جنگ داخلی جهانی

ایده اصلی آگامبن در کتاب «جنگ داخلی» شامل دو متنِ «استاسیس» و «لویاتان و بهیموت» این است که جنگ داخلی همچون آستانه بنیادین سیاسی‌سازی در غرب نمودار می‌شود. این دو متنِ سمینارهایی درباره جنگ داخلی هستند که در اکتبر 2001 در دانشگاه پرینستون ارائه شده است. آگامبن می‌نویسد اگر این تشخیص فوکو درست باشد که سیاست مدرن عبارت است از زیست‌سیاست، و اگر تبارشناسی‌ای که رد این زیست‌سیاست را تا یک الگوی اقتصادی-الهیاتی دنبال می‌کند نیز به همین میزان صحت داشته باشد، در این صورت تروریسم جهانی شکلی است که جنگ داخلی به خود می‌گیرد، وقتی حیات بماهو به مسئله اصلی سیاست بدل می‌شود. تروریسم از دیدِ آگامبن، «جنگ داخلی جهانی» است که به‌صورت مستمر در جای‌جای فضای سیاره‌ای نفوذ می‌کند و تصادفی نیست که ترور با لحظه‌ای تلاقی می‌کند که در آن حیات بماهو -یعنی ملت، که به معنی تولد است- تبدیل به اصل حاکمیت شد. تنها شکلی که حیات بماهو در قالب آن می‌تواند سیاسی‌سازی شود عبارت است از قرار گرفتن نامشروط آن در معرض خطر مرگ یعنی فروکاسته شدن حیات به حیات برهنه. به تعبیر آگامبن درست است که در سال‌های اخیر به‌واسطه فوران جنگ‌هایی که نمی‌توان آنها را جنگ‌های بین‌المللی دانست، کتاب‌هایی در مورد «جنگ‌های درونی» به‌کرات منتشر شده است اما در این موارد هم تحلیل معطوف به تفسیر پدیده نبوده است بلکه همخوان با رویه‌ای که گسترش بسیار یافته است به جانب شرایطی معطوف شده است که تحت آنها مداخله بین‌المللی ممکن می‌شود. پارادایم اجماع، که امروز هم بر عمل و هم بر نظریه سیاسی استیلا دارد، ظاهرا با پژوهش جدی در باب پدیده‌ای که قدمت آن دست‌کم به‌اندازه دموکراسی غربی است، ناسازگار به نظر می‌رسد.