ایران و قطر؛ گذرگاه حیاتی

عبدالله دارابی: تیم ملی فوتبال ایران، امروز و در مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا به مصاف تیم ملی فوتبال قطر- میزبان بازی‌ها و مدافع عنوان قهرمانی- می‌رود. گذرگاهی حیاتی، مهم و سرنوشت‌ساز که با فتح آن می‌توانیم در یک‌قدمی کسب جام قرار بگیریم. طبق قاعده ملی‌پوشان ایران انگیزه لازم برای شکست میزبان و رسیدن به فینال جام ملت‌ها را آن‌هم پس از شکست ژاپن دارند؛ ولی صرف انگیزه راه را هموار نمی‌کند و ملزوماتی دیگر نظیر: ذهنیت برنده، روحیه تیمی و همکاری والا، مهار غرور ناشی از پیروزی بر ژاپن، هوشیاری و تلاش مضاعف‌تر از قبل هم لازم است تا رؤیای رسیدن به فینال محقق شود. ساده‌انگاری است اگر حریف را آسان‌تر از ژاپن بدانیم. قطری‌ها شاید قدرت ژاپن را نداشته باشند؛ ولی یکی از تیم‌های خوب این دوره - برخلاف انتظار اولیه- بودند و اکنون که به این مرحله رسیدند روحیه، عطش و انگیزه‌شان، چند برابر شده است و از این نظر می‌توانند رقیب خطرناک‌تری در مقایسه با ژاپن باشند. آنها در بیرون زمین نیز برای این دیدار به ترفندهای روحی-روانی مختص کشورهای عربی حوزه خلیج فارس متوسل شده‌اند؛ از اختصاص‌دادن هزارو 600 صندلی از ۴۰ هزار صندلی ورزشگاه محل بازی به تماشاگران ایرانی و تصاحب مابقی آن برای تماشاگران خودشان تا ابراز تمایل به برگزاری فینالی تماما عربی! قطری که در این جام تحت هدایت تی‌تی مارکز اسپانیایی است، تیمی متمایز از قطر قبل از جام است؛ تیمی که یک مثلث هجومی هماهنگ و زهردار با حضور اکرم عفیف، حسن الهیدوس و معز علی دارد و به‌ویژه هماهنگی عفیف و هیدوس و شناخت‌شان از یکدیگر تا اینجای کار برای هر تیمی خطرناک بوده است. مهار این دو بازیکن اگر در طول بازی به‌درستی انجام شود، می‌تواند زهر هجومی میزبان را خنثی کند.

فشار مداوم بر دفاع قطر می‌تواند آنها را به اشتباه بیندازد و ما را به گل برساند؛ دفاعی که در بازی با فلسطین و ازبکستان نشان داد زیر فشار آسیب‌پذیر است. تجربه حضور برخی بازیکنان ما در لیگ قطر، هم می‌تواند به روحیه و تمرکز تیمی ما کمک شایانی کند که امید است از این مؤلفه استفاده بهینه بکنیم. بازیکنان ما باید در این دیدار توان و تمرکز دو‌چندانی را ارائه دهند تا دچار حسرت در پایان بازی نشوند، آنها باید از این فرصت برای یک تاریخ‌سازی ملی، نهایت بهره را ببرند؛ ضمن اینکه تعدادی از همین بازیکنان احتمالا آخرین حضورشان در تیم ملی را سپری می‌کنند و باید قدر فرصت ایجاد‌شده برای خداحافظی باشکوه از تیم ملی را در حد اعلا بدانند.

آنچه مهم است، اینکه باید حواس مجموعه تیم فقط و فقط معطوف همین بازی باشد و چقدر برای تیم ما می‌تواند کارگشاتر باشد، اگر مانند بازی قبلی، قطر را نیز با تمهیدات کادر فنی غافلگیر کنیم. باز از یاد نبریم که دست‌کم‌گرفتن حریف، غرور بیجا و تمرکز نداشتن در این بازی برای تیم ما آفتی بزرگ است. در زمین نام‌ها بازی نمی‌کنند؛ مراقب باشیم.