند و فرصت نیافتند آینده درخشانی را برای خود در مستطیل سبز رقم بزنند. ژوتا بازیکنی بود که تازه از مصدومیت بازگشته بود و هواداران لیورپول امیدوار بودند به‌زودی برای گل‌هایی که قرار است این بازیکن جوان به ثمر برساند، هورا بکشند؛ اما سرنوشت داستانی دیگر برایش رقم زد. او حالا در کنار فهرست بلندبالایی از فوتبالیست‌هایی قرار گرفته که در جوانی، پیش از رسیدن به اوج، از زمین فوتبال خداحافظی کردند، اما نه با کفش‌هایی آویخته، بلکه با قلب‌هایی ایستاده و خاطره‌ای در ذهن هم‌بازیان و هواداران. به بهانه مرگ ناگهانی و دلخراش ستاره پرتغالی تیم فوتبال لیورپول، در ادامه اشاره‌ای خواهیم داشت به تعدادی از فوتبالیست‌هایی که در جوانی عمرشان پایان یافت.
مارک ویوین فوئه؛ تلخ‌ترین تصویر تلویزیونی
در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۳، در جریان دیدار نیمه‌نهایی جام کنفدراسیون‌ها، مارک‌ویوین فوئه، هافبک تیم ملی کامرون، در زمین مسابقه و در لحظاتی که داشت برای تیمش بازی می‌کرد، ناگهان بر زمین افتاد و هرگز بلند نشد. ایست قلبی به شکلی ناگهانی او را از دنیای فوتبال گرفت و برگ پایانی زندگی‌اش را رقم زد. آن تصویر، تبدیل به یکی از نمادین‌ترین لحظات تلخ تاریخ فوتبال جهان شد. فوئه ۲۸ساله، سابقه بازی در لیون، وستهام و منچسترسیتی را داشت. باشگاه منچسترسیتی، شماره ۲۳ او را برای همیشه بازنشسته کرد.
دانی خارکه، کاپیتان تیم فوتبال اسپانیول، فقط ۲۶ سال داشت که در اتاق هتلش در اردوی پیش‌فصل تیم، دچار ایست قلبی شد و از دنیا رفت. مرگ او جهان فوتبال را شوکه کرد؛ چرا‌که پیش از این سانحه هیچ نشانه‌ای از بیماری قبلی در پرونده پزشکی‌اش ثبت نشده بود. فقط دو سال پیش از خارکه، آنتونیو پورتو، مدافع جوان باشگاه سویا نیز در جریان بازی مقابل ختافه دچار ایست قلبی شده بود. هرچند برای لحظاتی احیا شد، اما در رختکن بار دیگر حمله قلبی به سراغش آمد و این بار جان باخت. او فقط ۲۲ سال داشت. این دو بازیکن جوان به فاصله دو سال هر دو بر اثر عارضه قلبی جان خود را از دست دادند.
من خیلی می‌ترسم!
ژانویه سال ۲۰۱۹ «امیلیانو سالا»، مهاجم آرژانتینی، در مسیر انتقال از شهر نانت فرانسه به شهر کاردیف‌سیتی ولز برای بازی در تیم جدیدش، در پروازی شخصی ناپدید شد. روزها جست‌وجو ادامه یافت تا سرانجام لاشه هواپیما در اعماق کانال مانش پیدا شد. پیکر او هفته‌ها بعد شناسایی شد. او هیچ‌گاه فرصت بازی برای باشگاه جدیدش را پیدا نکرد. او در آخرین پیامی که فرستاده بود، این‌طور نوشته بود: «من سوار هواپیمایی هستم که به نظر می‌رسد در حال متلاشی‌شدن است. من در حال پرواز به سمت کاردیف هستم. اگر تا یک ساعت و نیم دیگر خبری از من نشد، نمی‌دانم کسانی را برای جست‌وجو و پیدا‌کردنم می‌فرستند یا نه، چون می‌دانید اینجا هیچ‌کس من را پیدا نخواهد کرد. پدر، من خیلی می‌ترسم».
پایان شوکه‌کننده ستاره کامرونی و ایتالیایی
«پاتریک اکنگ»، فوتبالیست اهل کامرون که در تیم دینامو بخارست رومانی بازی می‌کرد، در جریان تمرینات پیش از آغاز یک بازی رسمی در زمین از حال رفت و بر اثر ایست قبلی درگذشت. این هافبک دفاعی فقط ۲۶ سال داشت و این حادثه پایانی بر مسیر فوتبال حرفه‌ای او بود. فیلم لحظه از حال رفتن او در فضای مجازی پخش شد و بحث‌هایی درباره نبود تجهیزات AED (دفیبریلاتور) در استادیوم‌ها به راه انداخت. اکنگ سابقه بازی در تیم‌های لومان فرانسه و لوزان سوئیس را هم در کارنامه داشت. شاید یکی از شوکه‌کننده‌ترین موارد این‌چنینی، «داویده آستوری»، کاپیتان فیورنتینا و مدافع تیم ملی ایتالیا باشد؛ بازیکنی که در خواب درگذشت. پزشکان پس از کالبدشکافی اعلام کردند علت مرگ این بازیکن ایتالیایی، آریتمی قلبی کشنده بود. او در ۳۱سالگی هنوز یکی از برترین و تأثیرگذارترین مهره‌های تیم ملی ایتالیا محسوب می‌شد. آستوری یک مدافع میانی چپ‌پای فیزیکی قد‌بلند بود و در نبردهای هوایی هم به‌خوبی عمل می‌کرد و دقت سرزنی بالایی داشت. مرگ این بازیکن 31ساله که سابقه بازی در تیم‌هایی مانند رم و میلان را داشت، سبب شوکه‌شدن جهان فوتبال و فوتبال ایتالیا شد.
نبرد از پیش باخته با مرگ
دیه‌گو ژوتا، تازه‌ترین نام این فهرست دردناک، نمونه دیگری است از ستارگانی که مرگ، خیلی زود آنها را به یاد تبدیل کرد. اینها فقط بازیکن نبودند، هرکدام داستانی داشتند و رؤیایی ناتمام؛ جای خالی‌ای که نه قهرمانی، نه گل و نه حتی تشویق‌های ایستاده پر نمی‌کند. فوتبال با تمام زیبایی‌اش، گاهی تلخ‌تر از آن است که تصور می‌شود. زمین بازی ممکن است سکوی پرواز باشد، اما گاهی ایستگاهی برای وداع ستارگان فوتبال شده است. در فوتبال، ما عادت کرده‌ایم پایان هر بازی با سوت داور باشد؛ با نتیجه‌ای روشن، با شادی یا حسرت. اما در قصه این بازیکنان، سوت پایان زودتر از آن چیزی که باید به صدا درآمد. نه سوتی برای پایان ۹۰ دقیقه، بلکه برای پایان یک زندگی و پایان جوانی. اینها نه‌تنها اسامی ثبت‌شده در آمارها، بلکه رؤیاهایی بودند که به پایان نرسیدند. دوربین‌ها لحظه‌ای را ثبت کردند که هیچ‌کس نمی‌خواست ببیند و ما، هواداران، فقط ماندیم با یک پیراهن، یک قاب عکس و خاطره‌ای که هرگز کامل نشد. این مرگ‌ها شاید پایان بازی آنها باشد، اما آغاز مسئولیتی است برای دنیای فوتبال؛ برای ایمن‌تر‌کردن ورزش، برای دیدن پشت لبخند بازیکنانی که شاید فقط یک تست پزشکی با مرگ فاصله دارند. در مستطیل سبز، همه چیز ممکن است: قهرمانی، شکست، بازگشت... اما مرگ؟ مرگ هنوز تنها چیزی است که نمی‌توان آن را به بازی گرفت و در برابرش پیروز شد.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
